THE DESCENDANTS * FİLMDEN BANA KALAN

George Clooney.
Bi filmi seyretmem için bu isim yeterli.
Ben burada filmi anlatmayacağım ama güzel bir değerlendirmesini hoş bir perspektiften okumak isterseniz bu linki tıklamanızı tavsiye ediyorum. Pişman olmazsınız.
Descentants'tan  buradakilerin dışında bana kalanlara gelince;
* İnsanın eşine veda etmesi ne zordur, hele de araları bozukken, bi şeyleri tamir etmeye fırsat olmadan veda etmek zorunda kalmak. Daha da beteri veda bile edemeden ayrılığa yelken açmak. Belki de ebedi bir ayrılık, çünkü ötede kim nerde olur Allah bilir. Acaba
bugün bu dünya hayatına veda etsem, arkamdan keşke'leri olur mu eşimin veya aksine eşim gitse benden önce kaçılmaza, benim keşke'lerim neler olurdu. Suya düşen bir damladan yayılan daireler misali, eş, çocuk, anne, baba, kardeş, arkadaş... uzayıp gider keşke'lerimin gölgesindekiler...Kadere taş atmak babında olmayan keşkeler...
* Matt, yani ailenin babası, eşinin iyileşmesi için umut beslemeye devam ederken, artık şöyle olacağım, böyle yapacağım, ona şöyle davranacağım... gibi düşüncelerini sıralıyordu bir yerde. Acı bir tebessüm oturdu yüzüme o kısmı izlerken, zira hiç yabancı değildi o sahne. İnsan kelimesi, nisyan'dan, yani unutuş'tan gelirmiş ya. O hesap...
* Genelde alışılmış olan, erkeğin hanımını aldatması, kadıncağızın aldatan kocanın izini sürerek, üçüncü şahıs kadının saçını başını yolması ve koca olacak herifin de yüzüne tükürmesidir. Burada aksine kadın kocasını aldatıyor ve kadın komadayken eşi bunu öğreniyor. Ben kocanın o sinirle gidip eşinin fişini çekeceğini tahmin ediyordum ama ne oldu biliyor musunuz? İzleyince göreceksiniz...
* Bir de son sahne. Koltukta otururlarken ki halleri. Evde anne yok. Zaten kadının anne babasının veda etme sahnesinde olukları açmıştım. Beni çok burktu son sahne.İki çocuğun arasında baba olması ve yanlarında evin annesinin olmamasıydı bana dokunan... Çok uzattım neyse...
Allahım sana emanetiz...