İSKENDER, Hah!

Yine İskender'den bahsedeceğim.
"Bunlar kurgu, gerçek değil, film için rol yapıyorlar..." tarzında cümleleri geldi aklıma annemin.
Kitabı okuduktan sonra ben de öyle dedim, roman işte, ama hatun kişi iyi yazmış.
Bir anda kendimi Esma rolünde ahkam keserken buldum.
Nasıl yani ya, adam pisliğin önde gidenini yaptığında abisi aileye sahip çıkıyor güya, marifet, büyüklük yapıyor, gayet normal ya, öyle mi...
Pembe kusur işlediğinde ise ölümü hakediyor öyle mi...
İskender kız arkadaşını hamile bırakabiliyor, ama annesinden şüphelendiği için, kendi öz annesini bıçaklayabiliyor öyle mi...

İskender amcasından kürtaj için para istediğinde, amcası sanki anlamadı mi kimmiş o "arkadaş"!
Hahh, anladı tabi kendisi için istediğini, sormuyor mu kimlerden diye.
Niye! Türklerden birinin kızı olunca sorun ama gavurun kızı olunca sorun yok öyle mi...
Meral de dört dörtlük kadın sanki, niye, kocasını elde tutabiliyor diye öyle mi...
Ayyy, kocanı elde tutabilmek ne demek yaa... Hayret edilecek bir şey...
Zaten Pembe kadınlığını bilseydi, adam gitmezdi başka kadına vs. öyle mi...
Ayy aklıma geldi şimdi Pembe'nin babasının dedikleri; Cemile'yi değil de Pembe'yi al, evlen, ikizi nasılsa diye...
Ayy sinir oldum.
Ne zaman böyle sosyal içerikli roman okusam, film seyretsem, erkeklere sinir oluyorum zaten, söz meclisten dışarı. Ayy iyi ki erkek olmamışım diyorum.
Kadınlara da kızıyorum bazen aslında.
Bazen kendime de kızıyorum.
Hani diyor ya, insan en çok sevdiklerini acıtıyor diye, her şeyden önce insan en çok kendini acıtıyor, kendi nefsine zulmediyor.
Tamam ben de akkaşık değilim, biraz da yapı meselesi ama sürekli yutkunanlara yapmayın böyle diye anlatabilsem keşke.
Keşke kendime de anlatabilsem. Hep annemin yüzünden, kendinden ziyade karşındakileri düşününce böyle oluyor işte... Böyle alışınca da aşamıyorsun kolay kolay, neyse ya şimdi tatsızlık olmasın, unut gitsin, olsun ama çok iyiliği var, kendini üzme bununla boşver...
Tamam katılıyorum, güzel olan beliki de bu, ama bu yolla mı...
Bazen bunun ikiyüzlülük olduğunu düşünüyorum, ağzımı açsam sonuç ne olur diye hesap ediyorum, susunca başım ağrımıyor, iyi tarafından bakmaya çalışıyorum.
İnce düşününce istemeden de olsa yutkunuyorsun işte..
Sonra bir gün gelecek, o yutkunmalar benim de boğazıma takılacak ama bakalım ne zaman...
Amaaaan neyse, gevezelik ettim yine gereksiz yere...
Zaten son anlattıklarımın konuyla da pek ilgisi yok galiba. Amaaaan yazdım bir kere...