tag:blogger.com,1999:blog-68775063810229396472023-11-16T02:35:24.916-08:00DemlikalemEwelen ve Bizzat ... Ömür bugündür, bugün malayaneviyat...Unknownnoreply@blogger.comBlogger149125tag:blogger.com,1999:blog-6877506381022939647.post-13164409565650357792017-10-10T21:03:00.003-07:002017-10-10T21:04:08.004-07:00Hu hu ...<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img alt="" border="0" data-original-height="524" data-original-width="700" height="298" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi22B1v5kMkbWINeqdTNPHaJSmjn9XP_JTCplipT-hcUOwXV2FKQEdyEB5S8N1MJIm9SKqA5JdkUOQWAED_kJskj5V0M0S4NVAjRVLJSIrBm9IMVApQfwzEMlrpGbz1kTlU-KdmwKBTelft/s400/%255Bwallcoo.com%255D_echi_echi_10901.jpg" title="walcoo.com" width="400" /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Yazmanin guzel bi tarafi da, eski yazdiklarinizi donup okuyunca soyle bi gulumsuyorsunuz. simdi gosteremiyorum ama tarif edeyim. Hani hic tebessum dahi etmeyi beklemediginiz bi anda birden bi yuz kaslariniz gevser bi gulumsersiniz ya iste. Aci oldugundan mi, aglanacak halime guluyorum mu, yoksa minik bi cocugun yaptigi haylazlik mi desem iste ona gulumser gibi, hatta icten ice iki yana kafa salayarak... uzun zaman gectikten sonra bi yoklayinca genelde oyle gulumsetirim yazdiklarim beni. Hic gulmeye halim olmadigi anda dahi. Ardindan guldugume utansam da bu zamanda, bi lezzeti hatirlar gibi gulumsetir eski yazdiklarim.<br />
<a name='more'></a><br />
Neyse, eskiyi birakalim, yeniye bakalim... Ohio'da yasiyoruz artik. Guzel buralar, cok sukur, her ne kadar deniz olmasa da yakinda, guzel buralar. Sicagi da var, sogugu da, kisi da var bahari da... Daha nolsun, cok sukur. Yine de icimde kalmasin, bazen burnumda tutuyor Florida, her zaman olmasa da.<br />
Cocuklar buyuyor cok sukur. Yakin vakitlerde bi store actik, uc numarayla her gun ise gidip geliyoruz. Kacgen oldugunu simdi sayamayacagim, bissurugen arasinda mekik dokuyoruz, coluk cocuk... Bu mekikler arasinda buyuyoruzdur inshallah. Zamanin gectigi kesin de buyuyor muyuz, kuculuyor muyuz Allah bilir... Bazi seyleri rayina oturtmak icin, baska seylerin rayina girmesini beklemekten yoruldugum icin, bi yorgunluk yazisi yazayim dedim suraya. Bu sefer kahvem yok yanibasimda, annem sagolsun, bir bucuk yildir bitiremedigim Rezene cayi eslik ediyor bu yaziya. Dukkani acma girisimindeyken daha, gelen gidenden sebep her gun yazacak bi seyler olur diyordum. Bi nevi dukkan terapisi niyetiyle yazarim diyordum. Kismet buguneymis.<br />
Simdilk cok gelen giden de yok zaten. Gecenlerde bi bayan ugradi, cok hizli bi sekilde girdi, bi iki seye bakip bi seyler soyleyip cikti gitti. Halinden belliydi ki, acelesi var ve zaman harcamak istemiyordu. Full negatiflik birakti giderken, kendimi garip hissettim. Her tur insan gelebilir, her tur modda insanla muhatap olabilirm pektabii. Bunu kendime hatirlatmam ve sindirmem biraz uzun surdu gerci. Onun disinda cok seker insanlar da geliyor, bakiyor, bi sey almasa da en azindan nezaketen gulumseyip gidiyorlar. Bi sey satamamis olsam da gelip gittikleri icin mutlu oluyorum. kucukhanim da her gelene - gidene el sallayip hi-bye diye kendince egleniyor. Raflarin duzenini bozuyor, ardindan kendince duzenliyor. Yakinda nasipse Ebru derslerine basliyoruz. Belki biraz daha alisirim ben de store'a, yeni kendime. Yazdan beri cok sey degisti aslinda, sirf is meselesi degil, kendi icimde de degislik mi desem, tutukluk mu desem... Degisen seylerden biri de mesela artik yetim olmam. Bazen sabah uyaninca, gozunu acip bu dunyayi idrak ettigim anda, haa dogru ya ben yetimim diyorum. Ise, guce alisilir da buna nasil alisicam ya da alisilir mi bi sey mi Allah bilir. Hamdolsun ki Rabbim aciyi verdigi gibi tesellisini de veriyor. Ama o yumru hep kalacak gibi yuregimin en derinlerinde. Sukur ki ahiret inancimiz var, en buyuk teselli... Belki kabrini ziyaret edebilseydim, ahirete ugurlarken veda edebilseydim daha farkli olurdu, onu da bilemiyorm, hic bilemeyecegim... Artik dogup buyudugum Istanbulum'u, yilda bi kez de olsa gercek anlamda gorebildigim, sesini duyabildigim kardeslerimi, yegenlerimi, akrabalarimi, arkadaslarimi, ekranin disinda da gorebilecek miyim onu da bilmiyorum. Babamin kabri basinda bi selam verebilecek miyim, hic bilmiyorum...<br />
Ne kadar aci ki, yakinen duydugum, sahit oldugum onlarca insanin aciyla yogrulmasi karsisinda, ben kendi acima aci demeye utaniyorum. Nazarimda, canli canli hayatlarina el konulan masumlarin kabristani gibiyken simdi guzel sehrim, guzel yurdum; canindan parca oldugum babamin topragini goremedim, gidemedim demeye utaniyorum. Ne aci... ne kadar yazik... <br />
<br />Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6877506381022939647.post-70256066219102506552016-10-15T19:58:00.000-07:002016-10-15T19:59:23.019-07:00AMAN!<div style="text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: #f3f3f3;"><span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><i> Necip Fazıl Kısakürek</i></span></span></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: #f3f3f3;"><span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: #f3f3f3;"><span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><br /></span></span></span></span>
<span style="background-color: #f3f3f3;"><span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Aman efendim, aman!<span class="Apple-converted-space"> </span></span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Galiba Âhir Zaman!<span class="Apple-converted-space"> </span></span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Manzarası yurdumun,</span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Tufan gününden yaman!<span class="Apple-converted-space"> </span></span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Göz görmez aydınlıkta;<span class="Apple-converted-space"> </span></span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Asümanedek duman.</span></span></span></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: #f3f3f3;"><span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Yer dumanmış ne çıkar,</span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Duman dolu âsüman.</span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Türk evi delik deşik;<span class="Apple-converted-space"> </span></span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Yıkı dökük hânüman.</span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Duraksız itiş kakış;<span class="Apple-converted-space"> </span></span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Süresiz karman-çorman.</span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Anne çocuk doğurur,</span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Köpek soyundan azman.</span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Beyinler zıpzıp kadar,</span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Mideler koskocaman.</span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Aziz fikir buğdayı,</span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Katıra mahsus saman.</span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Boş lâf, hep dalga dalga;<span class="Apple-converted-space"> </span></span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Uçsuz bucaksız umman.</span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Hayvanlık orkestrası:</span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Eşek, birinci keman.</span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Orman keleş, nebat kel;<span class="Apple-converted-space"> </span></span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Nebat adamlar orman.</span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Midelerde ihracat,</span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Günde beş milyon batman.</span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Milli servet matbaa,</span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Bilmem kaç milyar harman.</span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Yangın evinde satranç;<span class="Apple-converted-space"> </span></span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Plân, reform ve uzman.</span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Tam bir buçuk asırdır,</span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Maymunlardan eleman.</span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Bizdeki hale nispet</span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Maymun taklitten pişman.</span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Hangi yol Türke uygun,</span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Hangi parti tercüman?<span class="Apple-converted-space"> </span></span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Çıkamaz meydanlara;<span class="Apple-converted-space"> </span></span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Camide mahpus iman!<span class="Apple-converted-space"> </span></span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Silah küfrün belinde,</span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Küfrün elinde, ferman.</span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Cehle sorarsan ilim;<span class="Apple-converted-space"> </span></span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Zehre sorarsan, derman.</span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Rahmet, meçhul kelime;<span class="Apple-converted-space"> </span></span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Bilinmez isim, Rahmân.</span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Kutsal kitaptır fuhuş;<span class="Apple-converted-space"> </span></span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Ahlâk, okunmaz roman.</span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Tarih, kontra gerçeğe;<span class="Apple-converted-space"> </span></span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Hürriyet hakka düşman.</span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Millete kasdedenin</span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">İsmi milli kahraman.</span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Yere batsın bu dünya,</span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Bu dünyadan hayr uman!<span class="Apple-converted-space"> </span></span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Genç adam, at yorganı!<span class="Apple-converted-space"> </span></span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Sana haram, uyuman!<span class="Apple-converted-space"> </span></span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Aman, efendim aman!<span class="Apple-converted-space"> </span></span><br style="font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" /><span style="display: inline ! important; float: none; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 300; letter-spacing: normal; line-height: 29.25px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">Efendim, aman, aman!</span></span></span></span></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6877506381022939647.post-85628582108081894722015-04-30T12:33:00.000-07:002015-04-30T10:34:26.786-07:00SANATA VE SANATÇIYA DAİR *<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIUinhAe0a4jHnqN274AtDIVAFwdJPEBW6j3rzmMsLzOLEVT1M8iFuavtDQdee2Dq1CQ7Pc3D8DQhpl0t9gRAA3NSr096RsJHbXpZX2KZWu6i2_bQLr-kCaXE5UD4mNyuZAKuKbIqtHlzs/s1600/IMG_1427.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIUinhAe0a4jHnqN274AtDIVAFwdJPEBW6j3rzmMsLzOLEVT1M8iFuavtDQdee2Dq1CQ7Pc3D8DQhpl0t9gRAA3NSr096RsJHbXpZX2KZWu6i2_bQLr-kCaXE5UD4mNyuZAKuKbIqtHlzs/s1600/IMG_1427.JPG" height="640" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "Avenir Book"; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "Avenir Book"; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "Avenir Book"; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "Avenir Book"; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "Avenir Book"; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Kavramlar, yeşeren bir tohum
gibi ruhumuzu ve aklımızı beslediğimiz değerlerle şekillenip anlam bulur. Güzele
‘güzel’ dedirten de güzeli ‘çirkin’ gösteren de arkasından baktığımız
penceredir. İnsanı müspet veya menfi değer yargılarından soyutlamamız mümkün
değildir. Estetik algımızda zayıflama veya olumsuz yönde bir değişmeden
bahsediliyorsa, bunun bir kaç basamakla aşılabileceği kanaatindeyim. Evvelen;</span></div>
<a name='more'></a><span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">
bir nağmenin, eserin ya da davranışın güzellik duygusu uyandırmasından bahsederken;
nazara hoş gelen, gönle sürur veren, hikmetin aydınlığına kapı aralayan bir
formdan bahsetmeliyiz. Nitekim, bizim anlayışımıza göre, İslam’ın sınırlarına
ve edebine riayet eden her türlü sanat ve estetik algısı kayda değerdir. Bu
noktada, sınırlarımızı bilmek ve farkındalığımızın idrakinde olmaktan
bahsedebiliriz. O halde ilim – bilinç birinci basamak olmalıdır. Kendini bil,
tanı; Rabbin’i bil, tanı.<o:p></o:p></span><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">İkinci husus; bildiğimizi yaşamak
ve sunmak hususundaki farkındalığımızdır. Varlık, bir nevi tellal durumundadır.
Bu zaviyeden bakıldığında tabiri caizse, kimisi yemeğin tadını tuzunu ayarlamadan
tencereyle sofranın ortasına bocalıyor, kimisi de özenle ikram ediyor. Varlık
özüne ekilen tevhid tohumunun meyvelerini ve sonsuzluk özlemini dillendirme adına
icraada bulunuyor. Nefes sahibi inanan-inanmayan her bir insan da kendi çapında
sanatını icraa ediyor, yani Sani’ olan Yaratıcı’nın tellallığını yapıyor. Bu
anlamda her bir hayat, bir sanat eseri olarak karşımızda duruyor. Bilinen,
meşhur 99 İsmin Sahibi’nin huzurunda ilmek ilmek hayatını nakşediyor insan.
Bunu unuttuğunda da ya nakaratta takılı kalıyor ya tuvali renk ve ahenkle
sevindiremiyor ya da coğunlukla sadece fonksiyonellige hapsettiğimiz iş ve
eserler yığınıyla örülü kalıyor. Gerçi bakmasını bilen için örümceğin ağındaki
zerafeti farkeden ve hayranlıka Rabbini zikreden, aleladelikte de bi ahenk
yakalayabilir. Neticedeki faydaya ulaşma hazzı adına, yol boyunca önümüze
serilen manzaralardan mahrum bırakıyoruz kendimizi. Oysa hem yürüyerek,
koşarak, hem yüzerek hem de uçarak tecrübe edilen yolculuk, kan-ter içinde nefes
nefese bitirilenle kıyasalanamaz. Hayatın ritmini, ahengini, veznini, ölçülerdeki
ince dengeyi farkedersek hikmetin kuşatıcılığında saniyelerin, saliselerin mana
boyutuna doğru derinlik kazandığına şahitlik edebiliriz. Her şeyin anlamlı ve
faydalı yanlarını görebilmek maharetine erişebiliriz. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Bu durumda Kendisini göremesek de, bizi gören
Yüce Allah ile olan irtibatımızı yani ihsan şuurumuzu gözden geçirmek ikinci basamak
olmalıdır. Sadece yüzeysel övgü hedefli her anlamdaki eserlerin sığlığından bir
süre sonra sanatçının (taklit eden insanı kastediyorum) da bunalacağını düşünüyorum.
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Üçüncü olarak, edep bizim için ne ifade ediyor,
bunun üzerinde düşünebiliriz. Efendimiz (sallallahu aleyhi vesellem)’in adını
anmak dahi kalbe bir ferahlık hissi verir. Sanki içinize tatlı bir bahar
rüzgarı değiyor gibi… Efendimiz (sallallahu aleyhi vesellem)’in hayatının gölgesinde
estetikten bahsederken her konuşulan, edep noktasında sonlanıyor gibime
geliyor. O’nun (sallallahu aleyhi vesellem) yeme-içmedeki üslubundan, hal ve
hareketlerinden, konuşmasından yürüyüşüne hatta yatağına yatış şekline kadar her
hususunda kemal noktada bir güzellik, incelik, nezaket, zerafet seyrederiz. O
halde, bu anlamda edebe riayet, estetik algımızı geliştirir. Ruhumuza
giydirdiğimiz elbiseye göre davranışlarımız şekillenir. İnanıyorum ki, güzelleştirme
gayretinde olan, estetiğe şöyle veya böyle maruz kalan her fıtrat için genel
manadaki hal- hareketin inceliğinden tutun da, işitilen kuş sesi, bir nagme,
seyredilen bir tablo vb. güzellik duygusunu uyandıran her bir icraa, suya atılan
minik bir çakıl taşının oluşturduğu haleler gibi ruhumuzda titreşimlere vesile
olur. Bu haleler büyüdükçe, nihayetinde fıtratın özündeki tevhide değdiğinde,
içinden sular fışkıran kayalar misali bir keşfe vesile olur. Bu keşifle, insanın
aşkın bir diyaloğa ulaşabileceğini düşünüyorum. Elest bezminde başlayan fakat
süreç içinde benlik tarafından inkıtaya uğratılan o diyaloğa… Sanat eserlerine
bi kriptolog nazarıyla bakmak lazım. Yolculuğunda kullanmak adına her bir
seyirci, kendi algoritmasina göre eserden şifreler çıkartır. Efendimiz (sallallahu
aleyhi vesellem)’in hayatı ve kainatı okuyuşu ve okumayı bize öğretmesi aslında
ebediyete ulaşan güzelliğin şifrelerini bize oğretmesidir.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgc_5cJLbPmO6o9d85ezZoxPbw5JkZFAawGmNiNDwQHVOjElgOZFyblGjGUzM33gHyIzCWcLvG1C8jZD64CMAYhZUhmqXTjtKwvu3IzO9WfRKbw_V2GnOufYoe2DF_iUuOnqEw_I9Ecv-ej/s1600/IMG_1961.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgc_5cJLbPmO6o9d85ezZoxPbw5JkZFAawGmNiNDwQHVOjElgOZFyblGjGUzM33gHyIzCWcLvG1C8jZD64CMAYhZUhmqXTjtKwvu3IzO9WfRKbw_V2GnOufYoe2DF_iUuOnqEw_I9Ecv-ej/s1600/IMG_1961.JPG" height="640" width="480" /></span></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Belki bu üç hususta
farkındalığımızı ve gayretimizi arttırabilirsek, Allah’ın izniyle, genel ve
özel manada estetik anlayışımızın kaybından, deforme olmasından ve gelecek
nesilllere aktarımından endişe duymamıza gerek kalmayabilir, Allah u a’lem… <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="line-height: 150%;"><span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Sanatla meşguliyetimi, Mesnevi’de
geçen Hz. Musa ve çoban hikayesindeki çobanın ilk haline benzetiyorum ve belli
bi yıldan günden başlatamıyorum açıkçası bu süreci...</span></span></div>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]-->
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EN-US</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>JA</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:EnableOpenTypeKerning/>
<w:DontFlipMirrorIndents/>
<w:OverrideTableStyleHps/>
<w:UseFELayout/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="276">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]-->
<!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Table Normal";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt;
mso-para-margin:0in;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:Cambria;
mso-ascii-font-family:Cambria;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Cambria;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}
</style>
<![endif]-->
<!--StartFragment-->
<!--EndFragment--><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Evet, bir `nokta` var. Sanat bir
anlamda yana yakıla aramak. O noktayı arıyoruz, tellal misali bağırıp
çağırmalarımız da yani ortaya çıkanlar da, o yolculuğun izleri diyebiliriz. Merhum Necip
Fazıl’ın özetlediği gibi; </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">‘Anladım işi, sanat, Allah’ı aramakmış, </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Maarifet bu,
gerisi yalnız çelik çomakmış.’ </span><span style="font-family: Avenir Book;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "Avenir Book"; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: 'Avenir Book'; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: 'Avenir Book'; line-height: 150%;"><span style="font-size: xx-small;"><i>*Bu yazi Yenibahar Dergisindeki roportajin tamamidir.</i></span></span></div>
Unknownnoreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-6877506381022939647.post-37818075406991264822015-01-27T00:43:00.000-08:002015-04-21T12:00:37.601-07:00BOYACI, BOY BOY BOYA<div style="text-align: justify;">
Hayatın rutinine yetişme telaşında geçiyor günler. Şükür ve hamd kolkola... </div>
<div style="text-align: justify;">
