ARALIK

Aralığın 17 si

Günlerden Pazar..

Aralığa rağmen, güneş iç ısıtıyor o naif tebessümüyle..

Rüzgar sessiz sedasız vazifesini eda ediyor..

Meydanlar kalabalık.. trafik sıkışık..

Kimi insan kendiyle yine el ele.. kimisi de somurtuyor güneşe..

Bense bi şeyler yiyorum .. aç olmadığım halde..

Limanlarımı düşlüyorum bir ezginin bestesinde..

Sözleri girince araya da düşünüyorum uğradığım koyları...

Tarafına bile bakmadıklarımı..

Aralığın on yedisinde yirmi üç yaşında güneşe gülümsüyorum ..

Zihnimden öyle şeyler geçiyor ki durup düşünmeyi beceremiyorum. Kaçıyor hepsi, anlık hücumlar hayal dünyamı allak bullak ediyor.

Arada bi şeyler atıştırıyorum aç olmadığım halde..

Vakit geçiyor.. vakit geçiriyor..

Güneş solgunlaşıyor yavaş yavaş..

Bu keman sesi ruhumu acıtıyor..

Birden canım hiç bi şey yemek istemiyor

Durup düşünmeye niyetlendikçe beynim uyuşuyor.. ruhum üşüyor.. her şey tek kelimeye sığınıyor şimdi.. 
Tewab.. Tewab..