BIND MY HEART DEFTERİM

Yavaştan yavaştan açılıyor dolaplar, dökülüyor çekmeceler. Valizler garajdan çıktı, götürmezsek nasıl yaşarım! etiketine mazhar olan eşyalar ağırdan ağırdan valizin yolunu tuttu. Buraya gelirken, Amerika'da iç hatlardaki yolculuklardaki valiz kısıtlaması ve fazla!olan hatta çoğunlukla el bagajı haricindeki ilk valize dahi ücret talep eden havayolları sayesinde dört kişilik biz, sadece dokuz çantacık ile inmiştik Alaska'ya. Pişman değilim gerçi, ilk yazılarımda bahsetmişimdir. Şimdi yine bir tarama-atma-kurtarma operasyonu yapıp bırakılacakları eliyorum. Bu sebeple üniversite yıllarımda çok sevdiğim, içinde ders notundan, telefon mesajına kadar not tuttuğum, şimdilerde bunlara çocuklarımın sanat harikaları da eklenmiş olan bir defterim vardı. Defterimin üzerinde "bind my heart" yazıyor diye mi bırakamamışım onu bunca yıl taşımışım ordan oraya bilmem... Bilumum yerleri kırpılmış, yırtılmış, siz benden kurtulun ben de sizden diye yalvarırcasına bakmaya başlayan bi defterim vardı işte. Onu da Alaska'ya hatıra bırakmaya karar verdim. Baştan sona tekrar okudum içindekilerini.

Bir Salı sabahı, 03.05.2005 tarihli Din Felsefesi dersinde konumuz da bilim-din ilişkisi iken aldığım notlar şöyleymiş;

Yağmur ha yağdı ha yağacak

Kahvaltı da yaptım ama 

Midem şimdi guruldayacak

Bakalım dersten sonra ne olacak... (Ne olmasını bekliyormuşum hiç bir fikrim yok.)

ve not devam ediyor; 

Yapar mı yapmaz mı ahlaken

Müslüman hala uyuyorken

Daha çook yol var gölgeler uzuyorken

Koşmak yetmez ki ömür bitiyorken

(Muhtemelen hocamızın derse gecikenlere yaptığı haklı bir konuşmasının tesirinde yazmışımdır bunu...)

***

Susadım çeşmeye 

Varmaz olaydım - Anonim

(Eee, yani....)

Ara vermeden yazıyorum aynen sayfadakileri...

İlk ya da ilk değil

Son, belki de değil

Blirsizlik buğulu

Sen, hiç değil

Bekle ve gör hayat

Her an aklında mı memat 

Son espiriyi yaparken heyhat

Sen gülerken ağlayacak mı ahbap

(Bunun başını ben de çözemedim...)

Erdem ve ahlak tek derdin

Allah rızası için istersin 

Bilgelik peşinde gidersin

Hocam sen ne şekersin

Allah seni çok sevsin

Sevdikleriyle eylesin.

(Hocamız çok çok kıymetlidir bende... Diplomamı bizzat kendisinden almış, önünde yeminimi okumuştum... Yine o günlere gittim...)

Şiir tadında yazdıklarım

Filozofları tek kalemde atlarım

Dersleri böyle geçirirsem eğer

Yaz okuluna kalırım...

(Nihayet bir aydınlanma yaşamışım ama sonunda, hakikati bulmuşum yani... Bu arada yaz okuluna kalmıştım ama bu derstten değildi :) ) 

***

Defterimin bir başka yerinde ise, 23.11.2005 tarihinde kütüphanedeymişim ama ne yapıyormuşum...

Kütüphanenin 2. katındayım. Bir masada öylece oturuyorum. Kitap okuyordum karşımda Çamlıca adeta bana göz kırpıyor, gülümsüyor üşüyerek. Pencerenin hemen önündeki ağacın rüzgarda sallanan dalları bakıp bakıp kaçıyor okunan ikindi ezanına da eşlik ederek. Kalan yaprakları sararmış. Hiç bu kadar hoşuma gitmemişti Çamlıca'nın üstüne kondurulan o direkler. Onları da sevdim bugün. İçimden el salladım onlara. Şiddetleniyor arada yağmurun güzel sesi. Sanki vurgu yapılıyor bazı anlara, sanki dikkat çekmek istiyor rahmet. Bugün Çarşamba. Yağmurlu bir Çarşamba günü... Herkes ders çalışıyor, sınavlar var. Parmakları kesik eldivenlerim tutuyor kalemimi. Canım sıcak bir çay istiyor hoşsohbet bir dostumun karşısında. Pencere önünde, meleklerin sanki utanırcasına bırakıp kaçtıkları damlaları seyrederken, yağmurun sesine karışan hoşsohbet bir dostumun sesini... Herkes ders çalışıyor...

En güzel nidalardan biri beni çağırıyor. Çaya değil ama sohbete en yakın dostumla. Pencere önünde değila ama secdede. Bekletmeyeyim canımı en iyi bilen dostumu. Mor kalemim hadi sen çantaya, ben yoluma...  23.11.05


Şimdi aslında tam da sırası; "Hatıralar sarmış dört bir yanımı, baktığım her yerde izin duruyor..."
Vesselam...