Bi yer sofrası aldık. Cok sevdim. Aslında yer sofrası değil de ona çevirdik. Burada bi kaç yıl geçirdikten sonra, ister istemez, insan neyi neye dönüştürebileceğini öğreniyor. Hele işin içine çocuklarla ilgili meseleler girince radarlar kat be kat açılıyor, Allah'ın izniyle. Burada yaşadıkça, daha uyanık olmak gerektiğini öğreniyor insan, gerek tavsiyelerle ve daha çok tecrübelerle... Bi de geçtiğimiz yolları çocuklara aktarmak meselesi de var. Kendince baktığın şeylere bi de çocukların boyuna inip bakmak var. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkfLw_IUcl9JC4TK-z_z5-cu1ydbJ1TDGzOEGi3WelleZl__2N3hp8auarGm4D8OUMLsJBhHofaze3RiS4CM1vQ1Y6u74dEx7hVZm1XZkV4hc-UUejDxkl9DmgXDO_NX9dy_7bYYyRejZR/s1600/IMG_7532.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkfLw_IUcl9JC4TK-z_z5-cu1ydbJ1TDGzOEGi3WelleZl__2N3hp8auarGm4D8OUMLsJBhHofaze3RiS4CM1vQ1Y6u74dEx7hVZm1XZkV4hc-UUejDxkl9DmgXDO_NX9dy_7bYYyRejZR/s1600/IMG_7532.JPG" height="640" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<a name='more'></a>Bu cümle, hem mecaz hem de değil. Bazen ilgimi çeken bi şeyler konuştuklarında, diz üstü çömelip, boyumu onlarınkine hemen hemen eşit ayarlayıp, durdukları yerden baktıkları yöne bakıyorum. Sanki daha bi anlayabilecekmişim gibi söyledikleri cümlelerin sebebini, ardından ne geleceğini, zihin ve kalp haritalarında neyi nereye koyduklarını. Rabbim çok güzel yaratıyor, çok... Her boyda ayrı güzellikler göze çarpıyor olsa gerek. Onların yaşlarındaki dönemlerimi çok hatırlamıyorum. Annem 'sen de şöyle yapardın, şöyle sorardın' diye anlatıyor da masal gibi geliyor bana. Sanki bi başkasından bahsediyormuş gibi. Şimdi şahit olduklarım daha gerçek gibi ki sonra farkediyorum iki gün öncesi de epey bi gerçekti ya sahi... İnsanlar yaşlanınca genç yaşlardaki hatıralarını unutmaz da, son dönemlere dair unutkanlık yaşayabilir zannediyordum. Yani filmlerde öyledir ya. Alzheimer da olsa gençlik, çocukluk anılarını hatırlayabilir kişi. Geçen güzel bi tevafuk eseri orta-lise döneminden bi arkadaşımla yazıştım. Onun vesilesiyle çoluk çocuğa karışmadığım gençlik dönemlerimi hatta daha da gerisini düşündüm. Bi şeyler hayal meyal zihnime geliyordu, o daldan bu dala atlayan ama netleştiremediğim bi sürü fotoğraf karesi dökülüyordu sanki başımdan. Sanki bi başkasının hayatıydı, birinden duyduğum kısa bi hikayeydi hatırlamaya çalıştığım. Belli ki içinden geçtiğim her an, her anı, acı-tatlı pek çok hatıra, hatırlamaktan mutluluk duyacağım acı-tatlı her ayrıntı zarflanıp, pullanıp bi yere kaldırılmış. Halbuki emanetlere küçüklüğümü anlatmam onların çok hoşlandığı bi şey -her ne kadar hala küçüklüğün eteklerinde dolanıyor olsam da-. Çok heyecanlanıyorlar, gidip babalarına anlatıyorlar bazen o heyecanla. Bazen bana anlatıyorlar sanki onlar oradaymış da şahit olmuşlar gibi. Kendi hikayemin onların dilinden dökülmesi garip bi duygu. Yani güzel bi gariplik. Ne bileyim, değişik bi şey işte. Her zaman aklıma gelmiyor ya... Belki yaşlanabilirsem, o zaman hatırlayabilirsem o günlere dair satırları, o zaman dinleyecek kadar tahammülleri olursa emanetlerin, o vakit sözüm olsun Allah'ın izniyle... Unutursam bu yazıyı okutursunuz bana, anlaştık mı... Şimdilik bol bol anneannenin dilinden, onun gözünden dinleme zamanı hatıraları. Bazen 'ay anne hiç de öyle değildi...' diye başlıyoruz kardeşim de ben de... Muhtemelen çocuklarla o polemiği yaşarken hazırlıklı olmak için eğilip de onların olduğu yerden bakmaya çalışmam. Ama onun da ayrı bi tadı var!<br />
<div style="text-align: justify;">
İşte, orada ya da burada nerede yaşarsak yaşayalım, hayatı bizceye dönüştürüyoruz. Bizce rengine boyuyoruz gözlerini anıların, anın... Ve unutuyoruz belki, Güneş olmasa ne kıymeti kalır neye baktığının... Bu arada tinzeytin.blogspot.com adresinde boyadiklarimizi karaladiklarimizi biriktiriyoruz. Bol bol hatirlayalim diye...</div>
<div style="text-align: justify;">
Vesselam... </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6877506381022939647.post-57486848620179228902015-01-05T22:32:00.000-08:002015-01-05T22:46:22.820-08:00KALDIĞIMIZ YERDEN<div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCh4bv1r0SMA0_loq-H8Wx1U5DZuv2OMGXVZoJ9F2M74LKDBcWkNNg52OP1yNm_4xUyIrTvQRobyF1NBDoCYYSouQIDasajiKtG-bGurCQxT-LV4Qj0-gL8ppz669nTQ-dN1BuMK5DUMfj/s640/blogger-image--313965407.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCh4bv1r0SMA0_loq-H8Wx1U5DZuv2OMGXVZoJ9F2M74LKDBcWkNNg52OP1yNm_4xUyIrTvQRobyF1NBDoCYYSouQIDasajiKtG-bGurCQxT-LV4Qj0-gL8ppz669nTQ-dN1BuMK5DUMfj/s640/blogger-image--313965407.jpg"></a></div><br></div><div style="text-align: justify;">
Bazen anlamlar karışıyor zihnimde benim, hatta karışıyor değil de yarışıyor diyeyim. Ya hu ne de hızlı geçti beş gün diyesim geldi ama anlık da olsa düşününce geçmek bilmedi sanki günler diyor içimden öteki ses. Önce çocukların sonra goncanın (annem kocaya gonca der) başında şifa duasıyla beklediğim gecelerin ve günlerin akabinde onlar için hamdolsunlar çekiyordum ki ne ara yastık döşek iki gün geçirdim bilemedim. </div>
<div style="text-align: justify;">
<a name="more"></a>Sesim çıkıyor, gözüm açıldı çok şükür derken yine ufaklığın derdinde geçen iki üç geceden sonra bakabildim ki bugün ayın beşiymiş. Günlerden de Pazartesi. Way beh! Yüceliği kadar şükürler hamdler olsun Rabbim'e daha iyiyiz maaile şimdi. Kahve bile yaptım kendime. Aklıma geliyor son bi kaç haftaya dair anlık görüntüler, büyük puntolu harflerle söylenmiş cümleler. Bu aralar daha çok düşünmeye başladım, çocuklar bebekken, iki üç yaşlarının haddini bilmez o delirten zamanları mı daha zordu yoksa şimdiki zamanları mı... Karnını doyurmak, altını temizlemek, bi iki parıltılı çıngıraklı oyuncakla oyalamak daha kolaydı sanki. Büyüdükçe soruları da büyüyor, ruhlarındaki, zihinlerindeki açlık da... Hele şu son aylardaki yorgunluğum... Okullar başlamadan önce yine bi nebze rahattım. Şimdilerde ki muhtemelen kapı açıldı artık, bu böyle devam edecek, haftalarca öncesinden, belirli günlere hazırlanıyorum. Ufaktan ufaktan, neyi niçin yapmıyoruz veya farklı yapıyoruzun tohumlarını atmaya çalışıyorum tertemiz zihilerine ki çalı çırpı doldurmasın rüzgarlar. Fanustan çıkaralı çok oldu bizim çocukları. Sağdan soldan habersiz uğrayan esintilere hazırlamaya çalışıyorum bi manada onları ve kendimi elden geldiğince ve kendimi de onları da başta Allah'a emanet ederek ve o dilemezse taşıdığım suların buhar olup uçacağını bilerek ve dua ederek... Bu vesileyle ben de sorguluyorum neyi neden yapmadığımı veya neyin mahzurlu olup olmadığını. Onlar mı beni büyütüyor ben mi onları! hakikatine dönüyor her şey bi noktada. Rabbim şaşırtmasın, kalplerimizi kaydırmasın. </div>
<div style="text-align: justify;">
Harun, bi süredir Allah'ın nerde olduğu sorusuna takılmış durumda. Nasıl olduğu her fırsatta soruların arasında. En son Allah'ın annesi yoktura kadar geldik. Dudaklarını büktü hemen, ama Allah üzülür o zaman deyip başka bi konuya atladı, mesele şimdilik orda kaldı. Meral daha sabırlı sanki bi şeylerin henüz zamanının gelmediğini bilir gibi. Ama ısrar da etmeyip söyleneni anlamış gibi duruyor. Farkındayım içten içe işleyiş devam ediyor, bazen alakasız bi yerde he tamam çünkü şu şöyle ya ondan böyle di mi anne deyişlerinden olaylar arasında bağantılar kurmaya çalışmasından anlıyorum onu da. Bazen de gerçekten bilmiyorum nasıl anlatacağımı, diyorum bunu bilmiyorum nasıl anlatılır, ben bi okuyayım, öğrenince size anlatırım. Mesela melekten az çok haberleri var ama şeytanı henüz bilmiyorlar. Kötülükler deyip geçiyoruz onunla ilgili şeylerde. Bunun için biraz daha zaman gerekli galiba, daha bakamadım ona. Allah ile Peygamber Efendimiz'i (sallallahu aleyhi vesellem) artık ayırtedebiliyorlar şükür. Zaten soruları sonrasında değişti normal olarak. Önceden Kabe'ye gidince Allah ve Peygamber Efendimiz (sallallahu aleyhi vesellem) ikisi de bizi orda bekliyorlar, onları görüp gelicez diye düşünüyorlardı herhalde. Şimdilerde gezegenlerden birinde ya da uzayın üstünde yer bulmaya çalışıyor Harun Allah için. Meral biraz daha temkinli, onları da Allah yarattı, O uzaydan da daha büyük deyiveriyor. Bu ara biraz dünyadakilere yoğunlaşalım diye düşündüm. Arıların bal yapışını izledik. Uzun bi begeseldi gerçi de onlar bu filmi sonra yine seyredelim mi dediler. Hay hay, Nahl Suresi'nde bahsediyor Allah arılardan dedim. Onu bize okusana dediler. Hoşuma gitti tabi. Şimdi buna hazırlanmam lazım mesela. Bir de Meral'e etamin nasıl yapılır onu öğreteceğime söz verdim. Aldık delikli bi parça kumaş da nasıl yapılıyordu, önce çizmek mi gerekiyordu, çarpı mı yapıyorduk her şeyi bi googellamam lazım. Şimdi aklıma geldi bak, arılar nasıl bal yapıyorsa öyle işlemeli etamini, belki de bi petek yaparız kumaşın üstüne... Dedim ya, karnını doyurmak, altını temizlemek, bi iki parıltılı çıngıraklı oyuncakla oyalamak daha kolaydı sanki. Ufaklık beni çok şaşırttı geçen gün mesela. Yavaş yavaş korkmam lazım galiba. Dinlenmesi gerektiğini söyleyip tabletiyle oynamasına müsaade etmedim. Beni şöyle ikna etmeye çalıştı; Ama anne tabletimden elif be çalışıcam Allah bana şifa etsin diye. Ben !. Ve verdim tabletini. Benim yaptığım da ayrı bi ünlemlik de, işte... Önce elif beyi açtı sonra oyunlarını... Bizi nasıl da okuyorlar... Geçen okuduğumuz kitapta şöyle bi soru vardı; hiç uyumasaydık ne olurdu? Meral, o zaman gündüz uyurduk dedi. Harun da, uykumuz gelirdi diye cevapladı. Onların durduğu yerden dünya nasıl görünüyor acaba... </div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
Kim nerde durursa dursun, kim nereden bakarsa baksın, zaman işliyor, takvimler değişiyor, aynalar değişiyor. Velhasıl, yıl oldu 2015. Gaflarım, saçmalamalarım, gevezeliklerim, gereksizliklerim, haddi aşmışlıklarım, çok bilmişliklerim, ukalalıklarım ve densizliklerimle geçen bi yıl daha geride kalmadı da sonraya postalandı. Keşke geride kalabilseydi... Baksana yeni bi tarih eklendi, yenilendi derken çoktan beş gün geçmiş. Kaldığımız yerden devam eden beş gün. Hastalıktan bahsedecektim aslında, o da sonraya kalsın. </div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
Vesselam...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br></div>
<div style="text-align: justify;">
<br></div>
<div style="text-align: justify;">
<br></div>
<div style="text-align: justify;">
<br></div>
<div style="text-align: justify;">
<br></div>
Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6877506381022939647.post-19148261538013827122014-12-03T19:26:00.000-08:002014-12-03T19:26:06.986-08:00Susadım<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhk93aoLL_wNkU473qIlO8JD5kDyHg14-PzIx1c6agRFJJI-ci6Mf1Z7MsZfI-oTHn3PfZi8EE3aa7vLJez-rmPgfKRcadXGgH0tAgtXLiRE4fiXR8CqH4QJO_QBGhIkvDNXBM-NXiz7KyI/s1600/IMG_3521.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: left;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhk93aoLL_wNkU473qIlO8JD5kDyHg14-PzIx1c6agRFJJI-ci6Mf1Z7MsZfI-oTHn3PfZi8EE3aa7vLJez-rmPgfKRcadXGgH0tAgtXLiRE4fiXR8CqH4QJO_QBGhIkvDNXBM-NXiz7KyI/s1600/IMG_3521.JPG" height="640" width="480" /></a></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Hah! Enteresan! </div>
<div style="text-align: left;">
Yazacaktım şimdi. Önce dinleyecek bi şeyler açayım dedim. Uçtu, gitti aklımdan..</div>
<a name='more'></a><br />
<div style="text-align: left;">
Bugün çok konuşmak istedim. Kimse cevap vermedi Skype'den. Telefonla aradım birilerini, yine yanıt yok. Çocuklar okuldaydı. Eşimi aramayı da ben istemedim. Böyle zamanlarımda o yanlış numara hasılı kelam. Öyle kalakaldım kimseyle konuşamadan ki dedim anladım şimdi, tamam! Sana kapılar, yollar, telefonlar hep açık Rabbim. Sensin Velî. ~`Allah, iman edenlerin velisidir, onları karanlıklardan aydınlığa çıkarır.`~ Niye önce Seni aramamışım ki... Hamdolsun ki düşündürdün. Ya Sen de aklıma gelmeseydin... Susadım... <a href="https://www.youtube.com/watch?v=fhZn_THi4Lw" target="_blank">"Susadım su isterim/ Bana bi çeşme gösterin"</a> diyen misali...</div>
<div style="text-align: left;">
Ves'selam...</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6877506381022939647.post-77652097467349492632014-09-11T18:47:00.000-07:002014-12-03T18:48:57.190-08:00Yaz İstanbul...<div style="text-align: justify;">
İstanbul'dan döneli neredeyse bir ay oldu. Jetlag'tı, öksürüktü, aksırıktı derken zaman ne çabuk geçmiş. Çocuklar haftanın beş günü okulda artık. Ev cok sessiz geliyor, hala bi bocalama yaşıyorum kendi içimde. Türkiye'ye gidiş- Türkiye'den geliş bizim için yılın miladı gibi bi şey. Ebru ve Kaat'ı biraz dinlensinler diye düşünüyordum. Yakında yeni düzenimize alışırım inşallah. Küçükhanım güzel idare ediyor okulu şimdilik, çok şükür. Yenilere de yardımcı oluyormuş hep. E artık sınıfın en büyüklerinden ya. Haruncuk Türkiye'den döndüğümüzden beri çok gıcıktı</div>
<a name='more'></a>bi kaç güne kadar. Cumartesi akşam geldik evimize, Pazartesi okulları başladı. Önce hala İstanbul'da tavan yapan şımarıklığının etkisidir, geçer diye düşündüm. Onun da etkisi vardır tabi, o kadar ilgiden sonra yine başbaşa kaldık. Geçen sordum, Harun seni okulda rahatsız eden bi şey mi var diye. Evet, dedi dudaklarını büküp. Ben okulda çok üzüldüm. Ve sonra hayal dünyasından hikayeler uydurdu. O anlattıkça Meral'e bakıyordum ara ara. Meral'in kaşları kalkık, başını bi sağa bi sola çevirip gözlerimin içine bakıp, `uyduruyo anne` dedi. Zaten anlattıklarından belliydi uydurduğu ya.. Daha ilk haftalarda öğretmenlerinden biraz papara yemiş bizimki. 'Niye kızdı öğretmenin' sorumun cevabını alınca aslında hak vermedim değil oğluşuma. Öğretmenin kulağından girip, ağzından çıkmış diye kızmış öğretmeni. Tabi biraz da öğretmenin omuzlarından atlamış. O yüzden öğretmen kızmış. Bu kızılacak bi şey mi ki, di mi ya... Geçen baktım agulubakulu bla bla bi şeyler söylüyor habire. Meğersem İngilizce! konuşuyormuş. Gece uykusunda bi şeyler söylüyordu dinledim, yine İngilizce! konuşuyor. Muhtemelen Türkiye'deyken, azıcık İngilizcesini de unuttu ve geçen yılki kankaları -ikizler- bu yıl okulda yok. Yeni arkadaşlar ve dil mevzusu, şımarıklığıyla birleşince ortaya gıcık mı gıcık hareketler çıktı. Bunu da böyle bağladım işte. İnşallah yakında yoluna girer oğluşun dünyasında her şey. <br />
<div style="text-align: justify;">
Türkiye'deyken Harun her önüne glene "Sen Tüvkçe konusabiliyo musun?" diye soruyordu. İstanbul'daki ilk günlerden biriydi. Parktan geldiler babaannesiyle. Pek mutlu ve heyecanlı anlatıyordu "Anne pağkta bi çocuk vağdı, o Tüvkçe konuşuyodu! Hahhaa! :)". Dondurma alıyoruz mesela, dondurmacı amcaya soruyor hemen "Sen Tüvkçe biliyo musun?". Böyle önüne gelene soruyordu yavrucak, sanki cennete düşmüş. He bi de baskalarıyla diyaloğa şöyle başlıyordu: " Senin adın ne? -ya da- Sen kimsin? Benim adım Haavun. Pavlayan demek. Senin anlamın ne? (Yani senin adının anlamı ne?)... Hele erkek kardeşimim müstakbel kayınpederiyle tanışacağımız gün... Adamcağız kapıdan içeri adımını attı, daha selamını tamamlamadan Harun atıldı amcanın önüne 'Sen kimsin, senin adın ne?..."</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwMRzIprmYrgX_XasPMZQtkw8TaIQ1wgrrHlVtHFDIPmoW_T3MUJmb1i6DaTWb565Ab9eKk8exK7qmBiSC-W-WA_3g67fmxidRfCyGfVcvuqeqGHKw6fkf-3tWrsILmNjE-O41F-czG3pp/s1600/IMG_8378.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwMRzIprmYrgX_XasPMZQtkw8TaIQ1wgrrHlVtHFDIPmoW_T3MUJmb1i6DaTWb565Ab9eKk8exK7qmBiSC-W-WA_3g67fmxidRfCyGfVcvuqeqGHKw6fkf-3tWrsILmNjE-O41F-czG3pp/s1600/IMG_8378.JPG" height="480" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Meral unutmasın diye arada İngilizce konuşturmaya çalışıyordum ama hiç konuşmak istemedi, konuşmadı da tatil boyunca. Ama zorluk çektiğini düşünmüyorum okulda, inşallah öyledir. Öğretmenleri memnun Meral'den çok şükür. Aklı başında cimcimenin... Çok şükür... Türkiye'ye gitmeden okumayı öğrendi. Ailelerimize sürpriz yaptık. Gelirken de kitaplar aldık kendisinin seçtiği. Bi de Arapça okumayı bu döneme sıkıştırabiliriz inşallah. Cezimlere kadar geldik, kaldık. Aslında önce ona başlamıştık ama Türkçe'yi daha çabuk söktü küçükhanım. Yeni yeni kelimeler öğrendik geldik tabi Türkiye'den. Bilmiş bilmiş konuşmaları bi sınıf daha atladı hanımefendinin. Artık bazen sadece bakakalıyoruz cevap vermek yerine Meral'e. Her şeyin daha da farkında artık. Gözünden bi şey kaçmıyor ve de öyle geçiştirmeli cevaplar da onu kesmiyor. Mantıklı konuşacaksın yani. O da çok şımarıktı ama normale dönmesi uzun sürmedi gelince. Olsun, bazen zor gelse de hoşuma gidiyor aslında. Zaten senede bir bu kadar ilgi, sevgi görebiliyorlar. Hem yakınlarımız onları şımartma zevkini yaşasın, hem çocuklar... O da olsun... </div>
<div style="text-align: justify;">
Herkesi şimdiden özledik...</div>
<div style="text-align: justify;">
Güzel anılar koyduk yine valizlerimize, geldik işte. Çok şükür. Hayırlı bi takım işlere şahit olduk. Allah hepsini tamamına erdirsin en güzel şekilde. İnşallah tekrar teyze olacağım, tekrar yenge olacağım ve ilk ve tek defa görümce oluyorum. Tatlı mı tatlı bi kız kardeşim daha oluyor inşallah. Çok heyecanlı, çok güzel bi duygu bu. Kardeşimin kıymetlisi, artık bizim de kıymetlimiz... Rabbim bozmasın, hayırla tamamına erdirsin, birbirlerine hayırda yoldaş olsunlar duasıyla bıraktık onları da geride.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkaOveYvGM-KtIgvJm7idlZEEvtmp3r-rwP9KZMr-O4j9RgzyPLmF-aw7O4sKkd63nymeCpTwch1JDL7QO2hslh6Khjssnfckz4X1djKxs6Bg2iwM6zoVP0V4vq8jgR5UAgG-Irg0eXPs6/s1600/IMG_8170.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkaOveYvGM-KtIgvJm7idlZEEvtmp3r-rwP9KZMr-O4j9RgzyPLmF-aw7O4sKkd63nymeCpTwch1JDL7QO2hslh6Khjssnfckz4X1djKxs6Bg2iwM6zoVP0V4vq8jgR5UAgG-Irg0eXPs6/s1600/IMG_8170.JPG" height="640" width="538" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ramazan'ın İstanbul havasını solumak da güzeldi, şükür... Bayramın coşkusu, kalabalığı, patırtısı, gürültüsü de bi başkaydı. Rabbim hepsine hayırlı, uzun, bereketli ömürler versin. Herkesten ganı ganı razı olsun... Şükür... Güzeldi.. İki, üç, hatta dört nesli bir arada görebilmek nasip oldu. Buralardan misafirlerimiz de vardı bi süre. Çocukları bırakamadığımdan sadece iki gün eşilik edebildim onlara. Az da olsa onların gözüyle de İstanbul'a bakma şansım oldu. Bi anne olarak İstanbul, daha farklı artık bende gerçi ya orası ayrı bi yara. Yeni şeyler öğrendim, her iki taraftan kuzenlerle birlikte olmak ayrı bi güzellikti. Bazı şeylerin farkına yeni vardım. Çocuk oldum yine annemin kucağında, nasihat dinledim yine babamın dizi dibinde. Kardeş-abla oldum yine deli dolu... Çok şükür güzeldi... ama kısa... Doymuyor insan işte, ötede sevdiklerimizle hep birlikte olabilmek dileğiyle...</div>
<div style="text-align: justify;">
Ve'sselam...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6877506381022939647.post-26865886854472531952014-09-11T11:14:00.002-07:002014-09-11T11:14:40.390-07:00SUSAYIM DEDİM AMA...<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiN9lfObS7tLbLuExBTQcdE7X-cp7QNx9mZWzh1cDCHDhafbgIqzq66T_9CfTuKxB3OY8RMLlkXnaE31nebpbHVwS1g-cOHsndi1sCbdN3kvBK0RoyfDM679A8bHGgd-1pM4x2HBpoWbfJp/s1600/photo.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiN9lfObS7tLbLuExBTQcdE7X-cp7QNx9mZWzh1cDCHDhafbgIqzq66T_9CfTuKxB3OY8RMLlkXnaE31nebpbHVwS1g-cOHsndi1sCbdN3kvBK0RoyfDM679A8bHGgd-1pM4x2HBpoWbfJp/s1600/photo.JPG" height="640" width="543" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<div>
<div>
Aynı bayrağı selamlayan, </div>
<div>
Aynı Kitab'ı öpüp başına koyan...<br />
Ben ve sen... </div>
<div>
Hani bastığın toprak var ya o toprak... </div>
<div>
Son durak...<br />
<br />
<a name='more'></a></div>
</div>
<div>
Aynı yolları adımlıyor, aynı tarihi yazıyoruz.</div>
<div>
<div>
Sen ve ben.. Evet, biz! Bir'likte yaşıyoruz...</div>
<div>
Çocuklarımızın tarihini biz yazıyoruz.</div>
<div>
Şahit olarak Allah yeter! Biliyoruz.</div>
</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Bi is kokusu var havada..</div>
<div>
Meydanlar günlük güneşlik görünüyor gerçi.</div>
<div>
Şu ileride bi beriki safı hazırlanmış, </div>
<div>
Acımasızca bi itiş- kakış az ötede, ötekinin içine içine... </div>
<div>
Sanki alelacele içi doldurulmaya çalışılıyor.</div>
<div>
Birileri birilerini seçiyor; toz, dumana karışıyor. </div>
<div>
Bir'ler bölünüyor, </div>
<div>
Kurşunlar yok meydanlarda, dedim ya, silahları dolduran da... </div>
<div>
Ama daha fena...</div>
<div>
Sağanak sağanak kin var, yüreklere pompalanıyor.</div>
<div>
Tanklar yok meydanlarda, dedim ya günlük güneşlik... </div>
<div>
Akıllara su-i zan bombardımanı var.</div>
<div>
Nasıl desem, bi duyarsızlık türküsü çalınıyor.</div>
<div>
Dinleyen sanki mest oluyor, vicdanı susuyor. </div>
<div>
Aklı, fikri kızgın bi boğa gibi toslayacak yer arıyor, onlar öyle dönüp dolaşıyor.</div>
<div>
Bi yandan da ötekinin safına bir bir birileri konuluyor.</div>
<div>
Birlik olmayınca olmaz dirlik de, unutuluyor.</div>
<div>
Aklıma Kerbela geliyor, </div>
<div>
Yaşım gönlüme süzülüyor..</div>
<div>
Dilimde aminler...<br />
Susayım dedim ama,</div>
<div>
Suya sabuna dokunmadan abdest olmuyor</div>
<div>
Abdest olmayınca namaza da durulmuyor...<br />
<br />
Ves'selam.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
</div>
</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
</div>
<div>
