TAARE ZAMEEN PAR - YERDEKİ YILDIZLAR

Her çocuk özeldir...
Göz yaşıyla seyrettim filmi. Hem de kana kana ağlamak istedim. Ağladım da... Geçirdiğim son zamanların etkisinden mi, konusunun çocuk olmasından mıdır bilmem. Gerçi ikisi de birbirine bağlı benim için bu aralar ya. Filmin ne kadar iyi olduğundan bahsetmekten ziyade düşündürdükleri üzerinde durmayı tercih ederim. Ama tabi söylemneden edemiciim, bir Bollywood hayranı olarak seyrettiğim en güzel Hint filimlerinden biriydi. Tabi Aamir Khan'ın oynaması da cabası. O yavrucağın oyunculuğuna da hayran kaldım. Ah yanımda olsaydı da kucağıma alıp bi sevdeydim onu, böyle canıma katasım geldi... Maşallah maşallah...

Filmin bendeki etkilerine gelecek olursam;

Mışıl mışıl uyuyan canparelerimi sıkı sıkı sarıp, öpüp, koklamak istedim sonsuza kadar.

Bir sürü boya alıp, çocuklarımla resim yapmak istedim. Resim yarışması düzenlediğinde herkesi resim yaparken seyrederken dahi müthiş bir rahatlama, huzur duydum.
Hayal gücünü düşündüm bir kere daha. Müthiş sistemi... Müthiş...

İlgi, sevgi, özen kavramlarını bir kere daha düşündürdü bana bu film.

Çocuk diye bahşedilen o müthiş varlıkları, Adem Güneş'in ilk duyduğumda içimi ürperten ve gözlerimi dolduran tabiriyle "evlerimizde bulunan kutsal misafirlerimiz"i ve kendimi şöyle bir düşündüm. Vicdanım sızladı, kalbim acıdı, gözlerim boşaldı... 

İnsanı, insan olarak yaratılmanın ne mana ifade ettiğini, beynimizi, düşüncelerimizi, bebekleri, çocukları, yaşlıları, dünyayı, gezegenleri, uzayı düşündüm bir çırpıda. Sadece gülümseyebildim...

Bir yandan yazarken dinlediğim şarkıdan ya da hala filmin etkisinde olmamdan mıdır nedendir sabaha kadar ağlayasım var. Şarkının acıklı olması değil kastım, aksine muhabbetli, sıcacık, dinginlik veren bir şarkı benim için. Ben öyle vakitlerde de gülümseyerek ağlayabilirim, ağlarım da. Pek severim o hali...

Her çocuk özeldir, güzeldir, emanettir, cennettir, dünyadır, ukbadır, hayattır, havadır, sudur, zamandır, her çocuk çocuktur...

Onlar yerdeki yıldızlar değil, hayatın güneşi... 

Filmin şarkılarının sözleri de eften püften değil, manidar sözlerdi. Onlar da çok duygulandırdı beni. 

Bizim kutsal misafirlerimizin istidat ve kabiliyetlerini ve yine anneliğimi düşündüm. Cevherlerim benim... Canlarım.. 

Çocukları, bir zamanlar çocuk olanları, hala bir yerlerde çocukluğunu saklayanları, herkesi çok sevesim var... Allahım ben Seni seviyorum!..

Teşekkürler... Yüceliğin kadar...