YIL 2009

Yil 2009.

Aylardan Subat ve gunlerden Persembe. Ayin 5’i.

Hangi ayda hangi gunde oldugumuzu sasirdigim, onemsiz basit seyleri dahi hatirlayamadigim ya da yanlis soyledigim bir durumdayim. 2 aylık anneyim...

Melegimiz tam 2 aylik oldu cok sukur. Onun guzel gozlerine bakmak bile insandaki butun yorgunluğu, hüznü, olumsuz ne kadar ne varsa almaya yetiyor.

Anne olmak… Cok sukur ki Rabbim yasatti bu duyguyu. Bu guzel yavruyu verdi kucagimiza. Emaneti nasib etti bize cok sukur…

Sen geldin de gunes acti

Yil 2009…

Universite bitti. Master bitti. Anne olduk.

Yil 2009…

Dunyanin bir ucunda, sukur boynumun borcu…

Karmakarisik bir donem gecirdim, ve geride birakmak istiyorum.

O halde yurumeye devam etmek gerek. Durmamak gerek. Sukur boynumun borcu, odemem gerek.

Yine yazdigim sonra da sildigim satirlarin aralarini okuyarak kisir donguye girmeyecegim.

Icimde uyuyakalan bi seyler var.

Bi yanimda istiyak, ask, sevk o kadar sonuk ki her seye karsi. Halbuki daha heyecanli olmam lazim hayata bakarken. Gunesi seyrederken. Gunes dedim de sahiden gunesi seyreden, goge bakip gulumseyen ben neredesin…

Yil 2009

Bi yanim da burda... Gunesim kucagimda, kollarimin arasinda. Oyle mahcup, oyle muhtac ve oyle naif ki. Bakmaya doyamadigim melegim. Kendimle aramda nurdan bir kopru, baldan bir derya. Yumuk yumuk elleri cennet kokulu bir bereket yumaği. Ve daha bir çok şey... Her şey şimdi o. Her şey onda...
Sukur Yaradan'a...
Hamd... Sukur... Hepsi Sana...