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6877506381022939647.post-26096151219468999552014-06-30T01:09:00.000-07:002014-06-30T12:55:34.365-07:00MED CEZİRYakın bi vakitte kuvvetli bi fırtınayı konuk ettik bizim bölgeye. Yağışı bol, okyanus kenarında bi şehir burası. Bir saat uzaklıkta, komşu şehirde arada uğradığımız harika bi Türk restoranı var. Bi gün yolumuzu oraya düşürdük. Evden çıktığımızda yağmur çiseliyordu fakat birden şiddetleneceğini tahmin etmiyorduk. Velhasıl, yolu yarıladık ama acaba geri dönsek mi dönmesek mi diye düşünürken vardık mekana, afiyetle yedik, içtik sağolsunlar. Oradayken telefonlarımıza üniversiteden uyarı geldi, sel tehlikesiyle alakalı. <br />
<a name='more'></a>Yerel-genel hiç bi tv kanalını izlemeyen, haftalık gazeteye vakit bulunca göz gezdiren bi aile olarak üniversiteden haber de gelmese hiç bi felaketten haberimiz olmaz. E hal böyle olunca da müstehaktır tabi diyebilirsiniz yazının devamında.<br />
Eve dönüş için yola koyulduk, yağmur bi şiddetleniyor bi duruluyordu başta. Sonra uzun ve karanlık yollarda şimşeklerin aydınlığında sürmeye devam ettik arabamızı. Haliyle hızımız kesildi. Önce iki tarafı ve altı kapkara deniz, üstü de azabından yine onu Var Eden'e sığındığımız şimşekle, yağmurla ve gürlemeyle kolkola karanlık bi köprüydü geçtiğimiz.<br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://www.gannett-cdn.com/-mm-/9d1ad543d2bf21ebcbb6aebe455d8e860b12adf9/c=174-0-2832-1998&r=x513&c=680x510/local/-/media/WTLV/WTLV/2014/04/30//1398886671002-487461761.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: left;"><img border="0" src="http://www.gannett-cdn.com/-mm-/9d1ad543d2bf21ebcbb6aebe455d8e860b12adf9/c=174-0-2832-1998&r=x513&c=680x510/local/-/media/WTLV/WTLV/2014/04/30//1398886671002-487461761.jpg" height="480" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">http://www.gannett-cdn.com/-mm-/9d1ad543d2bf21ebcbb6aebe455d8e860b12adf9/c=174-0-2832-1998&r=x513&c=680x510/local/-/media/WTLV/WTLV/2014/04/30//1398886671002-487461761.jpg</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<br />
Arabanın farlarına gerek kalmayacak kadar aydınlıktı şimşekler sayesinde etrafımız. <br />
Sonra iki tarafı ormanlık, iki gidiş-iki gelişli highway'de tek tük geçen arabalar ve biz, ama çoğunlukla yalnız. Şimşekler sanki aralıksız çakıyor, ona da gök çok öfkeliymiş gibi ardarda gürleyerek eşlik ediyordu. Yağmur uzunca bi süre öyle yağdı ki, sanki arabanın ön camından içeri girmek için tüm güçleriyle kendilerini cama vuruyordu iri iri yağmur damlaları. Gözlerimi camdan alamıyordum. Sanki yağmurun gözlerinin içine içine bakıyor gibiydim. Anlatılmaz, yaşanır cinsinden.. Meral, anne sandım ki o şimşek senin yanına gelecek dediğinde ben çoktan halden hale girmiştim. Hakikaten de öyle parladı ki.. Bi yandan dualar dilimde, bi yandan çocuklara korkmasınlar diye bi şeyler anlatmaya çalışıyorum. Bi taraftan da onların sorularına kendilerine göre cevap yetiştiriyorum. Babamız yola kilitlenmiş, pürdikkat. O da korkmuş belli. Biraz daha hızlı gitsen diyorum, yok diyor, lastikler bilmem ne bilmem ne... çok hızlı gitmiyo muyuz, diyorum; şöyle böyle bi şeyler. Aslında bilmeden söylüyorum ne söylüyorsam...Tamam sustum ben diyorum.. Dursak duramayız, yolun iki tarafı da karanlık ve ormanlık. Şimşekler sanki bizi ıskalıyor gibi. Yağmur çılgına dönmüş sanki. Evet bi amacı var hepsinin belli... Hani yazmıştım ya bi keresinde, suyun azab hali de var, imtihan hali de diye. Bu seferki öyle bi şey.<br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhglVQgODh_q2FMgusASqEbTyRt5U-cC3CfHpVDBWgkGVt-3exNM8E42SLQUJRyDqbP_lelAcjyYIGvXLu_gaxz9E2wZ_mQdt6BDK9EuEdxuuHKO1mtjHXKM1KXZL9KonN2oEOtV9FF68L7/s1600/140430-pensacola-floods-mn-1445_056df335d125acca7e31c98c2f9f7eb8.nbcnews-ux-680-440.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhglVQgODh_q2FMgusASqEbTyRt5U-cC3CfHpVDBWgkGVt-3exNM8E42SLQUJRyDqbP_lelAcjyYIGvXLu_gaxz9E2wZ_mQdt6BDK9EuEdxuuHKO1mtjHXKM1KXZL9KonN2oEOtV9FF68L7/s1600/140430-pensacola-floods-mn-1445_056df335d125acca7e31c98c2f9f7eb8.nbcnews-ux-680-440.jpg" height="414" title="http://media1.s-nbcnews.com/j/newscms/2014_18/411356/140430-pensacola-floods-mn-1445_056df335d125acca7e31c98c2f9f7eb8.nbcnews-ux-680-440.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhglVQgODh_q2FMgusASqEbTyRt5U-cC3CfHpVDBWgkGVt-3exNM8E42SLQUJRyDqbP_lelAcjyYIGvXLu_gaxz9E2wZ_mQdt6BDK9EuEdxuuHKO1mtjHXKM1KXZL9KonN2oEOtV9FF68L7/s1600/140430-pensacola-floods-mn-1445_056df335d125acca7e31c98c2f9f7eb8.nbcnews-ux-680-440.jpg</td></tr>
</tbody></table>
Şimdi ne kadar tasvir etmeye de çalışsam yapamam. Ve öyle bir sahneyi hiç bir filmde görmüş müyümdür acaba.. Sanmam... Bi ara eşimle, belki de bu dünyaya vedamız bu şekilde olacak bizim de diye düşünmedik değil. Çocuklar önce korktular bi süre elbette, bi de zaten kulakları hep bizde. Sonra şimşek nasıl oluşur, yağmur nasıl yağar, neden gök gürler diye anlatmaya başlayınca dikkatle seyrettilerse de bizim gibi onlar da korkuyu tümden kovamadılar. Bizim korkmamız gerekiyordu da zaten. Şimşekten ya da göğün sanki kulağımıza eğilip gürlemesinden değil de. Onların Sahibinden... Ahirimizden... Geleceğimizden.. Ve geleceğimiz yoksa bugünkü halimizden... Yol boyunca acaba evimize tekrar ulaşabilecek miyiz sorusu uğradı geçti zihnimden. Ne kadar aidiz buraya, sahip! olduğumuzu sandıklarımız ne kadar sadık bize... Ve her şeye, bi ışık hızı süresinde nokta konsa, bu dünya adına. Ve daha yazamadığımı pek çok şey... Tamam sustum..<br />
Böyle düşünürken ben, Harun'un sesi kulağıma geldi; "Avvahım (Allahım -L harfinden sebep) bi daha!" ve şimşek çakıyor, bizim efe gülüyor. Harun tekrar söylüyor saniyeler geçmeden "Avvahım bi daaa!" ve yine şimşek çakıyor. Bu sefer ben de gülüyorum, hoşuma gidiyor bi yandan dışarıyı gözlerini dört açmış seyrederken, göğe bakıp "Allahım bi daha" demesi... Bu böyle devam ederken Meral bu kez bana sesleniyor; "Anne galiba bugün Allah Harun'un bütün dualarını kabul ediyor.." Yine gülümsüyorum, zihnim karışık, kalbim sıkışık, dizlerim kaskatı... "Allah'a emanetiz" diyorum. O'nun gazabından yine O'na sığınıyorum. Şaşkınlıkla hayret arasında korku ilmeğini dokuyorum.<br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://media2.s-nbcnews.com/j/newscms/2014_18/411086/140430-pensacola-flood-mn-1325_d39bcecf9f1846d6fd073079f37dab72.nbcnews-fp-1360-600.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://media2.s-nbcnews.com/j/newscms/2014_18/411086/140430-pensacola-flood-mn-1325_d39bcecf9f1846d6fd073079f37dab72.nbcnews-fp-1360-600.jpg" height="281" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">http://media2.s-nbcnews.com/j/newscms/2014_18/411086/140430-pensacola-flood-mn-1325_d39bcecf9f1846d6fd073079f37dab72.nbcnews-fp-1360-600.jpg</td></tr>
</tbody></table>
Bu şehirde ben denizde dalgaların sesini gökgürültüsüne benzetirim. Göğün gür sesini de haşmetli dalgalarınkine kimi zaman... Yine öyle oldu, gözlerimi kapatıp dinleyince.. Neydi, kimdi, şimşek mi , damlaların sesi mi, göğün seslenişi mi... dalgaların bi gelip bi gitmesi mi... med mi, cezir mi...<br />
Kim ki diyorum. O hem Daar, hem Nafi', diyor.<br />
Kim durdurabilir olanı biteni anlık da olsa, diyorum. O hem Aziz hem Cebbar'dır, diyor.<br />
Hem neden ki, diye soruyorum. O hem Alim hem Bedi', diyor.<br />
Koru, diyorum. O Hafiz, diyor hem de Müheymin.<br />
Korkuyorum, merhamet diyorum. O hem Kahhar hem Rahman ve Rahim, diyor.<br />
Hem yer hem gök.. diyorum. O Hayy ve Kayyum'dur ya, diyor.<br />
Bi ferahlıyor içim bi daralıyor yolun başından beri diyorum. Kabıd ve Basıt olan O'dur diyor.<br />
Ne kadar da zarif korkmadan bakınca aslında diyorum. O Latif'tir, elbette diyor.<br />
Dua diyorum. O Mucib'tir, diyor.<br />
Yalnız mıyım diyorum. O Veliyy'dir, nasıl olursun, diyor.<br />
Belli ki yerin de göğün de sahibi O diyorum.. Melik, diyor.<br />
Çok yanılmışım, hep şaşırmışım diyorum. O Gaffar hem de Tewab, diyor.<br />
E bizim evimiz, yolumuz, diyorum. O Fettah'tır diyor.<br />
O zaman hikmeti vardır tabi, diyorum. Elbette O Hakim, diyor.<br />
Bunları sana bana söyleten de O, diyorum. Hamid ve Şekur işte, diyor.<br />
Daha bilemediğim, göremediğim neler neler var di mi diyorum.<br />
O Allah'tır diyor...<br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://www4.pictures.zimbio.com/gi/Lightning+Storm+Brings+Much+Needed+Rain+Holy+Bh5ALX5ll4El.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: left;"><img border="0" src="http://www4.pictures.zimbio.com/gi/Lightning+Storm+Brings+Much+Needed+Rain+Holy+Bh5ALX5ll4El.jpg" height="426" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">http://www4.pictures.zimbio.com/gi/Lightning+Storm+Brings+Much+Needed+Rain+Holy+Bh5ALX5ll4El.jpg</td></tr>
</tbody></table>
<br />
Ve Allah'ın güzel isimleriyle devam ediyor yolumuz. Arada çocukları duyuyorum; "Avvahım, teşekkürler yağmur verdiğin için, ağaçlar büyümezdi yoSka!", "Allahım teşekküreler ...." diye devam ediyor aralarında sonradan sulandırdıkları güle-oynaya konuşmaları. Çocukların gözleri gök yüzünde, yolda.. Konuşuyoruz yine gülmeleri bitince, dua okuyorum onlar tekrar ediyor ve çok şükür şehrimize giriyoruz... Biraz rahatlıyor kalbimin sıkışıklığı, dizlerim hala kaskatı. Gördüğümüz itfaiye araçları, mahsur kalmış arabalar, yollardaki derin su birikintileri, her zaman kullandığımız yolu değiştirmemiz yönünde uyarıyor bizi. Eve gidiş yolu uzuyor. Belki de hayatımdaki en uzun yolculuk...<br />
Ertesi gün konuştuğumuz kim varsa iyi misiniz diyordu, fırtınadan bahsediyordu. Bazı arkadaşlar iyi olup olmadığımızı sormak için mesaj yolluyordu. Sonradan öğrendiğimize göre bin küsür aile yağıştan ciddi zarar görmüş, evsiz kalanlar dahi olmuş, sıklıkla geçtiğimiz bazı yollar yıkılmış, bir günde bilmem ne kadar fazla inch yağış düşmüş... Bizim de nasibimizde o gece yağmur, şimşek, gökgürültüsü, dua, korku, heyecan, gülümsemeyle karışık düşüncelerle ve yollarla koyun koyuna olmak varmış. Sağ selamet vardık evimize o gece. Ama günlerce, gözlerimi her kapadığımda aynı görüntü perdede... Sanki şimdi kadar gerçek.<br />
Ardından ışık hızıyla zihne hücum eden damla damla sorular... Ya yolumuz yarıda kalsaydı.. Nolurdu ki... Bütün bi ömür, şimşeğin çakması kadar kısa ve anlık değil mi bi yerlerde. Hayallerimiz, emellerimiz, hırslarımız, sözlerimiz, ertelediklerimiz, vakit ayıramadıklarımız, kıymetli tabi deyip de kıymetini bilemediklerimiz akıp giden yağmura karışsaydı... Ardımızdan bi selam eden olur muydu, rahmet dökülür müydü birilerinin dilinden... Ya da selamız verilir miydi buralarda, göğün sesine eşlik eden...<br />
Bi başımızayken... Tövbe!<br />
Vedud O, hep bizimle.. Yar-ı Baki.. Ne verdiyse ya da vermediyse baş-göz üstüne...<br />
Yollarımız açık olsun bu sağanak sağanak rahmetin yağdığı güzel günlerde...<br />
Vesselam..<br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://www.gannett-cdn.com/-mm-/657a560d42c1fe5a5ea7370991090d9fe96b14be/c=258-0-2742-1866&r=x513&c=680x510/local/-/media/WTLV/WTLV/2014/04/30//1398886671000-487461925.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: left;"><img border="0" src="http://www.gannett-cdn.com/-mm-/657a560d42c1fe5a5ea7370991090d9fe96b14be/c=258-0-2742-1866&r=x513&c=680x510/local/-/media/WTLV/WTLV/2014/04/30//1398886671000-487461925.jpg" height="480" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">http://www.gannett-cdn.com/-mm-/657a560d42c1fe5a5ea7370991090d9fe96b14be/c=258-0-2742-1866&r=x513&c=680x510/local/-/media/WTLV/WTLV/2014/04/30//1398886671000-487461925.jpg</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: x-small;"><i>"MED CEZİR</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: x-small;"><i>...</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: x-small;"><i>Şiddetin ne hoş ne güzel şefkatin </i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: x-small;"><i>Sevdikçe sevesim geliyor </i></span><br />
<i style="font-size: small;">..."</i></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: x-small;"><i>Söz: Sezen Aksu</i></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
<br />Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6877506381022939647.post-91696276206610321572014-06-27T06:52:00.004-07:002014-06-27T06:58:39.844-07:00TEMBEL ANNEÖnceki gün bi tembellik yaptım ama tam tembellik. Düşününce bile muzip muzip gülesim geliyor. Bu yazıyı da öyle saçma sapan ancak bugün yazabildim, üşengeçlikten..<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilhwZxDnbuGytjwXefWcHGC1wgQAntp_A8tVx7tgPSs-dtgdRq2gn_IJLzg9KBOs1P2C6Ol442KK63Li2OC9EOkgiVKIZRyP6e9Jxm9fVHPWMSDm_S0NaVP4O1jreuc9AofAbBKAKP_KgS/s1600/garfieldlazy-1-jpg.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: left;"><img alt="" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilhwZxDnbuGytjwXefWcHGC1wgQAntp_A8tVx7tgPSs-dtgdRq2gn_IJLzg9KBOs1P2C6Ol442KK63Li2OC9EOkgiVKIZRyP6e9Jxm9fVHPWMSDm_S0NaVP4O1jreuc9AofAbBKAKP_KgS/s1600/garfieldlazy-1-jpg.jpg" height="480" title="http://www.glogster.com/mbgurl14/the-lazy-song/g-6m26ob40pdo2mt5jh0cgba0" width="640" /></a></div>
<br />
Misafir gelecek diye kalktım sabah, sonra başka güne ertelenince tamam dedim, no problemo! Güne dair planlarım programım tamamiyle değişecekti sabahın erken vakitlerinden başlayarak. Değişti de...<br />
<a name='more'></a><br />
İş yapsak da yapmasak da hep bi şeyler dinlenir bizim evde. Açtım laptopu, Türkçe Olimpiyatları'nı dinlemekten başladım, kendimi Youtub'a Orhan - Ferdi yazarken buldum. Cezayirli kızımız sağolsun. Arabesk dinledim yani, orjinalinden. Meral benim açtığım şarkılardan bunaldı ki galiba yavrucak, gelip "anne anneannemin büyürken dinlediği şarkılardan açar mısın. Hani arabada olandan!" dedi. Karadeniz havalarını kastediyordu kuzucuk. Bi posta da horon teptik anlayacağınız. Ter topuktan çıktı beh! ile olan gıdımcık enerjim de böylece bitince, elimde çay, laptop dizlerimde, uzattım ayakkaları. Daldan dala gezerken ben internette, çocuklar da serbestliğin sersemliğiyle ve aynı zamanda çılgınlığıyla herhalde bilmem kaç kez Tinkerbell seyrettiler. Bin küsür kez "Let it go!" dinlediler. Verdim ellerine tableti, süresiz. Kusana kadar oynayın bakalım dedim. Bi noktada sıkılırlar bırakırlar ellerinden diye düşünüyordum, ama öyle olmadı, tecrübe ettim. Oğluşun, bi yandan çizgi film seyrederken, bi yandan tabletinde oyun oynayıp bi yandan da lego yapma gayretine de böylece şahit oldum. Bu arada Meral'in oyunlarına çirkin müdahalelerini de unutmayayayım. Küçükhanım da ondan aşağı kalmadı tabi. Arada hadi bi gayret müdahale edeyim dedim ama Harun'un yeni yetme İngilizcesiyle "Pıyiiiis!" (Please) diye yalvarmaları, rafa kaldırdı benim anneliğimi.<br />
Çocuklar kendi çılgınlıklarında dönedursunlar, ben koltuğuma kurulmuş, google'ın dünyasında kendimi arıyordum. Başladım ard arda sormaya; "ayakkabi almayı cok sevmenin psikolojik bi temeli var mi". E dedim hazır başlamışken acaba "niye hep gözüm çantalarda". Ondan da bi sey çıkmadı aklı başında. "Kokuyu sevmenin psikolojik temeli" diye devam ettikçe etti google'ın dalgaları arasında,baktım aklıma ne geliyorsa soruyorum. Ama bi balık tutamadım aklı başında, tabiri caizse. En son niye bu soruları soruyorum diye soracaktım ki onu kendim buldum. E okuduğum son iki kitap ki sonuncusu hala elimde, psikoloji içerikli olunca, çok normal tabi, bu kadar basit.<br />
Çocuklara sordum; yemek mi istersiniz, mısır mı? Mısır dediler tabi zombiye dönmüşler. Ben de onlarla oturdum iki paket mısırı hüplettik. Tamam yemek yerine geçmez ama dondurma ve meyve de verdim arada.<br />
Bi iki niyetlendim hani tembellik çulunu atayım üzerimden diye, hadi dedim gelin boyamanız için size çıktı alayım. Bi kaç sayfadan sonra kartuşu bitti yazıcının. Ama niyetim vardı yani çocuklarla bi seyler yapmaya. Böylece hevesim de kaçtı, açtım müziği, uzattım ayakları. Hay Allahııım, bugün amma tembellik yaptım deyip durdum yerimden kalkmadan. Ne bir kitap kapağı açtım, ne ev temizliği, ne akşam yemeği... Allah ne verdiyse mönüsü hep hazır çok şükür. Zaten havalar sıcak, kapı-pencere açamıyorum. Dışarısı fırın gibi. Hem de çok nemli, nefes almak bile istemiyor insan günün ilerleyen vakitlerinde. Kendi krallığımızda böyle bi mayışık, tembel tembel bi gün geçirmiş olduk. Ben halimden pek memnun olmasam da içten içe, çocuklar bu modu pek sevdiler herhalde. Çocukaların mutluluğu için, bi anne olarak arada böyle fedakarlıklar da yaparız artık yaz boyunca, napalım.. He bak onca şey araştırdım! güya google'dan, ama tembelliğin psikolojik temelini google'lamak şimdi aklıma geldi. Ona da bi ara bakayım. <br />
<br />
Vesselam...<br />
<br />
<br />Unknownnoreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-6877506381022939647.post-89291383871021856532014-06-23T22:38:00.001-07:002014-06-23T22:54:59.704-07:00TiN ZEYTiNBirilerini tanıyorum ben.<br />
Kafa gözümle görmesem de isimleri zihnimden her geçtiğinde beni tebessüm ettiren, suretlerinin ve siretlerinin güzelliğine tüm samimiyetimle inandığım, zihnime de gönlüme de ferahlık veren, hatta uzun süre seslerini duymazsam ya da bi iki kelimelik de olsa bi e-mail almazsam eksikliğini hissettiğim güzel, çok güzel birilerini tanıyorum. İşte o muhabbet saçan birilerinden bir-ikisinin aşk ve şevk ve iştiyak adına yüreklendirmeleri, tavsiyeleriyle beraber bi hayalim gerçek oldu, çok şükür.<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2OCySMr__x-YkFjbaIQGl6LapfaprmqBMh0u3cF9eO5jEWpiul_YCQ5NZKbNXx6GUc7unmsF0eZFKgph91kph17r_F_px5seTE0qdHr8jXUmDhY7D5WL26Uo4eJ_NbDZ20daKm5rj3lI/s1600/DSC00715.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: left;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2OCySMr__x-YkFjbaIQGl6LapfaprmqBMh0u3cF9eO5jEWpiul_YCQ5NZKbNXx6GUc7unmsF0eZFKgph91kph17r_F_px5seTE0qdHr8jXUmDhY7D5WL26Uo4eJ_NbDZ20daKm5rj3lI/s1600/DSC00715.JPG" height="470" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
Başta güzel niyetlerle başlamıştım ve bana terapi gibi geliyordu Ebru & Kaat'ı. Fakat sonra nasıl olduğunu anlamadığım bi değişimin içinde buldum kendimi. Uzun zamandır gecelerimi verdiğim, gündüzleri de ister istemez, çocuklar uyuyunca yapacaklarımı planlamakla zihnimi meşgul eden, hatta ölçüyü kaçırıp bağlılık derecesine gelen, sayesinde doktorluk olduğum kendi çapımda sanat! faaliyetleri tek amacımdı sanki bu dünyada. Mecazi değil gerçek medical doktora gittim ve şikayetlerimi anlattım. Her şeyin testini istedim. Hormonlardan şekere kadar. Çok şükür, doktor bi sıkıntı görmediğini söyledi. Sonra sorular sordu, depresyonda olup olmadığıma dair test bile yaptı. Neticede bana en az 7-8 saat kaliteli uyku ve günlük spor reçetesi verdi. That is it. Sonradan farkettim ki, adamcağız haklı. Bi süre uykumu düzenlemekle geçti ve çok şükür şikayetlerim de. Tabi bu arada Türk insanıyız ya, kendim de reçeteye bi şeyler ekledim. Günde sayısını bilmediğim kadar içtiğim çaya, sütlü nescafe'lere ve Türk kahvesine, Nutella'ya ve çikolatanın her çeşidine ve sanat!ıma veda ettim. Aslında yine Türk kahvesini bırakmazdım da ne yazık ki kahvemiz bitti. Kısa bi süre sonra ben de yoluna girdim çok şükür. Dönüp de o zamanlarıma bakıyorum ve şu sigarayı bırakamayan ya da bi şeye bağımlılığı olanları şimdi anladığımı düşünüyorum. Anne olarak, evin hanımı olarak, arkadaş olarak ya da çocuk olarak yapmam gereken ne varsa hepsini mümkün olduğunca erteleyip kendimi çocukların da atölye dediği çalışma odasına atmak için fırsat kollar vaziyetteydim. Haliyle beni o odadan çıkarma tehdidi olan her şey bana yük geliyor bi de bunun stresini taşıyordum. Bi ara eşime bana sigara alır mısın bile dedim. Bunu bi de Alaska'dayken istemiştim. Neden böyle bi istekte bulunduğuma dair hiç bir fikrim yok. Yok ömrümde sigara içmedim, hep elimizin altında olmasına rağmen -babamdan sebep- tadını bile bilmem. Bi kere dayım içerken şakasına uzatmıştı, daha ilkokuldaydım. Üflemiştim ben de, bi o. O yüzden ağzıma almadım diyemem ama içmedim. He ne diyordum... E tabi almadı bana sigara beyefendi kaç kere söylediysem. Kendim zaten alamam, elim gitmez de o yüzden ondan istiyordum. Neyse ki bi sigara bile tüttüremeden geçti o dönem. Doktordan sonra, farkedince asıl rahatsızlığımı, tükkanı! kapatma kararı aldım.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrlX5zgOjo49WnxZzKsL_5t-Ho8czkgwjQHYJioGND0Dw2kKLJnDMuJ8V7TuO5aJMvvQ6q2SngDxhYYKZ7n3oKDwQP5uzy4SUkOdjFVSMG63bpQKg8cMRF3RHSorQlbfxW7TE9XstgJx8/s1600/photo+2.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrlX5zgOjo49WnxZzKsL_5t-Ho8czkgwjQHYJioGND0Dw2kKLJnDMuJ8V7TuO5aJMvvQ6q2SngDxhYYKZ7n3oKDwQP5uzy4SUkOdjFVSMG63bpQKg8cMRF3RHSorQlbfxW7TE9XstgJx8/s1600/photo+2.JPG" height="251" width="320" /></a>Tevafuk, o dönemde de Alabama'da bi Türk Festivali vardı. Amatörce de olsa, yaptıklarımı orada <a href="http://tinzeytin.blogspot.com/" target="_blank">sergileme</a> imkanı bulmuş oldum, bu da güzel bi kapanış oldu benim için. Yapılanları orada sergilemem için de o tanıdığım güzelliklerden birileri çok destek oldu. Aslında bi kolları sıvayınca oluyormuş Allah'ın izniyle...<br />
