Ewelen ve Bizzat ...

Merhaba Sayfa,
Ömür, bugündür... Ne anlamlı bir söz ve bir o kadar da öz!

Bugün okuduğumda, zihnimde ışıklar yakan veya bir başka deyişle, kafama dank eden bazı ifadeleri özetleyeceğim;

"Hakiki anlamda inanan insan, görüp duyduğu bütün olumsuzluklar karşısında ne sarsılır, ne sendeler, ne de tereddüte düşer. Her olayı, olanı, Yüce İrade'nin bir muamelesi olarak kabul eder. Başına gelenleri imtihan sayarak, bunları tevekkül ve teslimiyetle karşılar."

 Her hadiseye bu bakış açısıyla baksam mutsuz geçirdiğim zamanların yüzde sekseninin çehresi değişirdi herhalde. Af! Ne yazı ki işte her zaman düşünemiyorum. Hemen parlayıveriyorum, biraz fıtraten öyleyim ama bunu da eğitebilmem gerekir esasında. Özetlediğim bu ifadede en çok içimi burkan yer, ilk dört kelimeydi. "Hakiki anlamda inanan insan..." ...  ...  ...

"Şikayetlerin ekserisi nankörlükten ve kanaatsizlikten kaynaklanır. Şükür nimeti arttırdığı gibi, şikayet de musibeti büyütür. İnsan illa şikayet edecekse, nefsini Yüce Allah'a şikayet etmelidir. Allah'ı insanlara şikayet etmek manasızdır."

Bazen öyle bir girdaba girbiliyorum ki, gıybet etmeyeyim düşüncesiyle dışarı taşırmasam da, içimden öyle düşünceler geçiyor ki, halbuki nankörlük apaçık yaptığım. Kendimden utanmam gerek! Şükürsüzlük yaptığım, aksine bir de şikayet edip şükürsüzlüğümü perçinliyorum. Oysa ki ne düşünmüştüm en son, ne demiştim kendime, neyi hatırlayacaktım hep! "Rabbim Vahid'dir..." O halde... Rabbim Vahid'dir...

"Allah'ım! İyi düşünemiyorum, dengeli olamıyorum, isabetli karar veremiyorum, sebeplere riayette bir sürü hata ettiğim gibi, Seninle münasebetimi de koruyamıyorum. Öyle yetersiz, öyle tutarsız, öyle çaresizim ki, beni düzeltirsen ancak Sen düzeltirsin Allah'ım!

Allah'ım! İnanıyorum ki, Sen bana teveccüh ettiğin zaman, bütün gönül kapıları da benim için açılacaktır. Bana kusurlarımı telafi imkanı ver ve beni günahlarımdan arındır. Böylece bendeni kötü söz ve davranışlara muhatap olmaktan kurtar!         

Amin..."

Vesselam...