Ey Kâri, Ayırdım, Derledim, Topladım

Cuma, Ağustos 19 5 Yorum
Taşınma surecinde ev eşyalarımı, Türkiye'den bin bir zahmetle ve bir kaç yılda parça parça getirebildiğim pembe porselen takımımı, çok sevdiğim kupalarımı, şıkır şıkır perdelerimi, arkadaşlarımın hediyesi dikiş makinemi, ıvır-zıvır neyim varsa geride bıraktım.
Ev bulup da yerleştikten sonra, iyi ki bırakmışım ne var ne yoksa dedim, hafiflediğimi hissettim. Mal canın yongasıymış, elbet kolay olmadı evi dağıtmak ama dünya malı dünyada kalır, gittiğimiz yerde yenisini alırız :) deyip, valizimize eşyadan çok yaşadığımız hatıraları ve 4 yıl öncesinde tattığıma benzer bir hasreti de sıkıştırıp çıktık yola... Rotamız Alaska ...
Allah'a hamdolsun her halükarda. O nedenle geride kalan güzel insanların yanında eşyanın lafı dahi edilmez ya gerçi, ben yine de yazdım hatırlamak için. Zira geride ne kalacak, yanımıza alacaklarımız, kaç valizle gideceğiz hengamesi sürecinde ölüm sıkça aklıma geldi. Zamanında kimleri, neleri geride bırakmadık ki, vakti geldiğinde de kimleri bırakacağız geride, di mi... Şu en sona kalsın belki götürebilirizler, ay bunu da pek bi severek almıştımlar, aa şunu daha hiç kullanmadım aslındaların gereksiz olduğunu sonradan idrak ettiğimi ve bu idrakin ardından bizzat geride bırakmayı yaşadıktan sonra müthiş bir hafifleme hissettiğimi farkettim ruhumda. Bu taşınma hadisesi, eşyaya bakış açımda  depremler oluşturdu diyebilirim. Ooooh! Ne iyi ettim de bıraktım :) 

Alaska'ya gelince de burayı anlatan bir blog yazma planım vardı. Böylece gurbetteki gurbetimin sızısını, kahkahasını, curcunasını farklı bir boyutta da süzdürebilirim diye düşünmüştüm. Şimdilik yanımda beni dinleyen, biri 1 yaşında, diğeri 2,5 yaşında iki kişi olduğu için, zaten yazmak bir lüksten ziyade ihtiyaç olacak kanaatindeyim. Hem de yaşadığımız yer ve çevresi hakkında naçizane olabildiğince bilgilendirmek istedim arkadaşları ve okuyanları.

İmdi... sene 2011. Bundan 4 yıl önce yine ılık bir Ağustos gecesinde bana kucak açan şehirden, evliliğimin ve gurbetimin ilk meskeni olan güzel şehirden yine bir Ağustos gecesi, iki dünya tatlısı canparesi ilavesi ve annemin kabul olunmuş duasını yaşadığımı düşünerek ayrıldım. "Allah sizi hayırlı insanlarla karşılaştırsın!.." 
Bundan sonrasını şimdilik Alaska'nın kısa ama yakın bir zamanda çooook çooook uzayacak gecelerine bırakıyorum...
Bismillah niyetine ...
Ewelen ve bizzat diyerek ...
Rabbim, kolaylaştır, zorlaştırma; hayırla tamamına erdir ...
Rabbim, burayı bize sevdir, bizi de buraya...
                                                                             Amin
Vesselam...








5 Yorum:

  • emel dedi ki...

    ahhhhhhhhhhh canim bu yazini okurken aglamamak icin tututorum hala kendimi bilirsin sulu gozluyumdurde bu ne guzel bir anlatis guzel insan degerli arkdas

  • pirpir dedi ki...

    emele ayniyyen ve bizatihi katilmaktayim ayse dost:)

  • Uveyş dedi ki...

    Emelcim, gözyaşların hep mutluluktan olsun inş.

  • Uveyş dedi ki...

    Pırpır... Bayıldım bu isme güzel dost :)

  • Adsız dedi ki...

    merhaba
    gitmek isteyip de henüz gitmemiş olanlar için de dua lütfen :)

Yorum Gönder

 

©Copyright 2011 Demlikalem | ...