Festivalde tabloların olduğu salona girip şöyle bi baktım. Hamdolsun şu anda bi hayalim gerçekleşiyor dedim kendime. Farkında olayım diye. O farkındalık anını yaşamak, O'nun büyüklüğünün ve her şeyi nasıl da birbiriyle kusursuz bi bağlantı içinde yarattığının -ki buna kader de diyebiliriz sanırım- farkında olmak müthiş bi şey. Yani şimdi, gerçekleşmesini istediğiniz ilk sıradaki hayalinizin gerçekleştiğini bi düşünün. Sonra da o hayalde kendinizi bulun ve kendinize şöyle bi bakın, hayalinize bi göz gezdirin. İşte o aşkın farkındalığı yaşadığınızı düşünün.Bunu düşünmek bile insana nasıl ferahlık veriyor, ve heyecan ve bi tebessüm, ve ümit, ve fısıldadığınızı düşündüğünüz ama aslında hava zerrelerinde hayat bulan, dudaklarınızdan değil tam da gönlünüzden şakır şakır dökülen dua... Hayallerin gerçek olduğunu hayal etmek bile ne kadar zindelik veriyor... Velhasıl, garip bi dönemdi geçirdiğim ama sonunda o hayalim gerçekleşirken tam da ortasında durup bunu farkedebilmek hepsine değerdi... Ve bir de...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrLinJSbLutU5lraBmAj2z1B2IGTVu6iiNunorkbpdZ4w27y1z6B_w_TQRHRWA4khPCp5A395U89O-H1ag9cRa4aIj_hyz7IyVWZ2kFsk4LAPqKV9FPUPtBLOLqsr67BVPyDdToAcyvMs/s1600/DSC00699.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrLinJSbLutU5lraBmAj2z1B2IGTVu6iiNunorkbpdZ4w27y1z6B_w_TQRHRWA4khPCp5A395U89O-H1ag9cRa4aIj_hyz7IyVWZ2kFsk4LAPqKV9FPUPtBLOLqsr67BVPyDdToAcyvMs/s1600/DSC00699.JPG" height="320" width="239" /></a></div>
2 gün sürecek festival için hazırlanırken, bizim küçükhanımla beraber güzel bi paper cut -kes, yapıştır tarzı bi şey- yapmıştık. O da onu sergiye götürmek istedi ve bana şunları söyledi: "Ben de bunu sergiye koyacağım ama parası olmayan biri onu isterse vericem, üzülmesin diye." Zira her ne kadar fiyatlarını gizlesem de sergide satılan bi çalışma olursa gelirini Allah rızası için oradaki Kültür Merkezi'ne bırakacağımızı ve nedenini anlatmıştım öncesinde. Düşünmüş demek ki üzerinde... Keşke başka neler neler düşündüğünü bilebilsem bi tanem, nur tanem...Canımın taa içisin sen, nasıl severim bi bilsen... Başka bi vakitte de büyüyünce ne olacaksın gibi şeylerden konuşuyorduk. Meral de "ben artist olucam anne, senin gibi!" dedi. Bi de bu cümleyi duymak uykusuz gecelerin, sinir küpü gündüzlerin pişmanlığına su serpti. Her ne kadar bunu duyduğumda gülsem mi ağlasam mı bilemesem de... Amatör olunca ne yapacağını da bilemiyor insan işte. Keşke sanatın hakkını verebilecek donanıma sahip olabilseydim. Galiba yeni bi hayal kurmaya başlıyorum.. Sustum..<br />
<br />
Bana vesile olan o güzel birilerine gönül dolusu selamlar. Rabbim ötede komşu eylesin sizlerle...<br />
Vesselam..<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQYSdMaNHiR5wiiZuwDQDv9bz3kjNl4RfT34Thu5KenwONFf4LGudbl5AFcFQ8p7rifc0g1C_L_GIwPFiPwmSeg0Y6d8M1ue7Odh6o91JIIx8e-1kMYjbA_qUrrKAdVxIuvdlNh8nS-Rs/s1600/DSC00708.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQYSdMaNHiR5wiiZuwDQDv9bz3kjNl4RfT34Thu5KenwONFf4LGudbl5AFcFQ8p7rifc0g1C_L_GIwPFiPwmSeg0Y6d8M1ue7Odh6o91JIIx8e-1kMYjbA_qUrrKAdVxIuvdlNh8nS-Rs/s1600/DSC00708.JPG" height="640" width="504" /></a></div>
Unknownnoreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-6877506381022939647.post-79968595035552397412014-06-23T17:33:00.001-07:002014-06-23T20:47:10.922-07:00Is it a jungle out there?<br />
Monk'u bilir misiniz? Ewel zaman, yıllarca devam eden bi diziydi. Hala şöyle bi kafamı dağıtayım deyip de Indian filme ayıracak kadar zamanım da yoksa arşivden seyretmeye doyamadığım bi dizidir Monk. "<span style="font-family: DroidSansRegular, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.7681884765625px;">It's a jungle out there" diye başlar dizi ve devam eder;</span><br />
<span style="font-family: DroidSansRegular, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.7681884765625px;"><br /></span>
<br />
<div style="font-family: DroidSansRegular, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.7681884765625px; text-align: center;">
It's a jungle out there</div>
<div style="font-family: DroidSansRegular, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.7681884765625px; text-align: center;">
Disorder and confusion everywhere</div>
<div style="font-family: DroidSansRegular, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.7681884765625px; text-align: center;">
No one seems to care</div>
<div style="font-family: DroidSansRegular, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.7681884765625px; text-align: center;">
Well I do</div>
<div style="font-family: DroidSansRegular, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.7681884765625px; text-align: center;">
Hey, who's in charge here?<br />
<a name='more'></a></div>
<div style="font-family: DroidSansRegular, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.7681884765625px; text-align: center;">
It's a jungle out there</div>
<div style="font-family: DroidSansRegular, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.7681884765625px; text-align: center;">
Poison in the very air we breathe</div>
<div style="font-family: DroidSansRegular, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.7681884765625px; text-align: center;">
Do you know what's in the water that you drink?</div>
<div style="font-family: DroidSansRegular, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.7681884765625px; text-align: center;">
Well I do, and it's amazing</div>
<div style="font-family: DroidSansRegular, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.7681884765625px; text-align: center;">
People think I'm crazy, 'cause I worry all the time</div>
<div style="font-family: DroidSansRegular, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.7681884765625px; text-align: center;">
If you paid attention, you'd be worried too</div>
<div style="font-family: DroidSansRegular, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.7681884765625px; text-align: center;">
You better pay attention</div>
<div style="font-family: DroidSansRegular, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.7681884765625px; text-align: center;">
Or this world we love so much might just kill you</div>
<div style="font-family: DroidSansRegular, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.7681884765625px; text-align: center;">
I could be wrong now, but I don't think so</div>
<div style="font-family: DroidSansRegular, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.7681884765625px; text-align: center;">
It's a jungle out there<br />
<br /></div>
<span style="font-family: DroidSansRegular, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.7681884765625px;">Benim de bu yeni şehre geldikten sonra, emanetlerimize okul araştırırken duyduklarım, okuduklarım karşısında sıklıkla dilime düşerdi bu cümle. Zor.. "</span><span style="font-family: DroidSansRegular, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.7681884765625px;">No one seems to care." Evet.. Kimse "senin" endişelerini umursamıyorsa, seni aslında anlamayan gözlerle dinliyorsa, kapıdan çıkıp gittiğinde aklın geride kalıyorsa emanetleri emanet etmek zorunda olmak zor... Şükür ki iki yıllık araştırma, soruşturma ve yaşadığımız tecrübeler neticesinde okulumuzu seçtik. Rabbim hayırlarla tamamına erdirsin ve pişmanlık vermesin diye dua etmeye devam ediyoruz tabii ki. Dua da olmasa... </span><br />
<span style="font-family: DroidSansRegular, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.7681884765625px;">Dönemi çok şükür güzel bitirdik. Harun'umuzla dipdipe geçirdiğimiz ilk haftanın ardından, sabahları okula gitmeyecek miyiz diye sorduğunu görmek müthiş bi duyguydu. Okula gittiğinde öğretmeninin kucağına atlayıp boynuna sarıldığını görmek tarifsiz bi mutluluktu. İngilizce konusunda öğretmenlerine "sadece yes ve no diyebiliyor. Onu da söylediğinizi anladığından değil. Onu da bilin" dediğimden bi kaç ay sonra bizim paşa ufak ufak bi şeyler konuşmaya başlamıştı çok şükür. Meral'den yana da içim rahattı çok şükür. Hareketlerindeki rahatlığa tekrar kavuşması bile yeterdi benim için. Çok şükür çok tatlı, anlayışlı, güleryüzlü, neyi neden yaptığını bilen, tecrübeli, açık görüşlü insanlarla karşılaştırdı Rabbim. </span><br />
<span style="font-family: DroidSansRegular, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.7681884765625px;">Sene sonunda bi mezuniyet programı hazırlanmıştı. Şimdiye dek gördüğüm en sade, en rahat, en doğal, en mütevazı programdı. Mikrofon bile yoktu, hatta onu da bırakın biz veliler oturduğumuz plastik sandalyeleri kendimiz katlayıp belirledikleri yere üst üste biz dizdik, o derece... Çocuklar şarkılar söylediler beraberce ve ben ne Meral'in ne de Harun'un o şarkıları mırıldanabildiklerini dahi bilmiyordum. Hele Harun'u nakarat kısımlarında söylemeye çalışırken görmek... Meral'de özgüvenin çocuk haline tekrar şahit olmak...-eski okulundakinin aksine-. Okulları gezdiğimizde bu "mütevazılık" dikkatimi çekmiş ve pek hoşuma gitmişti. Neticede özel okul ve insanlar o kadar para ödüyorlar oraya. Ama okulun binasından tutun, dersliklere hatta mutfağına kadar şaşalı, gösterişli, lüks denilebilecek bi şey hatırlamıyorum. İlk başta memnuniyetsiz düşünceler geçti zihnimden fakat sonra ne kadar da sığ düşündüğümü farkettim. Çocukların maddeye, statüye, dış görünüşe, markaya...vb. bağlı kişilikleri olmasın istiyorum ama lüks bi okul binasıyla ya da ışıl ışıl , süslü püslü, o yaşta minicik çocukları günlerce strese sokarak hazırlanmamış bi sene sonu programıyla karşılaşmayınca yadırgıyorum, öyle mi! Kendi saçmalığımı farkedince, bi kere daha ısındım okula. Şimdi gıybet olmasın ama söylemek de istiyorum, ne yazık ki aynı mütevazılığı velilerin çoğunda görememek üzücüydü. Ben zaten çocukların yanında bi taraftan da velileri süzdüm durdum. Bİ kaçıyla selamlaşmamız, kısa sohbetlerimiz vardı. Ama hemen hemen hepsini bi arada görmek iyi bi fırsattı. Çünkü onlar çocuklarımızın arkadaşlarının beslendiği kaynaklardı. Kızımın- oğlumun yanına her sabah o anne-babalar "arkadaş" getiriyordu. O yüzden milleti gözlemlemek (gözetlemek değil) de en doğal hakkım tabii ki, di mi... Ha ben mükemmel miyim? Yoo, değilim. Onlar benim için ne düşündüler, orası ayrı bi konu... </span><br />
<span style="font-family: DroidSansRegular, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.7681884765625px;"><br /></span>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-ZB2mCqHhyFDDJ1PJoByEx_hujWw3IEC76KNlovCHLMOBoeMDLH8Bo5pieNkTuX8hyphenhyphenxjkZs3ZxSNIeCek8c285wTYIkk9Dxx7ptIb66w__KnX5AJ0V01toIjS-5U0QGxrxjWaXtqghqhz/s1600/photo(1).JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-ZB2mCqHhyFDDJ1PJoByEx_hujWw3IEC76KNlovCHLMOBoeMDLH8Bo5pieNkTuX8hyphenhyphenxjkZs3ZxSNIeCek8c285wTYIkk9Dxx7ptIb66w__KnX5AJ0V01toIjS-5U0QGxrxjWaXtqghqhz/s1600/photo(1).JPG" height="640" width="640" /></a><span style="font-family: DroidSansRegular, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.7681884765625px;">Bazı çocuklar seneye -elementry school- ilkokula gideceği için onlara hatıra paketler hazırlanmıştı. İçindekileri çok merak ettim. İnşallah seneye Meral'in mezu niyetinde öğrenirim. Son kısımda çocukların isimlerini söyleyen öğretmen de hediyeyi takdim edenin de gözleri yaşlıydı. Ben bile duygulandım yani, o derece gerçekti onların vedası da. </span><br />
<span style="font-family: DroidSansRegular, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.7681884765625px;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEge09mK63iu_K68PRcRukf_LJQCGgiXuhPl2cqt1VPzNfvU3KkF5ptu3PW6VMYRe_T12vBpcB1-Doss_dGlu1dQgTMFfdpY9qQeZCwTs_jWzssmEgSHyJDNo9MNed9QjRgRpi6ztR4LttX3/s1600/photo.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEge09mK63iu_K68PRcRukf_LJQCGgiXuhPl2cqt1VPzNfvU3KkF5ptu3PW6VMYRe_T12vBpcB1-Doss_dGlu1dQgTMFfdpY9qQeZCwTs_jWzssmEgSHyJDNo9MNed9QjRgRpi6ztR4LttX3/s1600/photo.JPG" height="640" width="640" /></a></div>
<span style="font-family: DroidSansRegular, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.7681884765625px;"><br /></span>
<span style="font-family: DroidSansRegular, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.7681884765625px;">Son hafta, teşekkür etmek için </span><span style="font-family: DroidSansRegular, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.7681884765625px;">öğretmenlerimizi yemeğe davet ettik. Şehir dışında olacak İspanyolca öğretmeni ve yardımcı öğretmen gelemediler. Ama diğer üçü ,ki en çok da onları ağırlamak istiyordum, davetimize icabet ettiler. Güzel bi akşam oldu bizim için.Harunla ilgili bi şey anlattılar, çok güldüm. Bizim paşa okula başlayınca sabahları arkadaşlarına, öğretmenlerine "good morning" de diyordum. Meral'le beraber öğrettik bu "good morning"i. Güzel. Ama bizim ufaklık meğerse ilk haftalar her şeye good morning diyormuş. Yemek saatinde suyunun kapağını açamıyor, öğretmenine uzatıp good morning diyormus. Oyun sırasında yardıma ihtiyacı olunca öğretmenine bakıp good morning diyormuş. Her seferinde tabi öğretmenleri ne söylemesi gerekiyorsa onu söyletip ihtiyacını görüyorlarmış. Ah canım kuzularım... Öğretmenlerinden biri Alman asıllı. Hanım, sağolsun, her sabah bizim çocukları "Merhaba" diyerek karşılıyormuş. Meral ve Harun'da "Türkçe bilen öğretmenimiz" diyorlar onu anlatırken. Çocukların dünyasında hepsinin ayrı bi yeri var şimdi. Ah öğretmenlik... Ayrılırken çocuklar onlara, önceden hazırladığım sepetleri takdim ettiler. Bizim sepetlerde önceki gün yaptığım mahlepli kurabiye, tuzlu kurabiye ve hindistan cevizli kurabiyelerden oluşan üç ayrı kurabiye paketleri vardı. Bi de kendi yaptığım ebrulu kartlara yazılı teşekkür notu. Esasında bi de Barnes&Nobble'dan gift card koymak istiyordum, bi dahakii sefere inşallah o da. Velhasıl, okul sezonunu böylece kapadık. İnşallah Rabbim pişmanlık vermesin ve buraya yazdığım iyi görünen şeyler hakkında yanıltmasın. Daha da iyi olsun inşallah.. </span><br />
<span style="font-family: DroidSansRegular, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.7681884765625px;">Başta diyordum ya, o belirsizlik kıskacında hep söylüyordum "</span><span style="font-family: DroidSansRegular, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.7681884765625px; text-align: center;">It's a jungle out there" şimdi ekliyorum "not everywhere..." hamdolsun...</span><br />
<br />
<span style="font-family: DroidSansRegular, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.7681884765625px; text-align: center;"><br /></span>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6877506381022939647.post-79604685408282331612014-06-08T00:52:00.000-07:002014-06-08T00:52:18.042-07:00Su Üstüne Yazı...Olur ya hani, dilinize bi iki kelime düşer nağmesiyle beraber, ardından evvel zamanda bi sahneye açarsınız gözlerinizi, başrolünde olduğunuz. Sonra o sahnenin havasından, kokusundan başka bi sayfaya geçmişsiniz bi bakmışsınız. O sayfadan aklınızda dönüp duran kelimelerden bi köprü olmuş bi başka hatıraya. Olur ya hani bazen, o köprü şimdikiyle eski siz arasında dokunmuş bi dantele dönüşmüş, bi bakmışsınız.<a name='more'></a> Bi eskiden, bi yeniden, bi bugünden, bi dünden, bi de hayallerden, umutlardan hasıl, ilmek ilmek... aynen öyle...<div>
Önce dilime "<span style="text-align: center;">hatırla sevgili o eski günleri çocuklar gibi, </span><span style="text-align: center;">efkar kitabedir aşka demde okunur</span><span style="text-align: center;">.." diye devam eden şarkı dolanıyor. Kulağımda İncesaz. Yıllardan lise sonlar... </span>Aklıma, Muhyiddin Şekur'un "Su Üstüne Yazı Yazmak" isimli kitabı düşüyor. Gözlerimi, Çemberlitaş'tan Sultanahmet'e doğru, medereselerle koyun koyuna, taş duvarlar arasında, dünyaya bi eşik mesafesinde bi kitapçıda açıyorum. Yanımda Tuğba, hava kapalı, belki de çiseliyor, hani kış kokusu yok ama sonbahar gibi, günler kısa... Rafları tarıyoruz, kitapları eşeliyoruz. Bahsi geçen kitabı görüyorum, çok karizmatik geliyor bana. "Su Üstüne Yazı Yazmak".. way beh! Evirip çeviriyouz kitabı, ikimiz de almaya niyetleniyoruz. Kenara ayırdığımız başka kitaplar da var.. Bunu beraber alalım o zaman diyoruz. Sonra ne olduysa vazgeçiyoruz. Zaten çıkmamız da lazım. Elimizdekilerin ödemeleri için kasaya gidiyoruz. Abi ödemeyi yaptıktan sonra kitapları poşetliyor. En son elinde "Su Üstüne Yazı Yazmak" kitabı. Bize gösterip diğer kitaplarların arasına koyuyor. "Giden bey ödedi, bu da sizin." diyor. Şaşırıyoruz, bi şey de diyemiyoruz, öylece bakıyoruz. Sonra şaşkınlıkla karışık teşekkür edip, poşetleri alıp eşiğe doğru yöneliyoruz. Afallamış halde Tuğba'ya dönüp diyorum "Aynı filmlerdeki gibi!" Hızla eşiği geçiyor, sağa sola bakınıyoruz, kimi aradığımızı bilmeden. "Bi teşekkür bile edemedik" deyip, ardından "Belki de Hızır'dı" diye başlayan ve dakikalarca komik ya da değil ama gülmeye bahane bulduğumuz liseli muhabbetleri... Onca yıldan sonra, her kim idiyse "Teşekkürler."</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdL4eXkVDtnMPUCbZaRylidXdeAA-Uzb0YpC_VAejZObpCtpCAGUc2pMj3STSWkxNccPUcYGnpB2om2feX7xPPzshFxdgJsKbef6wFd-M0e_5eSfBbH2naSzyWQrY_IjSQu6Q0IRj4qrCY/s1600/DSC00952.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: left;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdL4eXkVDtnMPUCbZaRylidXdeAA-Uzb0YpC_VAejZObpCtpCAGUc2pMj3STSWkxNccPUcYGnpB2om2feX7xPPzshFxdgJsKbef6wFd-M0e_5eSfBbH2naSzyWQrY_IjSQu6Q0IRj4qrCY/s1600/DSC00952.JPG" height="434" width="640" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Sonra sahnede Medrese Cafe'nin grimsi kubbesi... Fonda Mazlum Çimen'in sesi... "Vefasız çıktın İstanbullum", "Sen Benden Gittin Gideli"... eve her varışta servisten inerken "İyi akşamlar Ayşeeee" diyen Tuba ve Didem... Servisteki cam kenarı... Sabah şekerli börekçi, akşam Florya'da dondurma keyfi... Okula giderken sağ taraf, eve dönerken sol taraftakilerin camı açma hakkı... Cereyanda kalmayalım diye Sabri Amcamız'ın koyduğu kurallardan biri... Allah rahmet eylesin... "Söyleyin ona, kardeşin özler seni..." ezgisini her dinlediğimizde servisin arka takımındaki kardeşime seslenip ezgiyi ona armağan etmem... </div>
<div>
Hala liseliyken zihnim, mırıldanıyorum; "vefasız çıktın İstanbullu..." Sonra hatırlayıp, otuz bir yıllık bi tebessümle devam ediyorum; " ben benden gittim gideli.., vefasız çıktım.., vefasız çıktı bu İstanbullu..." </div>
<div>
... </div>
<div>
Nerden dolandı dilime o "<span style="text-align: center;">hatırla sevgili, o eski günleri çocuklar gibi, </span><span style="text-align: center;">efkar kitabedir aşka demde okunur</span><span style="text-align: center;">.." ki...Heeh, tamam tamam. Şu sebepten: </span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="text-align: center;"><br /></span></div>
<div>
"Bir sıkıntı var içimde sokağın tavanı kadar</div>
<div>
İçim sığmıyor içime sokağın tavanı kadar</div>
<div>
Ayrılıklar gelir çatar, gözüm ufuklara akar</div>
<div>
Desen ki beni ne kadar,</div>
<div>
Sokağın tavanı kadar..."</div>
<div>
...</div>
<div>
Şimdi, "desenki o günleri ne kadar ...?" Sokağın tavanı kadar...</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Elhamdülillahi ala külli hal... Sokağın tavanı kadar...</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Vesselam.. </div>
Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6877506381022939647.post-39069050722079118842014-06-01T00:30:00.000-07:002014-06-01T00:32:58.097-07:00ŞAMPİYON<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhI_ZUP6nKW_Eg59eb2JWr-7mND8MIyTZ7qycXUlAxIRxQb2luq5lPKt2nHv-O9cV9fOITAMJCiYObvGW9QNUraFCIsFbhEl6ZfHyvL7huDXjIqTDTB21bF0jSc-yB9MKhWoxA8X384cvSQ/s1600/meral-harun-fotbol.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhI_ZUP6nKW_Eg59eb2JWr-7mND8MIyTZ7qycXUlAxIRxQb2luq5lPKt2nHv-O9cV9fOITAMJCiYObvGW9QNUraFCIsFbhEl6ZfHyvL7huDXjIqTDTB21bF0jSc-yB9MKhWoxA8X384cvSQ/s1600/meral-harun-fotbol.jpg" height="512" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Biz şampiyon olduk. ...</div>
<div style="text-align: justify;">
Yok canım, öyle goller yağdırmadık minik sahamıza ama...</div>
<div style="text-align: justify;">
Şimdi haklarını yemeyelim, takımı abla-kardeş götürdüler neredeyse, gururlanmadım değil hani. Övündüğüme de bakmayın zaten 3-5 yaş arası çocuklardan oluşan futbol takımlarından bahsediyorum. Harun'un deyimiyle sadece "hopbol" oynuyoruz biz. Büyüyünce olacağı şeylerden birini de "hopbolcu" olarak tanımladı şimdiden. Vatana millete hayırlı olsun. Heh! Biz nasıl mı şampiyon olduk?</div>
