Kalburabastım Bayram Diye

Kalburabastık bayram diye 

Giyindik, kuşandık sevinçle

Niyetlendik gidicez el öpmeye

Öpecek el bulamadık gurbet elde

Oturup yedik tatlımızı iç çeke çeke...

Tamam tamam, bu kadar dramatize etmeye gerek yok.
Allah'a hamdolsun her halükarda. 

Hafta içi olduğu için millet gece- gündüz demeden çalışıyor tabi. Biz her istediğimizde müsait olacak değiller ya... Ama Kurban Bayramı için planlarım var! :) Velhasıl, telefonlarla dostların, akrabaların sesini duymak da yetti bize. Hem Zafer Bayramı hem Ramazan Bayramı, daha ne olsundu ...

Yavrucuklarımla "Bugün Bayram" şarkısını söyleye söyleye Anchorage turu yaptık. Günün sonunda, uğradığımız helal gıda satan yerlerin sahipleriyle bayramlaşarak, kendi kendimize mutlu olduk. En azından onların yerlerinde olduklarından emindik :) Esmer pambuk prensesim de el öpmeyi oyun haline getirdi bayram sonuna kadar. Bayram hediyesi olarak da babamız prensesimi doktor, tosun paşamı da şöför yaptı sağolsun. Onlar da oyuncaklarla mutlu oldular işte... Biz onların mutluluğuyla yine mutlu olduk. Çok şükür ...

Bu arada yukarıda belirttiğim gibi, portakal ağacının kalburabastısını yaptık minik kızımla. Süzgeci ters çevirip üzerinde hamuru sarmak garip geldi herhalde ki, iki cümlesinden biri " anne, bij şimdi napıyoş?" sorusuydu. Anlattıktan sonra da " ephendim, ne diil, ephendim?" idi. Diyaloğumuz uzunca süre böyle devam etti diyebilirim. 

Bir tepsi bayram tatlımız hazır, buyrun, bekleriz ...

Bayram iyi ki geldin bize de

İnşallah seneye yine görüşmek üzere...