<a name='more'></a><br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOL0L_8u0tHb6Nfouge-DMNzp-B_SX2_QqHMNWxWKhaoDdL0bCAptsTMsozNSJa2z4xV_hx5ZIVdJ1TutKl21aYYdruMwqeJ5yLwG8T4_z3kVgRc2VRawdzifVWmyHjr8zjJ03N9KDTpvu/s1600/DSC00455.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOL0L_8u0tHb6Nfouge-DMNzp-B_SX2_QqHMNWxWKhaoDdL0bCAptsTMsozNSJa2z4xV_hx5ZIVdJ1TutKl21aYYdruMwqeJ5yLwG8T4_z3kVgRc2VRawdzifVWmyHjr8zjJ03N9KDTpvu/s1600/DSC00455.JPG" height="442" width="640" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Bizim yumurcaklar Amerika'da doğdu fakat "pre-kindergarten" denilen anaokuluna başlamadan önce, basit bi kaç kelime dışında İngilizce bilmiyorlardı. Bu konu açılınca diyorum ki, "Biz önce anadillerini güzelce öğrensinler diye bilinçli olarak İngilizce kaynaklardan uzak tuttuk mümkün olduğunca. Evde de hep Türkçe konuştuk." Laf aramızda zaten başka bi şey konuşamazdık benim İngilizcemle. Ama bu kadar ayrıntıya girmeye gerek yok herkese. Bi kaç cümle öncesine kadar gayet entel bi açıklama olarak görünüyordu di mi. Şaka bi yana, gerçekten arada Dora dışında pek İngilizce çizgi film seyrettirmiyor veya şarkı dinlettirmiyorduk. Ama ablamız anaokuluna -preschool- başlayınca her şeye kapılarımızı açtık.</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzNgRg3MLwtAL29T0KAqFUo9QQZ9BdPKyxoN1rs14A4yaNrzPXOwFbGEohyphenhyphen7NVLGuT-P5V1gOPfXtrzSCnN2QbjjCfMNwg2o4g5npum-P9lP6CGW9kD07Yy1cAqzo7NYqxQMOaZ3lDLApY/s1600/1175532_10151914871476058_1073601579_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: justify;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzNgRg3MLwtAL29T0KAqFUo9QQZ9BdPKyxoN1rs14A4yaNrzPXOwFbGEohyphenhyphen7NVLGuT-P5V1gOPfXtrzSCnN2QbjjCfMNwg2o4g5npum-P9lP6CGW9kD07Yy1cAqzo7NYqxQMOaZ3lDLApY/s1600/1175532_10151914871476058_1073601579_n.jpg" height="400" width="253" /></a>Meral bu yıl çok daha iyi, Harun da gün be gün geliştiriyor kendini, onun hikayeleri ayrı bi komedi. Bu geçen süreçte dikkatimi şu çekti; bizim çocuklar anlamasalar da çok güzel anlamış gibi davranabiliyorlar. Bi de üstüne soruları ya da anlatılanları çok anlamış gibi Harun "Yeah! Yes! Okey" deyiver miyor mu... Bi yandan hoşuma gidiyor, demek ki bizim oğlan gayet uzlaşmacı bi çocukmuş, her şey okey! Meral ayrı bi alem. Hele o dönemler... Yeni yeni cümleler, kalıplar oturmaya başlamıştı diline. Ne varsa aklında ya da zihninde hangi cümle hazırdaysa, soru ne olursa olsun, bi yes, sonra da alakasız hazırladığı cümleleri söylüyordu. Olsundu. En azından konuşuyordu ya bi şeyler... Yeter ki konuşalım biz, alakalı alakasız farketmiyor, genetik olabilir bu.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtmw54jUZR37m8_UBig57UxIfMMV5sfyqrwJmveDC102ojD48FVNR-pTisYXv4blRTduCg8VoI6lnVBHq_vcBE3UdsJ5nOQNiUT31Bcpokc7nCn4n5Z0zQy9YT1Q8jdODKo23hjb09QTio/s1600/DSC00462.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtmw54jUZR37m8_UBig57UxIfMMV5sfyqrwJmveDC102ojD48FVNR-pTisYXv4blRTduCg8VoI6lnVBHq_vcBE3UdsJ5nOQNiUT31Bcpokc7nCn4n5Z0zQy9YT1Q8jdODKo23hjb09QTio/s1600/DSC00462.JPG" height="400" width="250" /></a><br />
<div style="text-align: justify;">
'Hopbol' sezonun başında, çalışmalara gittiğimizdeki sahneler hep aynıydı. Ben, biri 2 numara biri de 5 numarayı seçen çocuklarımın hemen dibinde, dizüstü vaziyette bir anne... Koç ne derse tercüme ediyordum onlara, öyle yapmak zorunda hissediyordum. Bi yandan adamcağızın veya diğer miniklerin rahatsız olabileceğini düşünüyordum ama bi yandan da bizimkilerin bi şey anlamaz vaziyette öylece bakıp durmalarını sindiremiyordum. Zaten ilk antremandan sonra ikinciye gitmek istemediler. Neyse ki sonrasında "bi sefer daha gidelim eğer istemezseniz yine, o zaman bırakırız" diye anlaştık. Şükür ki sonra daha rahat hissettiler herhalde ki antremanları iple çeker oldular. Sağolsun koç da ilgili davrandı.Velhasıl, benim için zor bir başlangıç oldu ama çocukları bilirsiniz, ikinci seferden sonra hayatlarından gayet memnunlardı. Ben ise hala stresli... Sezonun sonunda ise, şükür ki ben sahanın kenarından seyrediyordum onları. Bi kaç antremandan sonra artık benim tercümelerime ihtiyaçları kalmamıştı. Meral<i style="font-weight: bold;"> ilk golünü kendi kalesine atmış olsa da öyle öyle öğreniliyordu hayatta bazı şeyler. </i>Yine de şampiyonum oldu onlar...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7PPEA6G8eGl29KYQ_t9A4QV29filpStOUE8ezpCl2lmluCFRSkcflCBRoKMg81LkeQ8R2xaOjXiL4-nzcF1akUbVlbklxbAubbDQnjxnNrmbME-w4Dbn9btdHApG2_y8iAHtL4NSs1uY3/s1600/DSC00474.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7PPEA6G8eGl29KYQ_t9A4QV29filpStOUE8ezpCl2lmluCFRSkcflCBRoKMg81LkeQ8R2xaOjXiL4-nzcF1akUbVlbklxbAubbDQnjxnNrmbME-w4Dbn9btdHApG2_y8iAHtL4NSs1uY3/s1600/DSC00474.JPG" height="459" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Harun'un dikkatini çekti daha ilk oyunlarda, sordu; 'bizim niye kalecimiz yok!?' Dedim, '<i><b>bu takımda</b></i><b><i> herkes kaleci, herkes golcü.'</i></b> Çabuk kavradı meseleyi ki yeri geldiğinde kendi kalesinin önündeki kritik! topları kapıp, karşı takımın kalesine kadar sürebildi ve çoğunlukla da golledi atışlarını. Meral de kavradı güzelce meseleleri. Takım olarak bi şeyler yapabilme kabiliyetlerini ortaya çıkarma amacı dışında, şartlara göre hareket edebilmeyi de öğreniyorlardı farkında olmadan. Hay Allah'ım, Tusuba'nın iç sesi gibi konuştum. Tövbe Ya Rabbim. Olacağı buydu zaten. Millet olarak futbol sevgisi genlerimizde mi vardır nedir, üstüne yüksek dozda Tusubasa seyretmek de eklenince olacağı buydu... Diyorum ya genlerden midir nedir, abla-kardeş sezon buyunca, dil hususunda başta biraz zorluk yaşasalar da, güzel oynadılar. Annelerden bazıları, evde çalışıyorlar mı diye sordu. "Hayır, ama futbolla ilgili çizgi film seyrediyorlar" deyince, fikir hoşlarına gitti. İyi oynasalar da oynamasalar da, hem kaleci hem golcü olmayı öğrendiler ya, şampiyonumdu onlar daha baştan... </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvLuRkAgutYZ7AmdZN9mNaK40VV9TILM5mFPPVSLsFAJdaSwxzcGCGHYhL8O-hohepRBIhsMknhsLoft-JTvFOy24wqZdn_LH5-qhZpLgPaFXD-ofgE02fl2dfNFr5Jzow6ek-g3hYgzu0/s1600/DSC00460.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvLuRkAgutYZ7AmdZN9mNaK40VV9TILM5mFPPVSLsFAJdaSwxzcGCGHYhL8O-hohepRBIhsMknhsLoft-JTvFOy24wqZdn_LH5-qhZpLgPaFXD-ofgE02fl2dfNFr5Jzow6ek-g3hYgzu0/s1600/DSC00460.JPG" height="414" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Bunların dışında bir de meselenin gurbete bakan tarafı var ki içimi sızlatan bi pencere de buraya açılıyor eninde sonunda. Oyunları seyretmeye çocukların ebeveynlerinin dışında, yakın akraba veya anne-baba arkadaşları da geliyordu. Dedeler, nineler getirdikleri sandalyelerden torunlarına tezahürat yapıyor, teyze-amca dediklerinin -diyeceğim ama gerçi çoğunlukla çocuklar isimle hitap ediyorlar büyüklerine de- sesli destekleriyle bi o tarafa bi bu tarafa koşturup duruyorlardı. Genelde eşim musit olmadığından, sadece ben bi kenarda bağıran oluyordum bizimkilerin isimlerini top onlardaysa; "Go Meral go! Get the ball Harun! Go! Hadi Meral! Hadi Harun!" Ortaya karışık... E haliyle sahneye üzülmüyor da değildim. Ne kadar isterdim, onları canları kadar sevdiğinden emin olduğum dedeler, anneanne-babaanne, teyze-hala, dayı-amca coşkusuyla koştursunlar onlar da... Kafalarını kaldırınca, o kalabalık içinde, onların heyecanına ortak candan simalara gülümsesinler. O mutluluğu iki taraf da yaşasın...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNIwdP-XCdJvAvWPsXmooinQ1U6KdS_bIOg7csb-M2vSJfFJC5UQt4uc_w12-hfM1SXp__jau8cmJnw-RxB-2CAlYDQ6YpSvS09eaGVGF8KrzZIljluOO6qTWjHwcde7KwS9XpHCjwhLi2/s1600/DSC00456.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNIwdP-XCdJvAvWPsXmooinQ1U6KdS_bIOg7csb-M2vSJfFJC5UQt4uc_w12-hfM1SXp__jau8cmJnw-RxB-2CAlYDQ6YpSvS09eaGVGF8KrzZIljluOO6qTWjHwcde7KwS9XpHCjwhLi2/s1600/DSC00456.JPG" height="388" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Ama şimdilik bu sahne, düşünürken tebessüm ettiriyor da geride tarifsiz bi sızı bırakıyor. Bazen kendime sormuyor değilim hani, çocukları yakınlarımızın ilgisinden, sevgisinden, onların atmosferinden mahrum bırakmakla ne yapıyoruz acaba... Tam da yine böyle sorular zihnimde kendi çapında cirit atarken, Allah rızası adına, insanlık adına düzenlenecek bi yemeğin davetiyelerini yazıyordum. Hiç tanımadığım insanlara... Hiç tanımadığım insanlara, bu düşüncelerle yoğrulmuş dolu dolu gözlerle, davetiyeler hazırlıyordum. Hani bi noktada insan kendini değil de canpare emanetlerini düşünür, onlara bürünür ya... O civarlardayım ben epeydir. Şükür ki, bu iç fırtınalar arasında tutunacak bi dalım, sukunete erecek bi sahilim var, onu hatırladım... Ahiret inancımız olmasa ne yapardık, düşünemiyorum bile. Yani ahirete inancım olmasa...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUio5j868b9Gyd28_owsxeeYnhpNHkESyr3-Eg3pub_gwuGhLpEMC362wLNCaGRF0YNJ7ca5bIac-hHHe0oOEi_Zwu8zDA1w8Jw3gsDu3Ub6mY2PAvt2oEUkGsNKXEgGs_FHNMuW2LIVR7/s1600/DSC00444.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUio5j868b9Gyd28_owsxeeYnhpNHkESyr3-Eg3pub_gwuGhLpEMC362wLNCaGRF0YNJ7ca5bIac-hHHe0oOEi_Zwu8zDA1w8Jw3gsDu3Ub6mY2PAvt2oEUkGsNKXEgGs_FHNMuW2LIVR7/s1600/DSC00444.JPG" height="424" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Yakınlarımıza uzağız diye üzülmüyor değiliz, bu gayet bariz ve ancak yaşayan anlayabilir bunu. Her ne kadar hiçlik çemberinde olsam da, ya yakınlığı mesafelerle ölçülemeyecek olan O'ndan mahrum olsaydık... Asla neticesini bilemeyeceğim ihtimalleri düşünüp kendimi üzmektense, halime hamdedip, ister istemez ötekileştirdiğimi hatırladığım 'ötedeki dünya'yı düşünüp, bi kez daha niyet tazeleyince, varsın alkışlayanları olmasın, varsın isimlerini haykıranlar, başüstünde şımartanları olmasın, varsın uzaklardaki yakınlarının muhabbetini can-ı gönülden hissetmeyi öğrensinler de yeter ki, şahdamarlarından daha yakın Olan'a uzak düşmesinler..diye dökülüveriyor kalbimden. Ben böyle basit bi şeyi düşünüp duygusallığa bağlıyordum meseleyi de bi iki maçtan sonra baktım bizim kuzuların isimlerini öğrenmiş diğer anne-babalar. Maçlarda da aktif oldukları için, sonraki maçlarda benimle beraber bizimkilere tezahürat yapanlar vardı artık. Ne diyeyim... Alkışlayanları olsa da olmasa da şampiyonumdu onlar benim...</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuHzjNmyUP_lXClQ__CzluhzzPaHtd-GQENEh-rOcvBVfG8p9siYOf481Wb3ysaXs1t4ddbYikCQJB7_VDcinaAdvAC7MDQssKHtSbHvRYDemxsmCwmN8Gzlenp9cLnQgwkYBvTiVKHQpg/s1600/48106_10151914871671058_696770448_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuHzjNmyUP_lXClQ__CzluhzzPaHtd-GQENEh-rOcvBVfG8p9siYOf481Wb3ysaXs1t4ddbYikCQJB7_VDcinaAdvAC7MDQssKHtSbHvRYDemxsmCwmN8Gzlenp9cLnQgwkYBvTiVKHQpg/s1600/48106_10151914871671058_696770448_n.jpg" height="594" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Oyunun amacı her ne kadar kazanmak ya da kaybetmekle ilgili olmasa da, benim açımdan kısmen öyleydi. Yani gol atmak babından değil. Okul dışında çocukların herhangi bi sosyal ortamda kendilerini öteki olarak hissetmediklerini görebilmekti amacım. Büyüdükçe, bi şeyleri idrak etmeye başladıkça adım adım hislerini öğrenme, anı kaçırmama telaşındaydım. Hopbol da buna vesile olacak bi ortamdı. Belki onların böyle bi endişesi yoktu, ama benim yaşadıklarım, duyduklarım, gördüklerim vardı. Muhtemelen de kendileriyle ilgili böyle bi düşünceye, hisse kapılmayacaklar inşallah. Fakat bi adım ötesinde annelerini ötekileştirmeye giderlerseydi diğer endişem. Sorularının sağanak sağanak yağdığı bi dönemdeler ikisi de. Artık ikisi de her şeyin farkında, farklılılkların farkında. Nasılsak öyle olduğumuzu görmelerini istedim kendi dünyalarında. Aidiyet hislerinin pekişmesini aynı zamanda... Her gol attıklarında koşup bana sarılmalarıyla, ya da kaçırdıkları gollerde bana bakıp bi 'napalım olmadı bakışı atmaları'yla, yeni edindikleri arkadaşlarıyla yarım yamalak ama kalpten anlaşmalarıyla şampiyonumdular çoktan. Bitiş düdüğünü duymaya gerek kalmadan... </div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglfKoVZK2qDIRlPd-ONTf5gNH9-5qifT0qB0jZWROlyEceVXvYdKhNmRVRJovxwEEksNf6sIPDpHD0zsS5Slf6kNioS6HIIJL2a3j_Oy4jJkCO1ZEuKSbEH34j50RtdkNvGBVMosrUCFRl/s1600/DSC00482.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglfKoVZK2qDIRlPd-ONTf5gNH9-5qifT0qB0jZWROlyEceVXvYdKhNmRVRJovxwEEksNf6sIPDpHD0zsS5Slf6kNioS6HIIJL2a3j_Oy4jJkCO1ZEuKSbEH34j50RtdkNvGBVMosrUCFRl/s1600/DSC00482.JPG" height="640" width="578" /></a>Unknownnoreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-6877506381022939647.post-69485785786273637462014-05-11T14:23:00.002-07:002014-06-07T22:06:55.237-07:00UÇ UÇ ZAMAN<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Okulların kapanmasına üç hafta kaldı burada. Türkiye'ye gidene kadar, bizim yumurcaklara aktiviteler bulmak aşkıyla ne var ne yok başladım didiklemeye siteleri. Maşallah ne kadar üretken insanlar var. Ne mutlu zamanının çocuklarına! Aktiviteleri gördükçe ben hevesleniyorum, bunu da yapalım, şuna da bi bakalım... derken<br />
<a name='more'></a>zamanın nasıl da hızlı geçtiğini hatırlıyorum bi anda. Bazı oyunlar, bizimkiler için hafif kaçar diyorum, hah bu kolaymış deyip eliyorum. Aynı şey alışverişe gidince de oluyor. Artık ufaklıkların kıyafetleri, abilerin-ablaların reyonlarında. Bazen içim burkulsa da zamanın uçup gitmesine, büyüyorlar çok şükür, e büyüdüler çok şükür...</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbEgWImFc1eWv2Yth2-VOIe25XnVV_7xCH9T6sQ8aJoYQy4lpj2aErVBIP4eWuw9h59gglS5WGQFmA-IjC-FwotP_TKcb0iET4iQw0qRiTFP96VXMlQI3qYdQ91g4vDHvw7qhkF3H6nAMV/s1600/DSC00581.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbEgWImFc1eWv2Yth2-VOIe25XnVV_7xCH9T6sQ8aJoYQy4lpj2aErVBIP4eWuw9h59gglS5WGQFmA-IjC-FwotP_TKcb0iET4iQw0qRiTFP96VXMlQI3qYdQ91g4vDHvw7qhkF3H6nAMV/s1600/DSC00581.JPG" height="400" width="241" /></a>Haruncuk ablasının da sabırlı desteğıyle artık L harfini söyleyebiliyor ama R için daha zamanımız var. Adı hala Haaavun. Onun deyişiyle "may denis Haaavun" ve anlamı da "parlayan örümcek adam". Diğer bi tabirle "sipaabımen." İngilizceyi de ufak ufak, biraz atarak, biraz uydurarak öğrenmeye başladı. Apayrı bi dünyası var Harun'un. Apayrı, deli-dolu, içten, gözlerinden ne tür bi haylazlık peşinde olduğu anlaşılan cinsten....</div>
<div style="text-align: justify;">
Meral de başka bi alem. Adını sordunuz, cevap verdi diyelim. Bitmedi bi dakika; sonra harf harf söyleyip ardından da adının anlamını söylüyor. Her şeyin bi cevabı var ona göre ve aynı zamanda da her şey bi soru küçük hanım için. Net cevapları olmalı soruların. Çoğunlukla cevabını aldıktan sonra şirinenin gözleri açılıp, kaşları yukarı kalkınca mesele anlaşılmış demektir. Hah bi de bazen "bugün çok süslü püslü olamam lazım"larımız var. Harun'da da "bu, bunun takımı değil, bunu giymem" durumları yaşıyoruz.Velhasıl, büyüyorlar. Çok şükür... Bazen zamanın öylece geçmesi içimi burksa da büyüyorlar çok şükür...</div>
<div style="text-align: justify;">
Hah şey diyordum, çocuklara aktiviteler, etkinlikler derken <a href="http://www.inciminci.com/" target="_blank">" inciminci.com"</a> da çok "cici" etkinlikler var. Çocuklarla vaktin çoğunu bahçede, hoplayıp zıplayarak ya da masa başında bi şeylerle uğraşarak geçirdiğimizden pek keyif alıyoruz öğrendiklerimizden. Geçen gün uçak yapmayı seçtik biz. Cidden de epey güzel uçtu biri ki ben kağıttan şapka yapmayı bile beceremeyen biriyim. Çocuklar uçak ya da gemi yapalım diye her kağıt getirdiklerinde doğru babalarına yolladığımdan bu uçak tecrübesi bana kendimi iyi hissettirdi. Uçağı uçurduk, ardından da heycanla kolkola bi sürü gülücükler göndedik şükür zarfıyla...</div>
<div style="text-align: justify;">
Mutlu anılar olsun her anınız dileğiyle ... Ve'sselam...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiANdRyxRMRatxYxLZ_GJdno9cNx6wOefze96Yv1CCdQsUb6pz88_EtxNK3iJg_X3BX2zMwsutV0P9riGWG1Rxd7sFdi84htpeEOW7KN26CqEKU73dyTWwqG_DguO0r0vp9TzNBKhsW3BHD/s1600/DSC00578.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiANdRyxRMRatxYxLZ_GJdno9cNx6wOefze96Yv1CCdQsUb6pz88_EtxNK3iJg_X3BX2zMwsutV0P9riGWG1Rxd7sFdi84htpeEOW7KN26CqEKU73dyTWwqG_DguO0r0vp9TzNBKhsW3BHD/s1600/DSC00578.JPG" height="296" width="640" /></a></div>
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6877506381022939647.post-15529662908071738452014-01-04T03:28:00.000-08:002014-05-10T14:51:21.463-07:00PENCERE<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<i>Hava kurşun gibi ağır!</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Bağır, bağır, bağır, bağırıyorum.</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Koşun, kurşun eritmeğe çağırıyorum…</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>O diyor ki bana:</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>- Sen kendi sesinle kül olursun ey!</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Kerem gibi yana yana…</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Deeeert çok, hemdert yok</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Yüreklerin kulakları sağır…</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Hava kurşun gibi ağır…</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Ben diyorum ki ona:</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>- Kül olayım Kerem gibi yana yana.</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Ben yanmasam,</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Sen yanmasan,</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Biz yanmasak,</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa..</i> (<i>Nazım Hikmet)</i></div>
<br />
Evet dert çok, ama şükür ki hemdert de var şimdi.<br />
Dertlenmek nasıl olur, derde derman nereden, nasıl bulunur... öğreten de...<br />
Yananlar var şükür ki, ben gördüm...<br />
Nazım'ın dediği gibi "Yüreklerin kulakları sağır" olsa da, varsın kulaklar doysun duymaya.<br />
Ateş, ateştir sağıra da, âmaya da... Öyle değil mi... <br />
<a name='more'></a><br />
<div style="text-align: left;">
<i>" Hiç kimse yok kimsesiz, </i></div>
<div style="text-align: left;">
<i>Herkesin var bir kimsesi</i></div>
<div style="text-align: left;">
<i>Ben bugün kimsesiz kaldım,</i></div>
<div style="text-align: left;">
<i>Ey kimsesizler kimsesi." (Avni) </i> diyerek avare dolanırken sağda solda, başını göğe kaldırıp; <i>"Ben hiçbir zaman kimsesiz kalmadım, ey Kimsesizler Kimsesi" </i>demeyi öğretenler var şükür ki. </div>
<div style="text-align: left;">
Kendi kısır döngümüzde debelenirken, bir dediğimiz öbür bildiğimize çelme atarken, zaman zaman kasırgalar esip geçip de elde avuçta kalana melül melül bakarken, insan olmanın gereği zaten deyip üzüntü, gam, keder bulutlarının altında dolanırken; günlük güneşlik günlerin geleceğinin müjdesini verip - Allah'ın izniyle-, rahmet yağmurları gelene kadar şemsiyenin altını gösterenler var çok şükür ki.<i> </i></div>
<div style="text-align: left;">
<i>"Önemli olan samimi olmak, olumsuz mülahazaların aktörü olmamaktır. Bunu yapabildiyseniz hiç endişeniz olmasın, Allah o işten hayırlar çıkartır."</i> derken daha, kara bulutları silip süpürenler var çok şükür ki.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkWlwPLzgVyyW3pL_gIWTL8ueTpt3aPDkKx4ZO2uqVOzOUPxquZpw5CTqr2_QJrjW5FsHpujZ8E6se7g9lWTFfl35hcmyGblVBSkeEGX25rKdWDNC5cvfe0vLNuWQhgkbBGBf0X25G0GyJ/s1600/photo.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkWlwPLzgVyyW3pL_gIWTL8ueTpt3aPDkKx4ZO2uqVOzOUPxquZpw5CTqr2_QJrjW5FsHpujZ8E6se7g9lWTFfl35hcmyGblVBSkeEGX25rKdWDNC5cvfe0vLNuWQhgkbBGBf0X25G0GyJ/s640/photo.JPG" height="480" width="640" /></a>Güzel olan Allah, güzeli sever ya hani, hepimizin bildiği gibi. Güzeli, en güzeli, en en güzeli olsun diye, Emanetlerimizin Emanetçisine arz ederken anneliğimizi, kendiliğimizi, pür-neva halimizi, endişelerimizi; ümitsizliği eşikte bırakmamız gerektiğini hatırlatanlar var şükür ki. Göz bebeğimiz bildiklerime dair hissiyatımla ilgili yazdıktan sonraki gün okuduğum aşağıdaki satırlar, o şemsiyenin altında, aydınlıklara çıkmak için sabırla yananların yanına koşmak için geç kalmış sayılmam herhalde diye düşündürdü bana. </div>
<div style="text-align: left;">
<i>"... 'Ama ümitsiz olmamak lazım.' diye başladı tekrar konuşmaya. 'Evet, ümitsiz olmamak lazım. Ümitsizlik Kur'an'ın beyanlarına göre kafir sıfatıdır. Ümitsizliğe düşen Müslüman kafir olur manası çıkartılmamalı bundan ama ümitsizlik küfre ait bir vasıftır. Hangi şart altında olursanız olun, ümitsiz olmamalısınız. Niyetiniz halis, gayeniz O ve O'nun rızası olduktan sonra, niye ümitsiz olacaksınız ki? Hz. Yusuf misali kuyunun dibinde de olsanız, ümitsizlik yok. Hem bakmaz mısınız Yusuf'un (aleyhisselam) kıssasının anlatıldığı sureye. Hz. Yusuf ile alakalı her hadise neredeyse en ince detaylarına kadar anlatılıyor. Fakat kuyuya atılmasından dolayı evvel ve ahir hiçbir şikayet cümlesi yok. Demek hiç etkilenmemiş. Ümit demiş, yoluna devam etmiş. Zindana atılmış, yine etkilenmemiş, Rabbim demiş, çizgisini değiştirmemiş. Ve sonuç; müşarun bi'l-benan yani parmakla gösterilen bir vezir olmuş.' "</i></div>
<div style="text-align: left;">
Bulunduğumuz şartlar, çevremiz, kendi yeterliliğimiz ya da yetersizliğimiz; kimine kuyu, kimine zindan.Yazının devamında;<i>"...Resimden müziğe, romandan şiire, sinemadan spora kadar sanatın bütün alanlarını bir dil olarak kullanmak...</i>"tan bahsediliyordu. İşte bu pencereden bakınca Nazım'ın dizelerine, üzülme dedim, üzülme... Kulakları sağır olsa da yüreklerin, O'na gider bütün dilleri <i>samimi</i> anneliğin... </div>
<div style="text-align: left;">
Vesselam...</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-6877506381022939647.post-45124274921828027322014-01-01T23:28:00.002-08:002014-06-07T22:07:29.615-07:00YİNE YENİ ... <div style="text-align: justify;">
Son yayın tarihi ilişti gözüme Demlikalem'i açarken. Epey olmuş uğramayalı. Bazı yazılara yazdığınız yorumları e-mailime de geldiğinden okudum fakat yanıtlamak için blogger'ı açamadım. Görüş, öneri ve deneyimlerinizi paylaştığınız için çok teşekkürler. Soru soran bi iki yorum var onlara bakıcam inşallah ve <a href="http://sadevederin.blogspot.com/" target="_blank">deeptone</a> sana da ce'eee. </div>
<div style="text-align: justify;">
Bu gün itibariyle artık hayat kayıtlarımızda 2014 yazacak olması hasebiyle, aşırılıklardan uzak, misk kokulu, huzurlu, mutlu, daha fazla dua boyutlu, her şeyin hayırlısının gelip bizleri bulduğu ve bizim de hayırda yarıştığımız, sevgileri ve dertleri paylaştığımız, paylaştıkça da Rabbe yakınlaştığımız, farkında olarak, tevekkülü unutmadığımız, bir yıl olması diliyorum.</div>
<div style="text-align: justify;">
Aralık'ın ilk haftalarında, iki yumurcakla yollara düştük biz. </div>
<a name='more'></a><div style="text-align: justify;">
Sevdiklerimizi gördük, daha önce gitmediğimiz yerlerden geçtik, güzel insanlarla güzel zamanlar paylaştık ve sonunda sağ salim evimize döndük çok şükür. İlk defa bu kadar uzun araba yolculuğu yaptık ailece. Yeni kararlar, düşünceler, fikirler de getirdik beraberimizde. Güzel oldu, iyi geldi bize bu yolculuk. Ferahladı ruhumuz, tebdil-i mekanda ferahlık vardır kaidesince. Ve geldiğimiz gibi başladık yeni bir seneye... Rabbim hayırlı, bereketli, uzun ömür versin hepimize. ...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7VBDzHVp4ePXOQsbRSS-gt0AcrcooKONetiWX_SwBbkq_VB9VB3YcgzSqkjOqPRLUSnJsjrvWkEPmx55_gy1tQhEJE_cJrNqh35T00JoufNSMQ3uo1UnMQcHQScH2k2I0MlZyBXzZzCWh/s1600/DSC09816.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: center;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7VBDzHVp4ePXOQsbRSS-gt0AcrcooKONetiWX_SwBbkq_VB9VB3YcgzSqkjOqPRLUSnJsjrvWkEPmx55_gy1tQhEJE_cJrNqh35T00JoufNSMQ3uo1UnMQcHQScH2k2I0MlZyBXzZzCWh/s400/DSC09816.JPG" height="265" width="400" /></a>Bu arada, Harun Paşamızı okuldan almıştık zaten ilk haftanın sonunda. Küçük hanım mutlu mesut görünüyordu çok şükür. Hem İngilizcesi ilerlesin diye hem de açıkçası geçen yıl gittiği okulda dönem ortası ikisine de yer bulamadığımızdan Üniversite'nin anaokuluna gitmeye devam etti. Öğretmenlerine gönülden teşekkürler ama ben o okulun sistemini sevmedim bi kere, içime sinmedi hiç. Hatta bi şey bulsam da bugün de gitmese diye düşünmediğim zamanlar olmadı değil. Velhasıl, dönem bitti, kapattık o defteri. He ne oldu peki, tecrübe edinmiş olduk, klasik deyip durdukları buranın eğitim anlayışına şahit olduk. Önceki okuluyla kıyaslama imkanımız oldu. E fena mı oldu peki. Alla bilir. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Yolculuğumuz boyunca ve özellikle de geçtiğimiz on gün boyunca çocukların evin içinde, hayatın rutininde farketmediğim pek çok farklılıklarını görme imkanım oldu. Geçen bir yıl içinde Meral'in aslında ne kadar da değiştiğini, ne kadar büyüdüğünü, kendi başına bi kişilik olarak aramızda var olduğunu; Harun'un da boyuna posuna bakıp da ablasının olgunluğunu ondan da beklemenin hata olduğunu, aslında sadece 3,5 yıl önce dünyaya geldiğini kabullenmemiz gerektiğini ve her ne kadar "yapmam ben öyle şey" desem de esasında onları davranışlarımla kıyasladığımı farkettim. Dün, çocuk eğitimiyle ilgili bi kitap bitirdim. Her sayfasında kendimden nefret ede ede okudum, ama bitti. Bi kendime baktım, bi emanetlere bi de kitaplara... Yine kendimden nefret edecektim ama bunun bi getirisi olmadığını hatırladım. Ne zaman o kitapları okusam, ne zaman bi şeyler dinlesem aynı hislerle boğulup duruluyorum zaten. Bi sonraki basamağa çabuk atlamam lazım benim eğer kabz halinin sinyalini aldıysam. Tecrübeyle sabit olduğundan ben de öyle yapmaya çalıştım. Yeni yıl bahanesiyle de sıvadım kolları, Rabbim sonunu hayırlara çıkara... </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Çocukları, bu dönem Montessori okuluna yazdırdık. Gönlüm Meral'in geçen yıl gittiği okulda olsa da şartlar itibariyle bize oranın yolu göründü. Geçen yıl yaptığımız ziyaretin aksine bu sefer içim biraz daha rahat etti. Öğretmenlerinin etkisi oldu bunda galiba. Sağolsun hanımın, özellikle Harun konusunda beni anladığını düşünüyorum. Netice de bu dönem için kayıtlarını yaptırdık kaşla göz arasında. Bu tatil sürecinde, farklı ortamlarda Harun'un bin bir haline şahit olunca eşim biraz da imalı "bi iki hafta içinde 'bu çocuğa Montessori felan sökmüyor, ona farklı yöntemler uygulayacağız' derlerse şaşırmayalım" demesine de hak vermedim diyemem. Görelim Mevla neyler, neylerse güzel eyler... </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigAZt2h6OUk6-pWLvHDPfnig32yoVxHPLJQzeuxMId7GkWYBB-2CMPMVhxztoUBGpMTNeO_OeM0AW5Vojg2wPGZ3NQ47joZzhGQYylEW1EjUZGtk07Tk1vDzW_hMtqTl3Oq7t5Q0S4LPPo/s1600/DSC09896.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigAZt2h6OUk6-pWLvHDPfnig32yoVxHPLJQzeuxMId7GkWYBB-2CMPMVhxztoUBGpMTNeO_OeM0AW5Vojg2wPGZ3NQ47joZzhGQYylEW1EjUZGtk07Tk1vDzW_hMtqTl3Oq7t5Q0S4LPPo/s640/DSC09896.JPG" height="424" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Eve döndükten sonraki ilk gün hepimiz için biraz garpiti. Neredeyse bir aya yakın yoktuk buralarda. Gelince, birden bi başımıza kladık yine. Herhalde ondandı. Yeni kararları hemen uygulamaya başladık çok şükür. Demedim temizlik bitsin, şu hallolsun, bu tamamına ersin vs. vs. İşte misal, dağlar gibi çamaşırlar ütülenme mertebesine ermeyi beklerken, ben oturdum bi yazayım, iki bakayım ne var ne yok dedim. Fena mı ettim... Allah bilir...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwJItkwZZ-KxU3QVCfrXZ9KgXVcMHdEdJzFy2sIvUPXeTBZVDuhV5lcC3QHqbHtNsI_VtfWokRjsTEpByMRwGMkJ-pDGQ5-eViAO_1Bp7afA-Z9SmvpW1lXHuBgSfU6Klp-queqhf-GOwD/s1600/DSC09910.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwJItkwZZ-KxU3QVCfrXZ9KgXVcMHdEdJzFy2sIvUPXeTBZVDuhV5lcC3QHqbHtNsI_VtfWokRjsTEpByMRwGMkJ-pDGQ5-eViAO_1Bp7afA-Z9SmvpW1lXHuBgSfU6Klp-queqhf-GOwD/s400/DSC09910.JPG" height="265" width="400" /></a>Son olarak şunu diyeyim ki; etrafımdaki anne-babaları, çocuklarını, emekleri, paylaşılan tecrübeleri düşündüm de şu kanaate vardım naçizane. Ben bir anne olarak; yerli-yersiz, ister-istemez her ne kadar ortamın şartlarını sağlasam da, çocuklar fanusun içinden çıkmasınlar diye etraflarında çırpınıp dursam da, kendime aitlermiş gibi düşünme hatasından kurtulamasam da, biliyorum ki onlar bir birey, bir şahsiyet. Ruhlarımız aynı yerden, sadece ben biraz önce geldim ve onlara annelik yapma göreviyle vazifelendirildim. Çok şükür ki emanet verilmek üzere onlara ben seçildim. Ve biliyorum ki Rabbim var. Bilmeden de olsa girdiğim "Ben yapacağım, ben edeceğim, öğreteceğim, eğiteceğim, benim çocuklarım" deme hatasından dönüp, niyetimi tazelemem gerek. Çocuklarımız iyi yetişsin diye sarfettiğimiz anlar var ya, hani ister istemez annelik yüreğiyle yaptıklarımız, yerli-yersiz telaşlarımız var ya... İşte onların başında, anneliğimizin niyetini gözden geçirip değiştirince denklem öyle bir çözülüyor ki, ooh ferah feza... Biliyorum ki Rabbim var, bu kuzucuklar O'nun emanetleri, biz emanetçiyiz. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWfyhL8pXouuUFYmNPyZhY3yq6THQ9yQG5Xoxc0xqDz9oO-11xEka5IIf3pypGGlIDCbcsfGUNhyphenhyphenkup4iyOT-vRxCdLIR1zFu9E7GRepe4oeSWI4-oF6i9FaiQfp2dp5IO54954vqRLgaY/s1600/DSC09911.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWfyhL8pXouuUFYmNPyZhY3yq6THQ9yQG5Xoxc0xqDz9oO-11xEka5IIf3pypGGlIDCbcsfGUNhyphenhyphenkup4iyOT-vRxCdLIR1zFu9E7GRepe4oeSWI4-oF6i9FaiQfp2dp5IO54954vqRLgaY/s400/DSC09911.JPG" height="265" width="400" /></a>Emanetlerimizin ardından sözle dua etmek bir yana, elimizden geldiğince, canla başla anne-baba olarak imkanımız dahilinde ne yapabilirsek onu yapmak da fiili bir dua aslında. Zaten bununla mükellef değil miyiz... Netice yine Rabbim'e ait. Bu dünyada bizi birbirimiz için seçti, ötede de ayırmasın diye dua etmeye çalışmak aslında yaptığımız anne- baba olarak. Bunun farkındalığında ve bilincinde anne olmaya çalışmak, fiili bir dua... Bunları düşünmek de iyi geldi. Unuttuklarımı hatırlamak... Anahtar kelimeleri bulunca kapılar açıldı da güneşi gördük çok şükür... </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ves'selam...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-6877506381022939647.post-18497029684856520392013-09-02T23:46:00.000-07:002014-01-01T23:29:28.087-08:00AKTİF ÜMİT VE SABIRŞu anda ütü yapıyor olmam gerekirdi. Lakin...<br />
Vicdan azabı ile geçen bir gündü. Haliyle ben kendimi tanıyamıyordum bazı vakitlerde, eminim çocuklar da öyle. Eminim, ne yazık ki... Dünya nelerle uğraşırken ben kendi derdime düştüm. Yapmam gereken bi şeyler varsa ben hala bir adım atmadıysam, kendimi yiyorum içten içe ve de en yakınımdaki min mini iki yüreği incitiyorum. Neyse şimdi günah çıkarma faslına dönüştürmeyeyim de, güzel bi anne olamadım bugün, hepimiz farkındaydık.<br />
<a name='more'></a> <br />
<a href="" name="more"></a>Çocukları tekrar CLA'ya (Meral'in önceki okulu) göndersek mi, yoksa bi iki hafta daha burayı denemeye devam etsek mi diye düşünüyorduk. Sanırım gidişat öyle olacak. En azından şu taşınma işi bitene kadar. Meral dün yatarken artık Türkçe bi okula gitmek istediğini söyledi. Gün içinde dertleştiğimiz bi vakitte de keşke Türkçe değil de İngilizce konuşsaydık biz de diye yakındı. Kafamda bu cümleler dönüp durdu. İzah etmeye çalıştım bazı şeyleri. Dinledi. Önceki yazımda salt annelik yüreğiyle biraz acımasızca yazdım okuldaki gözlemlerimi. Sonra da acaba gıybete girdim mi diye içim içimi yedi. Yarın gidip anlatsam okuldakilere düşündüklerimi diye de düşünmedim değil. Ne diyecekler ki pedagojiden biihaber, farklı bir kültürde yetişmiş bana; bizim eğitimimiz bu şekilde, beğenmezsen kapı orada, bekleme listesinde de yerinizi dolduracaklar hazır ve de nazır. Bi de konuştuklarımı yanlış algılarlarsa, hani ben sizi eleştirmiyorum aslında desem, o zaman akıl mı veriyorsun derler mi demezler mi... Ama biliyorum bi şekilde ifade edeceğim, ama nasıl...<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbu1pFlyl20SMXWYziA8fGk-Ltnofkmq0tkwXsHgcR3aeZ7PwsmVs5PVp-vqH6f2FzP0Iia2LkfXptx_p3MTL04KpZ_xKjgSREigivUeK0zZcigiR_jHiSKVqbWIS1mCH1WUCA7_gMeAyM/s1600/cocuk_din-300x157.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="http://www.anasinifi.com/" border="0" height="208" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbu1pFlyl20SMXWYziA8fGk-Ltnofkmq0tkwXsHgcR3aeZ7PwsmVs5PVp-vqH6f2FzP0Iia2LkfXptx_p3MTL04KpZ_xKjgSREigivUeK0zZcigiR_jHiSKVqbWIS1mCH1WUCA7_gMeAyM/s400/cocuk_din-300x157.jpg" title="http://www.anasinifi.com/" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td></tr>
</tbody></table>
Hadi onu öyle hallettik diyelim. Asıl vicdanen rahatsızlık veren mesele ortam ve şartlar sebebiyle tamamen benim aktifliğime bakan bi mesele. Çocukların dini eğitimi. Burasını ben hep küçük bi sahil kasabası olarak tanımlıyorum. Burada 3-5 Türk aile, ya da eşlerden biri Türk olan diyeyim ve iki mescid var. Kültür merkezinden de Türk hocaların olduğu bi okuldan da mahrum. Yakınımızdaki mescidin çocukları için hafta sonu okulu var. Fakat dünya zaten karışık, politik meseleler diken üstü ve daha bi kaç sebepten Cuma'dan Cuma'ya uğrayabiliyoruz ancak. Öyle bi zamandayız ki, muhterem bi büyüğümüz "Bir vakte erdi ki bizim günümüz / Yiğit belli değil mert belli değil / Herkes yarasına derman arıyor / Deva belli değil dert belli değil." (Aşık Ruhsati) diye naklediyor. Böyle her şeyin birbirine girdiği bi zamanda ve ortamda, en azından haftada bir kalabalık bir cemaatle namazı gördükleri için şükrediyorum. Bunların dışında evde anne-babadan gördüklerinin dışında -ki zaten biz de kadar ne yapabiliyorsak, yaptıklarımızın ne kadarına şahit olabiliyorlarsa- başka bi yerden gördükleri de yok. İslam'ın şartı 5'tir şarkısını dinletmekle de çocuklarıma din eğitimi verebildiğim söylenemez. Tabi bu da bi şeydir. Burada hiç bir şeyi küçümsememek gerekir. Günlük okumalarımı aksattığımda daha da bi karamsarlaşıyorum sanki bu mevzuları düşününce. Ben bana bile yetmezken, bu miniklere nasıl yetebilirim, düşünemiyorum, bilemiyorum. Hem kültürümüzü hem değerlerimizi sevdirmek, yaşamalarını sağlamak için yapmam gerekenlere geç kalmak düşüncesinden ürperiyorum. Bu duyguyu ilk Türkiye ziyaretimizde yaşadım iliklerime kadar. Camilerin çocuklar için yaz Kur'an Kursları düzenlediğini biliyorsunuzdur. Bu yaz kayınvalidemlerin tam karşısındaki okulda, bir caminin yaz okulu vardı. Meral'i de aldım, kayıt yaptırmak istediğimi söyledim. Kayıt yaptırmak için bu yıl okula başlayacak olması gerektiğini söylediler. Yurt dışında yaşadığımızı ve okul düzenine aşina olduğunu ifade ettim. Yine de kabul edemeyeceklerini söylediler. Pes etmeyip daha yetkili biriyle görüşmek istediğimi söyledim. Yaşadığımız yerde böyle ortamların olmadığını en azından öğretmen hiç bi şey öğrtemeye çalışmasa da ortamda bulunmak için, o atmosferi solumak için birlikte gelip gitsek dedim, yine kabul edemeyeceklerini, sorumluluk alamayacaklarını söylediler. Ben şöyle şöyle eğitim aldım, şu alanda masterımı yaptım, ihtiyaç varsa ben öğretmenlik yapabilirim, ücret de istemem dedim. Bayanlar da değil de erkeklerde ihtiyaç olduğunu söylediler. Yolda ağlamaklı oldum, zor tuttum kendimi. Bi yerden hem de böyle bi meseleyle alakalı geri çevrilişimi kendime yedirememden ziyade-ki bunun da etkisi vardı şimdi kendimi kandırmayayım- beni anlayamamış olmalarına içerledim. Belki beylerle değil de bi hanım yetkili olsaydı ve onunla konuşabilseydim, en azından arada buyrun gelin ziyaret edin derdi belki, hiç bilemeyeceğim... Kur'an kursuna gideceği için heyecanlanan kızıma 5 yaşına gelince gidebileceğini anlattım. Öğrendiklerim deryada damla bile olsa, bu damlanın da ancak zerresini yaşamaya çalıştığımı görünce, bu çocuklara neyi ne kadar öğretebilirim kılığında bi kabz hali çepeçevre sarmalıyor beni. Ya mum dibine ışık vermezse... Allah'ın yardımı olmasa boğulup giderim bu girdapta. Şükür ki ümit hatırlatıcılarım var. "Yeis öyle bir bataktır ki düşersen boğulursun / Azmine sarıl sımsıkı bak ne olursun / Yaşayanlar hep ümitle yaşar / Ümitsiz olan ruhunu vicdanına bağlar" diyen Akif'imiz var. Aktif sabrı öğreten, hep ümitle korku arasında dengede yaşamayı tavsiye edenimiz var. İnanç, dua, umut gözlükleriyle bakınca her şey daha farklı görünüyor. Şu yazıyı yazarken bile bunları hatırladığım için, söze başlarkenkinden daha sukuna ermiş bi hale doğru meyillenmiş gönlüm var.<br />
Aslında ütü yapacaktım, yapmalıydım. Ama bi yerden de başlamam lazımdı vicdanımın sesine, annelik hisselirime kulak vermeye. Pedagojik eğitim almadım maalesef, annelik hislerimin yeterli geleceğinden emin değilim. Kitaplar okudum ama sanırım o vakitler erkendi biraz, onları tekrar raftan indirmem gerek. Bu arada da çocuklarıma anlatmak için, kendime bi program hazırlamam gerek. Onların yaşına uygun olarak neyi nasıl anlatabilirim, didik didik etmem gerek siteleri, blogları. Bunlarla meşgul olmuş, bu sızıyı çekmiş anneleri bulmam, tecrübelerinden istifade etmeye çalışmam gerek. Çocuklarımın temiz fıtratlarını muhafaza edebilmeleri için, onların istidatlarını köreltmeden inkişaf ettirmeleri için anneleri olarak, benim üzerimdeki haklarının hakkını vermem en azından gayretinde olmam gerek. Bunlar benim görevim. Esasında ne çok şükredecek lütfedilmiş nimetlere sahibiz. Yapmam gereken; aktif ümit, aktif sabır ve fiili- kavli dua...<br />
Bana kolaylık dileyin, ve nolur bize dua edin... Allah buralarda bizim ellerimizi bırakmasın, rahmetinden, lütüflarından mahrum etmesin. Dünya diken üstünde olsa da bizim gayretimiz kelebek etkisi mesabesinde... Dualardan başka çalacak kapı yok. Görelim Mevla neyler, neylerse güzel eyler... <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />Unknownnoreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-6877506381022939647.post-47432187834433299522013-08-31T21:58:00.000-07:002014-06-07T22:07:58.167-07:00ÇÜNKİ'NİN SIRRI SENARYOSUÇok dalgınım şu aralar çünki zihnimde at koşturuyor sanki. Sütü cezveye döküyor, ocağa koyuyor, bakıyorum öyle. Sonra farkediyorum ki kahvesini koymamışım... Zaten malum zor bi dönemden geçen ruh halime ilaveten, çocukların okula başlamasının bendeki etkileri artarak devam ediyor. Üstüne bir de ev arama meşguliyeti eklenince yetişemiyorum hızına düşüncelerin. Dünyanın haline kıyasla benim meselelerim ormanda bi kıymık belki.. Kafamda endişe, ümit, dua, yakarış, yol göster Allahım, hayırlısı Allahım, o ev ne çabuk kiralanmış daha geçen gün bakmıştık kaçırdık Allahım, bekliyodur nasibimiz bi yerde Sen kolaylaştır Allahım, bu okul meseleleri ne olacak Allahım, bu öğretmeni de gözüm hiç tutmadı Allahım, Sen hayırlarla karşılaştır Allahım .... gibi düşünceler hortum gibi beynimde dönerken, gündemi de pek takip edemedim. Kendimi meşgul etmek için bi instagrama uğruyorum, bi bi şeyler okumaya çalışıyorum ama okuyamıyorum maalesef bu aralar. İçim kıpır kıpır, haşır huşur... Öyle garip bi huzursuzluk hali... Dua dua...<br />
<a name='more'></a><br />
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6877506381022939647" name="more"></a><br />
<a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6877506381022939647" name="more"></a>Aceleci yönümü ne kadar eğitmeye çalışsam da bi yerde kabz haline dönüşüyor bazı şeyler, önünü almak gerekiyor, bunun için de bi dost sesi sadre şifa bi iki cümle yetiyor çoğu zaman. -du aslında, yetiyordu. Koşuşturmada onu da yapamadım. Neyseki kendime de böyle uzun uzun gereksiz sapıyla çöpüyle söyleniyor, sonuna bi "her halimize hamdolsun" deyince ancak nefes alabiliyorum. Şimdi olduğu gibi.. Gelelim bu paragrafı yazma sebebime...<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLOUeXzWQWfN8rkr-5jdhkas_NX_KOdlxAGEBXrt1tezZaMOqe4fuXj8dkaY1awOzSz_x6KJ325jdjPjNVnJpjkCBj4mlM0upFW2_q3DLHb4lPArhEmWeOVp_E2SqTYh2nKMe6OTaVivpR/s640/blogger-image-443040917.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLOUeXzWQWfN8rkr-5jdhkas_NX_KOdlxAGEBXrt1tezZaMOqe4fuXj8dkaY1awOzSz_x6KJ325jdjPjNVnJpjkCBj4mlM0upFW2_q3DLHb4lPArhEmWeOVp_E2SqTYh2nKMe6OTaVivpR/s640/blogger-image-443040917.jpg" title="demlikalem" /></a>İmdi, şu ev meselesini bi kenara koyalım ki nasibimiz neredeyse zaten bekliyordur bizi. Biz yapmamız gerekenleri yapıyoruz. Hatta bence fazlasını da yapıyorum şahsen. Emlakçıya ben gönderir oldum adresleri. Şurada da şu ev varmış bize orayı da gösteriver bi zahmete döndü diyaloglarımız. Asıl içimi kemiren malum iki mesele...<br />
Harun ve Meral'in okuldaki ziyaret haftaları güzel geçmişti çok şükür. Çünkü biz yanlarındaydık. Karşılıklı sınıflardalar. Eşimle değiş tokuş yapıp, bi birimiz Harun'un yanında bi diğerimiz öyle geçti. Hatta son gün ben de gitmedim. Meral'den yana bi sıkıntı yoktu. Harun da günü iyi idare etmişti. Babamız çoğunlukla yanında durmayarak provamızı da yaptırmış olmuştu. Velhasılı, normal düzen başlayınca yolunda gitmeyen bi şeyler çıktı. Harun'un feryat figan ağlaması, ben yanına gittiğimde sarılıp, öpüşüp koklaştığımızda bile ağlamaya devam etmesi, öğretmenLERine - çünkü bi esas öğretmen, bir yardımcı öğretmen, bi de haftanın üç günü gelen bi üniversiteli kzıcağız var- bakmayıp kafasını onlardan sürekli çevirmesi beni çok üzdü. Niye ağladığını sorduğumda da "çünki" den başka cevap alamam beni iyice dellendirdi. Ertesi gün babası götürdü sabah. Aklımca beni evde bırakıp gidiyor ya ağlamaz bu sefer diye düşündüm. Kendisi zaten çözmüş olayı kendi kafasında, biz okula gidicez, baba da gidicek, sen evde bize yemek yapıcan" şeklinde herkesin vazife dağılımını da yapıverdi giderayak. Buraya kadar güzel. Abla- kardeş gittiler. Bir veya bir buçuk saat sonraydı sanırım, aradılar. Harun üzgün görünüyor, ağlamaya başlayacak. Gelmek ister misiniz, sadece haber vermek istedik. İsterseniz gelmeyin, biz halledelim. Daha gerisini dinlemedim ok geliyoruz diyip kapattım. Eşim okul civarında olduğundan arayıp, yetiş! dedim. Gitmiş, tabii ki ağlıyor haldeymiş Harun. Babamız orada kalıp oynamış onunla. Gayet de güzel oynadığını söyledi. Vakit geldiğinde de geldiler. sonraki gün ablamızı sınıfına bıraktık, Harun kendi sınıfına girdiği gibi çıkmak istedi. Eve geldik. Bi sonraki gün ablasını bırakmaya bile gelmedi, evde babasıyla kaldı ben gelene kadar. Cuma günü ise... ah vardır her şeyde bir hayır ya....<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKZJX3dOjyMjWWmhV5KpcDEgfyE78k4UEuqTXp-_YI__KE5NkynWhASzRiRUkM7U5JCX1IcP2a_-KqUbwkqpdurLeiJlcgM_b29FvBn3Pku_Uf7g4vFUDmqD7mwrhR12WfvbfQD7A6Rbuc/s640/blogger-image-2136100727.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKZJX3dOjyMjWWmhV5KpcDEgfyE78k4UEuqTXp-_YI__KE5NkynWhASzRiRUkM7U5JCX1IcP2a_-KqUbwkqpdurLeiJlcgM_b29FvBn3Pku_Uf7g4vFUDmqD7mwrhR12WfvbfQD7A6Rbuc/s640/blogger-image-2136100727.jpg" style="cursor: move;" title="demlikalem" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td></tr>
</tbody></table>
Cuma günü tamam dedim beraber gidelim, arkadaşlarınla oynayalım. Ooo her şey güzel. Gittik, bazen ben oyununa katıldım, çoğunlukla bi kenarda oturup çocuklarla iletişimini seyrettim. 8:30'dan 12:00'ye kadar zaten okulu. Biz öyle tercih ettik. Ama o süreçte, bu çocuk benim Harun'um olamaz dedim. O değildi çünkü. Geçen hafta da oradaydık ve biliyorum çocuğumu, ne yapar, ne yapmaz. Oynamak istediği oyuncakları alıp yanıma gelip oynadı hep. Arkadaşlarıyla tanıştırmaya çalıştım, istemedi. Hani bazen bi kıvılcım parlar ya, heh işte öyle bir kıvılcım çaktı zihnimde. Ne zaman mı, Harun tanışmak için elini arkadaşına uzatmayıp ilgisiz davrandığında öğretmeni, "Oww, Harun çok utangaç!" cümlesini kurduğunda. Çünkü ben biliyorum ki Harun hiç de utangaç değil, aksine edepsizin tekidir. Tazmanya canavarımdır o. Çekingen değil aksine gereksiz ve aşırı girişkenlikleri vardır. Zabtetemeye çalışmak onu şarj eder hatta. Hele bağırıp çağırmak, yaraya tuz basmaktır. Öğretmeni bu cümleyi kurduktan sonra - ki hemen izah edeyim, utangaç olması kötü bi şey değil tabii ki nazarımda, hatta keşke biraz utangaç olsa da işimi kolaylaştırsa, ama burada kastettiğim Harun'un fıtratını tanımamış olması ve çocuğumu öyle geçiştiriyormuş gibi hissetmem- He ne diyordum, öğretmeni bu cümleyi kurduktan sonra, " hanıım hanııım, dur bakalım orda" deyiverdim. Ve alıcılarımı dışa açtım. O vakitten sonra sınıftaki diğer çocukları ve öğretmenleri gözlemlemeye başladım. Çünkü hep kabahati, hatayı kendimde arıyordum. Geçen hafta yağlı ballı, okulum da okulum diye akşam yatan, sabah da okuluma gidelim diye uyanan yavrucak, okuldan çıkma vaktine 45 dakika kala feryat figan ediyor ve okulda durmak istemiyor. Di mi ya, o zaman niye sabahtan beri ağlamadı da son dakika bi mutsuzluk peyda oldu ki hala yerini dolduramadık.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjs2unhqG9vwCjwOFME7r_hR5F8DwxWwLMV_bhZmwFCPxv2GA7dFsWWeJKUWkNUv_LpXqJYCOxkRGNPed-CB3qrWP82rx5IGkMNu1nqpw54aeSq3NcghZ1MpYFQVAgpOlj1Fwifn31o-AaB/s640/blogger-image--222398066.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img alt="yavrumun mutlu olmadığı gözlerinden belli, Sınıfta durmak istemediği gün.." border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjs2unhqG9vwCjwOFME7r_hR5F8DwxWwLMV_bhZmwFCPxv2GA7dFsWWeJKUWkNUv_LpXqJYCOxkRGNPed-CB3qrWP82rx5IGkMNu1nqpw54aeSq3NcghZ1MpYFQVAgpOlj1Fwifn31o-AaB/s640/blogger-image--222398066.jpg" title="demlikalem" /></a> Anlatım şimdi. Bi kere hani hep duyduğumuz, Amerikalılar'ın klasik eğitim anlayışlarına şahit oldum. Ve daha 3 yaşındaki çocuğumu oyun saati gibi gitsin gelsin, bu arada da kulak aşinalığı olur İngilizce meselesinde, bi iki saat de olsa anneleri de kendi çalışmalarına bakar rahat rahat, hepimize faydası olur diye bu okula yazdırma hatasını yaptım. Herkes serbest oynarken sorun yok. Sonra bi vakit geliyor, puzzle yapıcak herkes, halıda oturucak. Bi çocuk vardı, Harun'un versiyonuna yakın, yerinde duramayan. Yavrucak puzzleların - nasıl bi kelime olduysa bu da- yan tarafındaki arabalarla oynamak istedi. Öğretmeni, geri bıraktırdı, başka bi şeyle oynamak istedi, olmadı, başladı ağlamaya. Ya bu daha üç yaşında üç! bu sefer öğretmeni safe place miydi, safe spot mıydı emin değilm, işte öyle denilen bi küp var, dört yanı açık, içinde de minder var, oraya gönderdi ve -tabiri caizse ağlaması bitene kadar- orada durması gerektiğini söyledi. Çocuk oturdu mindere, sonra sustu, geldi arkadaşlarının yanına. Sonra başka bi çocuk vardı. Arızalar! da hep oğlanlar yalnız. Bu yavrucak da parkta oyun saati geldi, dışarı çıkmazsa enerji patlaması yaşayacak belli gözlerinden. Harun'un gözlerinden tanıdım o bakışları. Öğretmen kapıyı açtığı gibi fırladı çocuk, ama nafile, tutulup kolundan geri içeri sokuldu. Bütün çocuklar da halının üzerinde oturuyor, o da oturacak, - Allahım ne kutsal bi halıymış!- öğretmen ismini söyleyince dışarı çıkacak. Kaide bu! Ve o öğretmen, üçüncü olarak o çocuğun ismini söyledi. Ay bana bile asır gibi geldi o iki çocuktan sonra onu çıkarması. Bi de hani öyle listeden isim okuyarak felan değil yani, "Immm Ethan, and Ashley. Who is next, Immm bla bla...." Ayyyy deli oldum deliiii. Yahu koy sıraya çocukları ikili, haydı dışarı bitti!... Tv programı mı sunuyorsun, piyango mu açıklıyorsun güzel kardeşim, heyecanla bekliyo bıcır bıcır kuzular bahçenin her tarafına saldırmak için... Bunları orda diyemediğim için kabardı içim, yazıyorum o yüzden şimdi. Daha bitmedi. Florida'nın sıcağını, nemini, güneşini bilen bilir. O çocuklar gölgesiz o koca bahçede tam öğle öncesi, kan ter içinde kala kala bir saate yakın oynadılar. Sonra da klimalı sepserin sınıfa girdiler. Harun da dahil bir kaçının bununun aktığını da gördüm. Ter-mer hepsi üzerlerinde kurudu gitti. Sonra yangın tatbikatı yapılacakmış. Herkes sınıfıyla bahçeye çıkıyordu. Tam gözümün önünde olan hadise şu: Öğretmen eşliğinde çocuklar bahçeye çıkıyorlar bi yandan da alarm çalıyor. Başka sınıftan bi çocuk da kapıdan bahçeye çıkınca oyuncaklardan birine doğru koştu. Koşmasıyla yaşlıca bi hanım öğretmen çocuğun ismini haykırdı resmen. Ve kolundan tuttuğu gibi alıp arkadaşlarının yanına götürdü. Kafamdan kaynar sular döküldü. Çünkü ben de bazen fıttırmış hallerimde özellikle Harun'un kolundan öyle tutup götürdüğüm vardır, o halimi gördüm o hanımda ve sanki omuzlarım çöküverdi. Eşime "ben annesi olduğum halde çocuğa öyle davranmaya hakkım yokken, o kadın nasıl yapabilir bunu! hem de herkesin önünde!" diye anlattım bütün gözlemlerimi bir bir... Zaten sınıftaki çocuklardan bir kaçı da bana sırnaşıp durdu. Duygusallık zirvede! Şimdi Türkiyemiz'de olsak, alırım hoplatırım, zıplatırım, agucuk mugucuk şakalaşır severim. ama burda ne haddime. Çocuk geliyor, ayakkabısına bi şey olmuş bana gösteriyor, git diyorum Ms. L.'e, Ms. C.'ye söyle. Biri geliyor dizime kafasını koydu koyacak, kalkıyorum. Biri habire bana arabalarını getirip gösteriyor, o yavrucak da Harun gibi kelimeleri tam söyleyemiyor herhalde, ne dediğini tam anlamıyorum. Ay hele bi Latifa vardı. Gelip önümde güya öksürüyordu. Sonra gidiyordu. Allahım, kendimi o kadar garip hissettim ki, herhalde Harun'a ilgili olduğum için öyle davrandı o bi kaç çocuk bana, ve ben onlara kayıtsız kalmak zorundaydım. Git öğretmenine, ya da 'Thank youuu' deyip yollamak.. He az daha unutuyordum, bizim çocuklar oynaktırlar biraz, ikisi de kapı gıcırtısında sallanırlar. Son olarak öğretmen bilgisayardan bi şarkı açtı, dans ettiler, hoplayıp zıpladılar. Youtube'tan! Hem de benim çocuklara sadece kulağa eğlenceli geliyor diye sesini dinlettiğim fakat hiç bir şekilde izletmediğim 'gummy bear'ı!-Seyretmede ne sakınca var diyen olabilir, benim kendimce sebeplerim var diyeyim kısaca- Bozulan moralim zaten yerlerde sürünüyordu, youtube'dan bi şeyler seyrettirmeleriyle de çiğnendi gitti. Ve Harun kılını bile kıpırdatmadı tüm teşviklerime rağmen. Vee can alıcı, belki de günün en önemli anı, herkes kendi halinde oynarkenki vakitte, Harun'un öğretmenlerinden birini gösterip "bu kotü, bu kotü!" demesi oldu. Ve yine konuşmalarımız sırasında, "Ben seni aramak istedim, öğretmen hayır dedi, ben de ağladım deyince, şu bizim çünki'mizin sırrı çözüldü çok şükür. Darısı diğer çünki'lerin başına... Harun'u öncesinde defalarca bırakıp evden çıkmışlığım vardı. Hem de bana el sallar, güzelce uğurlardı. Ardımdan ağlamazdı. Öyle olsun diye çok çaba gösterdik çok şükür güveni tamdı. Okulun ilk günü beni uğurladı sınıfından ve çıktım geldim eve. Ziyaret haftası bilerek yanında fazla durmayıp, sınıfın dışından seyrettik o kadar, kendimizi göstermeden. Ama birden bir U dönüşü yapması, son gün birlikte gittiğimizde çocuğumu tanıyamam normal değildi... Günün sonunda, aslında 3,5 saatlik ama bana çok daha uzun gelen bu deneyimin sonunda senaryomu yazdım!..<br />
Muhtemelen, Harun serbest oyun saatinden sonra snack zamanında mutlu mesut bi şeyler yemiş her şey yolunda güzel gidiyordu. Sonra neyin vakti geldiyse onu yapmak için çocukları yönlendiren öğretmenler Harun İngilizce bilmediğinden ona ne yapacaklarını tam izah edemediler ve her neyle uğraşıyorsa ona müdahele ettiler. Ağlayınca ona "Noo, no" demeye devam ettiler. Artık o vakitten sonra ipler kopmuş oldu zaten. He o gün beni aradılar ya hani ağlıyor diye, ablası karşı sınıfta onun yanına götürseniz belki susar, geliyorum, yoldayım diye aradım bi kaç dakika sonra. Bana onu da gösterdik ama susmadı dediler. Yani ablası da derdine derman olmadıysa o gün, cidden üzülmüştür demekti benim için. Ve iletişimsizlik, davranış şekli Harun'un oradan soğumasına sebebiyet verdi diye düşündüm.<br />
Peki sonrası mı... Şu yukarıda yazdıklarımın daha dırdır'lı halini, -siz şanslısınız bunlar özeti ve biraz daha duygusallıktan arınmış hali- eşime anlatıp durdum. Tüm teorilerimi sundum. Sonra olaylara fazla duygusal bakmakla etiketlenip, alışır, zaten bizim çocukların disipline ihtiyacı var ile başlayan cümleleri dinledim.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWsbmU1W08MR9Cq2GwehZXuNV158VpUnC_Yd1CToPQ2ePM54VMYlJp8Nx0MdPKHwUpmncwkxg11SAbV73sHmN9sRiEqOtrGL8SntQmyA6Bzl9EVIA_XpJE1thHT-lTkN1wwnGXOcUOYpQP/s640/blogger-image--717475124.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWsbmU1W08MR9Cq2GwehZXuNV158VpUnC_Yd1CToPQ2ePM54VMYlJp8Nx0MdPKHwUpmncwkxg11SAbV73sHmN9sRiEqOtrGL8SntQmyA6Bzl9EVIA_XpJE1thHT-lTkN1wwnGXOcUOYpQP/s640/blogger-image--717475124.jpg" title="demlikalem" /></a>Şuna kannat ettim ki, geçen yıl, Meral için okul araştırdığımda Montessori Okulu'nu ziyaret etmiş, burası Meral'e göre değil deyip çıkmıştım. Hakikaten de öyleydi. Orası tam Harun'luk bi yerdi, şimdi düşününce... Şükür ki sonradan yine Montessori tarzında eğitim veren fakat kendilerinin de bazı düzenlemeleri olan o okulu Allah çıkardı karşımıza. Öğretmeni de 23 yıldır Montessori eğitimi veren bir hanımdı. Meral İngilizce bilmiyor diye onlar Türkçe bi kaç kelime öğrenecek kadar ilgiliydiler. Ve temel kelimeleri öğrenmesi için işbirliği yapıyorduk. Bu yıl neden yine oraya vermedik, çünkü üniversitenin pre-k'sından bizi arayıp Meral için ücretsiz kayıt yaptırabileceğimizi söylediler. Ve biz bir yıl önce, buraya yeni taşındığımızda başvuru yapmıştık, bekleme listesindeydik. E Harun'u da gönderelim dedik. Eşim zaten okuldaydı, çocuklar da kampüste olursa ben de o süreci okulda geçirebilirdim. Maaile okula gider geliriz diye düşündük. Aaaah! Hayırlısı tabi.<br />
Meseleyi çok dallandırıp budaklandırdım, ama rahatladım yaaa. Hakikaten içim ferahladı. Şunu da söyleyeyim, öğretmenler çok şeker, hanım hanımcık insanlar. Ama tarzları benim çocuğuma hitap etmiyor, şu yaşında, bu fıtrattaki çocuğuma. Fakat şimdi anlıyorum ki ben çocuklarıma dur! dediğimde niye ben de peşlerinden koşturuyorum da ancak yakalayabilirsem durduruyorum da; -gördüğüm kadarıyla- Amerikalılar, çocuklarına 'stop!' dediğinde, çocuklar mum gibi olduğu yerde dikili kalıyor... İleride pişman olur muyum bilmiyorum. Tamam benim disiplin etme tarafım zayıf halkam. Mükemmel değilim, aşikar. Ama bile bile de çocuğumu öyle sindirmelerine duyarsız kalamam. Zaten bi kere her karşı geldiğinde öyle yaparlarsa, Harun o 'safe place'den çıkamaz ki... Meral'ı de konuşturmaya çalıştım oyun arası ağzından laf almaya uğraşıyorum. Eşim her ne kadar paranoyaklık olarak algılasa da, Meraller'in sınıfında da bi sandalye varmış, ceza alanlar orada oturuyormuş, onu öğrendim. Elma diye bi arkadaşı varmış o orda oturmuş ama Meral oturmamış. O zaman Elma'nın yanında durup onunla konuşmuşlar... Bunları öğrendiğim de iyi oldu. He bi de okulun başındaki hanım, sağolsun, beni rahatlatmak için bi şeyler söyledi. Yine ağlarsa gelmeyin isterseniz, öğretmenleri deneyimliler ve işlerinde iyiler, çocuğunuzun ağlamasından rahatsız olmuyoruz, vakti geldiğinde gelin ki öğrensin vb. cümleler kurdu. Dediğim gibi, iyi niyetiyle söyledi tavsiyelerini, bana yardımcı olmayı umarak. Ama zaten bi noktadan sonra sadece hanımın ağzının oynadığını görüyor ne dediğini algılayamıyordum. Şimdi düşünüyorum da hafta başında çocukları bırakıp okuldan ayrılırken, öyle elimi kolumu sallayarak gitmek halimi yadırgamış, dönüp, ben gidiyorum, ok. Çocukları bıraktım. Imm, öğretmenlerinin numarısın almadım, alabiliyor muyuz, yoksa burayı mı arıyoruz, peki ya ağlarlarsa ya da bi sorun olursa bizi arayacaksınız di mi, yoksa biz mi arayalım ara ara soralım... gibi sorularla bi türlü ayrılamamıştım ordan. Muhtemelen, o gün ağladığında aradılar, beni picamalarla koşup gitmiş görünce de ertesi gün üzgün görünüyor, ağlayacak diye aradılar. Aman iyi ki de öyle yapmışım ki hassasiyetimizi görmüş oldular.<br />
Şimdi, bu hafta Pazartesi okul yok. O kadar mutlu oldum ki... Saçmamıyım neyim. Ama öyle hissediyorum, napayım. Eğer okuldan alırsak Harun'u, muhtemelen bu ayki ücreti geri alamayız. O gitti bi kere. Canımız sağolsun. Sonrası için de Montessori'nin kapısını bi tıklatsam ... Babamızla istişare edelim bakalım ne olacak. Görelim Mevla neyler, neylerse güzel eyler... Allahım, sen buralarda bizi yalnız bırakma, olur mu... Bir de asıl mesele var ki, o daha mühim belki... ... <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<br />
<br />
<br />Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6877506381022939647.post-81199768071510941682013-08-26T22:57:00.001-07:002014-06-07T22:08:34.163-07:00ÇÜNKİ Bi kaç saatliğine de olsa yalnızdım bugün. Sudan çıkmış balık gibiyim dedim kendime. Geçen haftaki deneme günlerinden sonra bu sabah ilk kez ma-aile okulun yolunu tuttuk. Meral'in okula başlamasından daha farklı hisler içindeydim. Bu sefer ziyadesiyle Harun'a odaklanmıştı zihnim. Daha küçüktü, sanki gitmese de olurdu. Ama ablasına çok özeniyor, o da okula gidicem men de diyip duruyordu, hatta okuluma diyordu. Hem evde benden başka kimle oynacaktı ki. Ablacık mutlu çünkü arkadaşları oldu artık. Aktivitelr de cabası. Parkta tek başına da değildi. Harun da yapabilirdi. Ona da yazıktı. Burda konu komşu, akraba yoktu oynayacak. Zaten oyun saati gibi düşündüm ben. Okul gibi değil. Güzel olurdu güzel. Ablasıyla sınıfları karşı karşıyaydı zaten. Ablası da vardı yakınlarında. Küçükhanım zaviyesinde her şey yolunda görünüyordu -eh olduğu kadar yani- Ablaydı o, abla... Hala iç hesaplaşmam bitmemişken, Vira Bismillah deyip girdik bir yola, ayağımızın tozuyla eve döner dönmez. Hayırlısı...<br />
<a name='more'></a><div>
Harun'un ilk gününde, Meral'inki kadar duygulanmadım, ağlamadım bile. Meral'in ilk günü, onu okuldan alıncaya kadar arabada beklemiş, öylece bırakıp gidememiştim. Komik, araba kontaktayken kliması, radyosu, gps'i açık üstüne bi de telefonum şarjda olduğu halde beklerken güya oturduğum yerden civarı keşfediyordum. Birden her şey kapanınca anladım aküyü kuruttuğumu. Çok şükür sağı solu ayağa kaldırmadan hallettim meseleyi. Bana da ders oldu. Haruncuk karakter olarak da farklı olduğu için herhalde bay bay dedim, Allah'a emanet edip çıktım, eve geldim. Öğretmenim bak diye diye öğretmeninin kolunu tutup peşinden gezinmesi, ona bi şeyler anlatma çabası, öğretmenin her dediğine, anlamadığı her halinden belli olduğu halde kafasını evet anlamında ama garip bi şekilde sallaması, kendi başına buyruk sınıfı keşfetme gayreti çok şirindi ve hep gülümsetti beni. İlk gün de "tenko" (thank you) demeyi öğrendik ya e çok şükür. Öğretmeniyle tanıştırılırken, görevli hanım Harun'un İngilizce bilmediğini söyledi de eşimle gözgöze geldik gülümseyerek. Demedik Türkçe'yi de yeni söktü zaten. Zira kendi dünyasında Harunca konuşuyordu yorulmadan ya o yeterdi. "Anne men çok sıkıştım (sıkıldım)", "avat (evet)" gibi örneklerin dışında enteresan bi mevzu da Harun'un şive konuşmasıydı ki etrafımızda şiveli konuşan olmadığı halde. Bazen Ege yöresinden, Trakya'dan, bazen Karadeniz'den esintiler duyuyorduk kelimeleri telaffuzunda. Hala da zaman zaman duyuyoruz eskisi kadar sık olmasa da. Hee bir de k'leri "kh" şeklinde Konyalı ağzıyla kullanımı vardı. Bi de biz sahiplenmeyi pek seviyoruz. Mesela kuzenlerimize "Fuukamın (Furkanım'ın), Ayim (Alim) diyoruz her seferinde. Canım benim, hep konuşsan biz de dinlesek seni... </div>
<div>
Ah bi de şu " çünki" leri yok mu... -Haruncum niye ablanı üzdün? veya niye şu şöyle de bu böyle? el-cevap: -Çünki. Nokta. Bu kadar yani bi şeyin sebebi sorulduğunda cevabı. Sadece "Çünki." He bi de omuzlar kaşlarla aynı anda havaya kalkıp bi iniyor, kollar iki yana, eller yukarı doğru açılıyor. Neden çünki? diye sorunca da " işte" çıkmazına giren bir diyaloğa dönüşüyor konuşmamız. Ah bi bilsem dünyanda çünki'nün anlamını... Aklımda kasırgalar koparan, kalbimde volkanlar patlatan, içimi cayır cayır yakan hadiselerin sonuna asılı bir çengel koyunca bakıyorum ki bende de devamı yok. Sadece çünkü... devamı yok, cevabı yok bence kim ne derse desin. Göğe açılan eller var çünkünün ardında, o kadar. </div>
<div>
<div>
Bugün ağlamış Haruncuk okulda. Aradıklarında fırladım, arabadan inince picamamla evden çıktığımı farkettim. Geciktiğim her dakika her saniye fazladan bir hıçkırık olacaktı yavrum için, fazladan bir kaç damla gözyaşı. Işıklara takılmadan, hemen saniyesinde yanında olmalıydım. Sınıfına geldiğimde sarıldık, bağrıma bastım, burdayım annecim dedim. Niye ağladığını sorduğumda, zaten içini sıklıkla çekerek nefes alıyordu ve o tonda "Çünki" deyiverdi sadece. Çünki'ydü çünkü. Onu ağlatan bi çünki'ydi. Dünyanın bi yerlerinde Çünki'lerinin devamını yazmak için ister kırmızıya boyanan Nil'i, ister okyanusları mürekkep yapsalar da anlamlandıramadığım, benim için her harfi kor ateş olan o çünküiler sebebiyle ağlayan anneler, göğü ağlatan yavrular geldi aklıma. Bu gidişat nereye, hiç bilmem ben ama ... Kendi öz yavrumun gözünden dokülecek bir damla için duyduğum telaşı, hüznü, insanlık için gecikmiş her duam için de duysam içimde keşke... Aminlerle mühürlenen her cümle akmak üzere olan bi damla yaşı dindirir belki. Sadece dua var tutunduğumuz. </div>
<div>
Neden mi? Çünki... Nokta. </div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-6877506381022939647.post-23006938406754413182013-08-22T19:51:00.000-07:002014-06-07T22:08:51.735-07:00Bir Ümitle Beklemek Düştü...Yazın bu en güzel zamanlarında bize yazamamak düştü.<br />
Kara bulutların ardında güneşin parıl parıl parladığını bilip, gözleri semaya dikip umutla beklemek bize düştü.<br />
Burnumuzun direğini sızlatan haberleri duyup, ekranlara ellerimizi yüzümüze kapatarak bakmak bize düştü.<br />
Çocuklarımızın okula başladığı şu günlerde, onların okulda geçirdiği ilk günlere sevinmek yerine, bebecik bedenleri ahiret yurduna uğurlanan nur çocukların ardından göz yaşıyla bakakalmak düştü.<br />
Annelerin güven veren gülümsemeleriyle gençliğini yaşayan kızların telli duvaklı haberlerini almak yerine, o güzeller güzellerinin düğünlerinin ötelerde olacağı haberlerini almak bize düştü.<br />
Babaların, o yıkılmaz direklerin, bükülmez bileklerin, sadece bir an sonrasında yerlere yığılıp kaldığını seyretmek bize düştü.<br />
Yarını bırak, bir an sonrasını bilmeyip, şehit olma ihtimaline binaen, kim oldukları bilinsin diye kollarına isimlerini yazdıranlara vah vah demek bize düştü.<br />
<a name='more'></a><br />
Müslüman olmayan arkadaşlarımıza, kendi dininden olmasa da masumları sebebi, amacı ne olursa olsun acımasızca katletmenin dinimizde yeri olmadığını anlatmaya çalışmak bize düştü. "Siz kendi dindaşlarınıza böyle muamele ediyorsanız müslümanlardan korkmakta haklı değil miyiz" diyenlere verilecek cevabı düşünmek bize düştü. Bir de o "Siz" ifadesinde gözlerini neyin bürüdüğünü tanımlayamadığım Allah'tan korkusu olmayanlarla birlikte anılmanın acısını çekmek bize düştü. ...<br />
Anlayamamanın kıskacında, oturduğu yerden tabiri caizse kafayı yemek kimine düştü.<br />
Gidenler dualarla uğurlandı, Burak'larla belki ulaştılar Gönüllerin Biricik Gülü'ne de eli kolu kendinden bağlı halimize ağlamak bize düştü.<br />
Baharların esintilerini beklerken, hazanın hüznünde gözyaşlarıyla ıslanmak, sırılsıklam olmak bize düştü.<br />
Gecelerin zifiri karanlığında bir aminle zerre kadar da olsa göğü aydınlatmaya ortak olmak bize düştü.<br />
Mısır'ı gözbebeği yavrularla gezmeyi düşlerken, gözbebeklerinin bir bir düşürülüşüne anlamsızca bakmak bize düştü. Suriye kederle yoğrulurken, milyonlarca öteden hiç bi şey yapamadan bi başına hıçrıkıklarla el açmak bize düştü.<br />
Allah'ın rahmetinden ümit kesmemek ne halde olursa olsun bize düşen.<br />
İçimiz kan ağlarken, dünyanın koşuşturmacasında kendi hayatımızı yaşamaya itilmek bize düştü.<br />
Kudreti Sonsuz'a kalbimizin en derinlerinden yalvarmak ve güneşin güzel ülkesinde yeniden güneşin doğmasını aminlerle beklemek bize düştü.<br />
Peki size düşen? ...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<br />
<br />Unknownnoreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-6877506381022939647.post-52234467271934028412013-08-20T05:47:00.000-07:002014-06-07T22:09:13.430-07:00İnsanlık Onuru Adına Duayla...Güne bu yazıyla başladım. İnsanlık onuru adına duayla...<br />
<br />
<a href="http://www.zaman.com.tr/iskander-pala/kahirenin-kahri_2121121.html">http://www.zaman.com.tr/iskander-pala/kahirenin-kahri_2121121.html</a><br />
<br />
"Kahire’nin kahrı<br />
Nefer-titi!.. Mısır’ın güzel kızı! Üç bin yılın sevgilisi!.. Nefer-titi!.. Firavunlara meydan okuyan kadınlık onuru!.. Bugün yurdunda kan dökülüyor, bugün çocukların süt emerken öldürülüyor Nefer-titi! Memfis”in ruhu yıkılıyor; Kahire sancıyla kıvranıyor.<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
Nefer-titi, ey “Güzelden gelen!” güzel!.. Çirkinlikler dimağları parçalıyor yurdunda, Gize ile Fustat’ın yolları ayrı çıkmaz sokaklarda kilitleniyor. Ülken yırtılıyor Nefer-titi, Nil bulanık akıyor. Keops ile Kefren’in kemikleri sızlıyor bu zulümden. Ulu torunun Ramses bile Kadeş’te bunca kan dökmemişti senin. Nefer-titi, topraklarında oğul ile atanın arasına silahlar giriyor.<br />
<br />
<br />
Nefer-titi!.. Şimdi yaşıyor olsaydın, bir mabette kan akıtılmasına asla izin vermezdin. Sokakta insan boğazlayan vahşi elleri kırdırır, meydanlarda katliam yapacak silahları ilelebet tarihe gömdürürdün. Nefer-titi, yurdunda neler oluyor, farkında mısın?..<br />
<br />
Nefer-titi! Alvaris’te, Teb’de, Nube’de yirmi hanedan ve yüzlerce firavun ile yaşadı adın. Tutankamon’lar, Aton’lar geldi geçti. Ardından Romalı Sezarlar, Antonius’lar… Kimisi güneşin oğlu dedi kendisine, kimisi ayın kulu. İşlerinde iyi olan da vardı, zalim olan da; başarılı olan da vardı, sünepe olan da. Bugün piramitlerin veya mozolelerin içinde yatıyor değil de tepesinde oturuyor olsalardı Nefer-titi, yurtlarında bu katliamları yapanlara bakıp evlatlıktan reddederlerdi şüphesiz. Sahi Nefer-titi, Ramses Meydanı’nda bunca cana kıyan, bunca zulmü reva görenler senin torunların olamaz, değil mi?<br />
<br />
Nefer-titi!.. Üç bin yılın güzeli Nefer-titi!.. Sen kocan Akhenaton’un hep yanında, her mücadelesinde onunla aynı meydanda olmuştun. Bugün meydanlarda kocan, kardeşin, baban, ağabeyin darbecilere karşı mücadele veriyorsa, Nefer-titi; adın Vahide, Saniye, Salise yahut Rabia olsa ne fark eder; Zeynep yahut Ayşe, Adile veya Adeviye…<br />
<br />
KAHREDEN KAHİRE<br />
<br />
Hibe!.. Mısır’ın güzel kızı!.. Gelecek bin yılın sevgilisi!...<br />
<br />
Hibe!.. Katliamlara dur diyecek kadınlık onuru!.. Bugün yurdunda kan dökülüyor, bugün çocukların süt emerken öldürülüyor. Yakub’un hasretiyle gözler kör oluyor Hibe, Yusuf’lar masumiyetin elinde zindana düşürülüyor. Nil’den akıp gelen sepetin kutsal ruhu susuyor, Musa’nın çocukları ölümler seyrediyor, doya doya ölümleri seyir eyliyor. Meydanlar ve caddelerde kan var Hibe, evlerde dehşet ve korku… Ama imdat için yedi kollu şamdanda bir tek mum yanmıyor Hibe, Sina dağından yahut Tuva’dan bir esenlik ışığı belirmiyor. “Durun!” demişti Musa oysa, “Durun, ben bir ışık gördüm; belki size ondan bir kor getirir, yahut ışığın yanında bir yol gösteren bulurum.” Heyhât, Musa’nın çocukları sus-pus Hibe.<br />
<br />
Hibe!.. Ey güzellikleri ruhunda toplayan güzel!.. Adaletli Ömer zamanında İslamlaşan ülkende Ömer’in torunları şimdi adaletten sapıyor, Amr ibn As’ın sevgiyle yönettiği şehri şimdi evlatları şiddetle yönetme hevesiyle yol azdırıyorlar. Adeviye ile Tahrir’in yolları ayrı çıkmaz sokaklarda kilitleniyor ve ülken yırtılıyor Hibe, Nil kıvranıyor. Amr ibn As ile Zübeyir b. Avvam’ın kemikleri sızlıyor akan kandan. Ulu atan Mu’tasım Billah bile bunca zulme uğramamıştı. Hibe, topraklarında oğul ile atanın arasına silahlar giriyor ve Ömer’in torunu olduklarını iddia eden cümle krallar, nedense zalimden yana söyleniyorlar. <br />
<br />
Bir mabette kan akıtılmasına izin veremezsin sen, vermeyeceksin Hibe!.. Bir sokakta insan boğazlayan vahşi ellere dur demezsen sen, sen olmazsın çünki.<br />
<br />
Hibe!.. Sen darbeci bir babanın kızı, eli silahlı bir askerin eşi olabilirsin. Babanın veya kocanın yaptığı apaçık zalimlik olursa başkaldırmayacak mısın? Hibe, sen Kleopatra’nın gücünü ruhunda, Rabia’nın imanını yüreğinde taşıyorsun. Sen asil kız Mehra’nın arkadaşı, belki ta kendisisin. Kimlerin kahramanlık ruhunu taşıyorsun bir bilsen!.. Hattab oğlu Ömer’den Abdullah b. Zübeyir’e, Selahaddin Eyyubi’den Yavuz Sultan Selim’e kaç yönetim ve kaç hanedandan kaldı sana bu miras. Emeviler, Abbasiler, Tolunoğulları, Fatımîler, Eyyubiler, Memlukler ve daha niceleri. Her bireri o topraklara İslam nurunun şecaatini, adaletini, müsamaha ve sevgisini sindirmişti. Şimdi Hibe, şimdi bunları yeniden tesis için gayret sana düşüyor. Bugün o kahramanlar mezarlarından başını uzatıp bakıyor olsalardı, bir zamanlar uğruna kanlarını döktükleri yurtlarında kan dökenleri evlatlıktan reddederlerdi şüphesiz.<br />
<br />
Hibe!.. Mısır’ın güzel kızı!.. Feth Camii’ndeki selama (esenlik ve barış) şiddetle cevap veren darbeciler senin baban, ağabeyin veya kocan ise sen buna sessiz kalamazsın değil mi?<br />
<br />
Hibe!.. Biliyorsun, şehrinde Napolyon’un da ruhu dolaşıyor. Gel gelelim o ruhu taşıyan ikiyüzlü Batı kulüpleri senin acını yalnızca seyrediyor ve masa altından el ovuşturuyorlar. Yazık, kahrolunacak kadar yazık!..<br />
<br />
Hibe!.. Silahların hükmetmediği barışçı ve özgür bir gelecek için mücadele meydanına atılanları yalnız bırakamazsın sen!.. Senin asil ruhunda bunca vahşete tahammül olamaz. Hatta sen, Nil kıyısında değil de Sakarya yahut Dicle, Ren yahut Volga yamaçlarında olsan da, adın Adeviye veya Mehra değil de Ebru yahut Tuğçe, Maria yahut Natasha olsa da R4BİA’ya destek için sesini duyurursun, kabuğunu kırarsın. Sen Hibe, sen gelecek bin yılın sevgilisisin."<br />
<br />
İskender Pala, <a href="http://www.zaman.com.tr/iskander-pala/kahirenin-kahri_2121121.html">http://www.zaman.com.tr/iskander-pala/kahirenin-kahri_2121121.html</a> Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6877506381022939647.post-18571445713297095372013-04-04T18:51:00.001-07:002014-06-07T22:09:39.072-07:00Düzensiz Bir YazıBugün klavyenin başına geçmemin sebebi düzensizlik. Zamanı yakalayayım diye çırpınırken, aniden bir düzensizliğe uyanmak... Tik tak vakit koşarken bir önceki anın peşinden, öylece kalakalmak halini yaşıyorum. Bu sebepten yazmam. Zihnimdeki bütün cümleler bölük pörçük. Özne, yüklemden geçtim, kelimeler havada uçuşuyor. Bahar havasından desem bu uyuşukluk, çıks!, kıpır kıpır börtü böcek, her taraf çiçek çiçek. Böyle vakitlerde instagram misaliyim.<br />
<a name='more'></a>Bir kare, altında bir kelime ya da harfsiz bir kaç ifade. Hani yağmuru pek severiz, romantik bir havaya bürünür her yanımız; ya da yağmur mu! peeeh! tüüh! 'lük geçer günümüz. Kelimeler yağıyor sağanak sağanak baharıma. 'Tamam pek güzel de, benim şemsiyem nerede' hali birazcık da lazım olan belki. Bir cümle kurmaya çalışmadan, ilmik ilmik bir sıraya koymadan, dolaylı- dolaysız kaygısında çırpınmadan, olduğu gibi, geldiği gibi, hece hece kelimeler yakalamak da keyifli. Hadi çevirin şemsiyeleri tersine, bırakın kendi haline. Yağsın yağabildiğince de açılsın gökkuşağına yer şu bahar gününde.. Bakalım nasibinizdekiler ne ...<br />
Ben başladım bile...<br />
<blockquote class="tr_bq">
<i>Mantık, saçma, duygu, kuzucuk, oğulcuk, saksı, toprak, kalem, çekmece, ütü, hediyelik, life, gözlük, spor, çay, zaman, neden, niçin, happiness, şükür, idare, cik cik, care, sabır, boş, yağmur, güneş, uyku, korku, teslimiyet, okul, tevekkül, baş<span style="font-size: x-small;">arı, hayırlısı, try, oku, yine çay, sakin, sessiz, koku, nağme, kalp, yürüyüş, çisele, hecele, iç içe, kaldırım, tenis, basamak, konum, saygı, art, science, nezih, yorgunluk, ene, ente, vakit, nakit, focus, ümit, dua, hamd, </span><span style="font-size: xx-small;">sığınak, do, don't, grey area, oksijen, fereç, mahreç, bilmiyorum, bekliyorum, bi atım olsa, share, Kur'an, Nisan, May, Haziran, Temmuz, Ağustos, possible, change, gülümse, dinle, izle, vicdan, best wishes, halka, youm, ba'de, saatimi seviyorum... </span></i></blockquote>
<br />
<br />Unknownnoreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-6877506381022939647.post-42700847994397682172013-03-26T23:02:00.001-07:002014-06-07T22:10:03.746-07:0030 <br />
Bismillah...<br />
Bismillah diyerek kalktım yatağımdan, biraz meraklı, biraz kaygılı, biraz sevinçli, biraz hüzün, içimden de gülüyor gibi sanki kimseye çaktırmamaya çalışıyor gibi, karmakarışık yani, aşina olduğum bir his sahi. <br />
<a name='more'></a>Aynaya baktım, pek de değişmiş görünmüyordum dünle kıyaslayınca. Aynı boyda, kiloda. Ne saçımın rengi değişmiş ne tenimin ne de gözlerimin... Evi şöyle bir dolaştım anlamsızca. Sabah mahmurluğunu henüz bilmeyen kuzucuklar pıtır pıtır uyanınca, günün penceresi açıldı da güneşi gördüm sanki. Onlara baktım, herhalde bu hisleri bir kere de anne olduğumda yaşamıştım... Kendimi zorlayarak ve de değişim için bir şey yapmadan durarak pek de bi dey değişecekmiş gibi görünmüyordu. Gün dönerken, <a href="http://www.demlikalem.com/2012/04/loading-30-ve-acabalar-ilmek-ilmek.html" target="_blank">yirmi dokuz yılın son</a> gününü de beraberinde götürmüştü ya hani, uyanınca tarihler doğduğum günü gösteriyordu ya hani, otuz yıllık bir döngü tamamına ermişti ya. 30 yıl diyorum. 10-20-30 yani... Olan oldu zaten daha ne yapayım ki diye düşünmüyor değildim. Sabah uyandığımda dünyamın nasıl olacağını düşünüyordum ki sahi.. Külkedisi miyim sanki...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimkES61QKmzJVb3KXKYFWf7u0o6vE0lMCpdlaBwitHKX2E7gVWTde55Bi-uWHXlLMaQIj7ZtbaoKZN0Ub8oOsDXF4i5F0Xt32MqxE5bCpjgbYWnrbl2BHF3Zln9RF9XTX60bpnWFbFOziS/s1600/DSC07137.JPG" imageanchor="1"><img alt="" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimkES61QKmzJVb3KXKYFWf7u0o6vE0lMCpdlaBwitHKX2E7gVWTde55Bi-uWHXlLMaQIj7ZtbaoKZN0Ub8oOsDXF4i5F0Xt32MqxE5bCpjgbYWnrbl2BHF3Zln9RF9XTX60bpnWFbFOziS/s640/DSC07137.JPG" height="424" title="demlikalem 30" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
Kızıma, bugün benim doğum günüm, dedim, kaç yaşındasın diye sordu. 30 dedim. Başladı saymaya bir yandan da parmaklarıyla göstererek. Bir, iki, üç, dört, beş, altı, yedi, sekiz, on, on bir, on iki, on altı... Parmaklar bitti, sayılar hoplayıp zıplamaya başladı, bizimki karıştırdığını anladı, gözleri büyüdü. Çok yani dedi. Evet çok, dedim. Başladık tekrar birden otuza kadar saymaya beraber..Çok uzunmuş dedi bitince. Aslında kısa dedim içimden.. Çok kısa... 70 yaşına da girsem böyle derim herhalde... Ne çok iyi bir insanım, ne çok iyi bir anneyim, ne de eşim. Çok iyi bir abla olduğum da söylenemez belki, ya da çoook hayırlı bir evlat, arkadaş... Herşeye rağmen otuz koca yıldır nefes alıyorum bu göğün altında. Bazen kelimeler donakalır da imdada yetişir inci gibi dizili üç nokta... Öyle bir an şimdiki... Aslında ayın 22'sinde doğmuşum, babam o gün yazmış ajandsının bi köşesine, "22 Mart, Salı" diye. Ama nüfusta 23 yazılmış, sonradan farketmişler. 23.03.1983... Kafiyeye merakım orada başlamıştır belki de. Evet, 23.03.2013 itibariyle resmi olarak, bir gün öncesinde de duygusal olarak otuz olmuş bulunuyorum... Hamdolsun... Hoş bir duygu düşününce. Bu sebepten markette anne kremlerine göz atmalarım. Canım annem, artık gözlerimin altına senin kremlerinden sürebileceğim uyumadan önce. Kendimi daha bi anne gibi hissederim belki de, kim bilir...<br />
<br />
Hani beş yıl sonra kendini nerde görmek istersinler veya on yıl sonraki kendini düşünmeler vardır. Sizin de vardır eminim bir zamanlar ya da hala bunların karşılığında kurduğunuz cümleleriniz. Benim o vakitler söylediklerimden, zaman içerisinde düşündüklerimden, hayallerimden, ideallerimden hatırladıklarım nelerdi diye durakladım şimdi. Açıkçası evli ve çocuklu olacağımı düşünürdüm ama ne eşimi ne de çocuklarımı düşünmezdim. "Evli ve muhtemelen çocuklu olurum" ile başlayan klasik cümlenin ardından gelenleri düşünüyorum. Mesela otuz yaşındaki halimi hayal ettiğimi hatırlamıyorum. Sanki otuz yaşında olmak hepten yaşlı başlı bi kadın olmak. Oohooo belki o günleri göremem bile demişimdir de. Farkettim ki evlendikten sonra böyle şeyleri pek düşünmemişim, ne de çabuk geçmiş yıllar.<br />
Doğup büyüdüğüm, okuduğum İstanbul'umdan farklı bir yerde anne olacağım aklıma gelmemişti. Hayallerimde ve ideallerimde İstanbul dışında pek çok yere gitmek vardı özellikle de Doğu'ya. Harita üzerinde gezdiğim yerlere sırtımda çantam, yanımda hayallerime ortak ettiğim, sağolsun hiç de yine uçtun sen de demeyen Betüşüm, kulağımda doğunun enfes tınılarıyla gitmeyi düşünürdüm. Sonra Güney'e... En Güney'ine dünyanın... Bunların yanında, Amerika'da yaşamayı geçtim, gezmeye geldiğimi bile hayal ettiğimi hatırlamıyorum. İngiltere vardı mesela ama yok Amerika kardeşimin alanındaydı. Onun bir süre yaşadığı Ürdün de benim... Gerçi doğu, batı, güney, kuzey kime göreyse... Mesela kendi valizimden önce sürprizlere karşı önlemli çocukların valizlerini hazırlayacağım hiç aklıma gelmezdi. En sonunda dönüp dolaşıp İstanbul'uma gelmek vardı o zamanki aklımdaki geleceğimde. Hee evlenince de karşıda oturmak. İronik... Boğazın ötesinde değil, okyanusun ötesindeyim şimdi... Hoş bir yandan da. Ne de olsa macera olsun bana, severim sürprizleri. Böyle de biriyim işte...<br />
<br />
Pek derinlere gittim. Çok şükür iyi mi oldu, olmasaydı nasıl olurdu bilemiyorum ama gerçekleştiğini farkettiğim hayallerim de var epeyce. Şükür onlara Rabbim'in yüceliği kadar. Ve hamdolsun olmayanlara da... Hikmet incecik bir perde neticede aslolan. O nedenle gelene de sonsuz şükür, gelmeyene de... Ah ama şu hayalimi bi gün gerçekleştirebilir miyim çok merak ediyorum. İstanbul'daydı o zamanki yeri zihnimde, ama şimdi farketmez dünyanın neresinde olacağı. Bir Hanımefendi Enstitüsü kurmak. İçeriğini, taslağını düşünmüştüm. Hatta binaları da dayım yapacaktı hayalimde. En iyi ona anlatabilirdim neyi nasıl istediğimi. Kuzenim Sinan da mimarlığı kazandığına göre, baba-oğul çizer, yaparlardı hayalimde. O vakitler yaptığım planlamaya göre 2007 yılında kurulmuş olmalıydı enstitü... Hoş... 2007'de evlendim ve evimin hanımı oldum... Ben henüz bu hayalimi gerçekleştiremedim ama yanına bir hayal daha ekledim. Bir de Beyefendi Enstitüsü kurmak... Evet... O da şart... Hanımlarınkinin ismi hazır, ama beylerinkinin ismini düşünmedim henüz. Bu yazı uzar gider böyle... İki tane dünya tatlısı yeğenimin olacağını hiç hayal etmemiştim mesela. Onların varlığının verdiği mutluluğu, o gitmeler, gezmeler verebilir miydi bana... Asla bilemeyeceğim ama tahmin ediyorum...<br />
<br />
Kurduğum hayallerden uzak olup olmadığımı bilmediğim bir yıla daha başladığım şu günlerde geçmişi anıp duruyorum. Düşünmek için, tazelenmek için, unuttuklarımdan hatırlanmaya değer olanların tozunu silmek, biraz daha anlamlandırmak için zamanı. Yıldönümlerini anmak biraz da bunun için güzeldir bana. Kutlamak illa zil takıp oynamak ya da kabarık bir fişle eve dönmek değil. Mesela doğumgünleri; ya hu dünyaya insan olarak gönderildiğin gün. Yokluktan varlığa adım attığın gün. İnsan olmanın yüce vasıflarını ne kadar taşıyabiliyoruz, orası ayrı bir husus olmakla beraber istisnasız, Allah'ın en güzel isimlerinin bir aynası olabilecek kapasiteye sahip bir donanımla kucağa verilen bebek olduğumuz gün. Bir damlacık atık suyken, cennet kokusuyla mucizevi bir şekilde var edildiğimiz bir gün. Varlık alemindeki günlerimizin ilki ve en temizi, safı, en özeli. Festivaller düzenlenmesin tamam, ben de kim oluyorum ki zaten ama dile çok kolay gelen, hatta klişeleştiğinden belki de anlamını, derinliğini pek de düşünemediğimiz bir cümledir "iyi ki doğdun". Şahsen yanına ekliyorum "şükür ki doğdun, şükür ki benim eşim/ dostum/annem/ babam/ yavrum/ arkadaşım/ kardeşim/ komşum ... oldun." <a href="http://www.youtube.com/watch?v=YgI0EkrevVU" target="_blank">Elmalılı Hamdi Yazır'ın fevkalade bir duası</a>nda var ya hani, "..Ben yoktum, var ettin, varlığından haberdar ettin..."bunu düşünmek için bir bahane, bir fırsat bize doğum günleri. Akabinde de şunları dilemek için; "İnayetine sığındım, kapına geldim, kulluk edmedim affına geldim. Şaşırtma beni doğruyu söylet, neş’eni duyur hakikati öğret." Ve farkına varmak için; "Sen duyurmazsan ben duyamam. Sen söyletmezsen ben söyleyemem. Sen sevdirmezsen ben sevemem..."lerin ve böylece başlayan ardı arkası gözyaşıyla karışık gülümseme olan hayatı, gelenleri, geçenleri anmak için. Kuş gibi hafiflemek için kimine. Kimisi için de sırtındaki yüklere rağmen dik durup, güçlü bir adım daha atabilmek için. Bilmiyorum, ben doğumun her türlüsünü kutluyorum kendi çapımda. Keşke daha vefalı olsam da hayatımda iz bırakan her güzelliğin doğduğu gün için mutlu olduğumu duyurabilsem. Dedim ya hiç olmazsa bir bahane bu günler, dileyene, yapabilene, hala fırsatımız varken...<br />
<br />
Hoş bir şey daha olduğunu farkettim şimdi. Bir iki gün önce 30 Gün ismini görünce tıkladım <a href="http://www.youtube.com/watch?v=badzNLGrxnY" target="_blank">bu parçayı</a> dinlemek için. Hani artık yaşımı soranlara şöyle usturuplu bir edayla "otuz" deyiveriyorum da sonra bir film sahnesindeki gibi her şey birden ağır çekime geçiyor bir süreliğine ya artık, algıda seçicilik bu olsa gerek. Sonra anladım ki Ramazan hakkında yazılmış, pek hoş, içten söylenmiş, <a href="http://www.youtube.com/watch?v=badzNLGrxnY" target="_blank">bu versiyonundaki </a>görüntüler de hoşuma gitti, pencere açık dinleyin, üşüyün azıcık. Daldım gittim öylece. Kendimle 30 yaş şarkımız olsun. <i><b>"We should change, life is short.."</b></i> 30 gün gibi geçen 30 yıl... Bugün doğan varsa da bu yazıyı okuyan, "iyi ki varsınız, şükür ki. Hatırlatayım ki çok kıymetlisiniz, eğer hala birileri söylemediyse..."<br />
<br />
<br />
Hoşça bakın zatınıza...<br />
Vesselam.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />Unknownnoreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-6877506381022939647.post-27462787478054198882013-03-22T21:34:00.000-07:002014-06-07T22:10:24.662-07:00Dünya Su Günü<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8tS97fAHPG63Owe85OzOEekwYG-PhwiIWow7uRCHVnXIyRLFDIVY9et-y4YKvwpnM_efY_f-Jxfn7RoYmmcAtHLbLUY9iwlaXTgRPTqb74kjZAh8lrXOnddKwjajMD0gV6k5RkohsshRE/s1600/DSC07138.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8tS97fAHPG63Owe85OzOEekwYG-PhwiIWow7uRCHVnXIyRLFDIVY9et-y4YKvwpnM_efY_f-Jxfn7RoYmmcAtHLbLUY9iwlaXTgRPTqb74kjZAh8lrXOnddKwjajMD0gV6k5RkohsshRE/s640/DSC07138.JPG" height="424" title="demlikalem" width="640" /></a></div>
Bu yazı çok farklı başlamıştı bir kaç dakika öncesinde.<br />
Öyle çok uzun değil, bir kaç kelimelik bir cümle ne çok değişiklik yapabiliyormuş.<br />
Çok değil bir kaç kelime sadece, sayfalarca yazıyı sildirebiliyormuş.<br />
<a name='more'></a><br />
Bir iki kelime, insan ismi verilen muammayı nasıl da şeffaflaştırıyormuş.<br />
Bir kaç saniyede seslendirilen, ya da bir kaç el hareketiyle yazılııveren bir kaç kelime, sadece hayat bulduğu zaman dilimini değil, akla geldiği her vakit tebessüm çiçekleri açtırabiliyormuş.<br />
Bugün benim için özel.<br />
Bugün Dünya Su Günü.<br />
Hayatımın güzel tevafuklarından biri de bu. Araştırma konusu olarak suyu seçtiğimde ve suya aşık olduğumda, Dünya Su Günü'nün doğum günümle aynı gün olduğunu bilmiyordum. Hoş bir tevafuktu benim için... Bir damlacık sudan yaratılan insanlardan biri olarak varedildiğim için şükür...<br />
Sizin Su Gününüz, benim de 30. yaşım hayırlı olsun.<br />
Hoşça bakın zatınıza...<br />
<br />
<br />
<br />
<div>
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.com0